MΕ ΑΦΟΡΜΗ ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΕΡΙ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗΣ
Κάποιες μητέρες συζητούσαν σ΄ ένα φόρουμ για τη σεξουαλική ζωή των εφήβων. Απ’ τη συζήτηση διάλεξα δύο απόψεις οι οποίες με λύπησαν: «αργά ή γρήγορα αυτά τα πράγματα συμβαίνουν και είναι πραγματικά ένα μεγάλο γεγονός στη ζωή των εφήβων. Πιστεύω ότι ένα τέτοιο γεγονός δεν πρέπει να το επισκιάσουμε με λύπη όσο τα παιδιά ξέρουν να προστατεύονται, να κατανοούν το ένα το άλλο και να αισθάνονται ευτυχισμένα ..»
«Εγώ είμαι η μητέρα μιας δεσποινίδας 12 ετών. Να σας πω πως βλέπω εγώ τα πράγματα με τη σεξουαλική ζωή.. Πρώτα απ’ όλα εγώ συζητώ τα πάντα μαζί της … Ήδη έχουμε καλύψει τα προβλήματα που αφορούν στο σεξ, τις στάσεις, τα αντισυλληπτικά, τη γέννηση, τον αυνανισμό, τους ομοφυλόφιλους… Αυτό γιατί δεν θέλω να συζητάει αυτά τα θέματα με άλλα παιδιά και να σχηματίζει λανθασμένες απόψεις.. Οι συζητήσεις μας είναι πάντοτε σοβαρές αλλά με έναν τρόπο εύθυμο, σαν δύο φίλες έτσι ώστε να μην αισθάνεται ντροπή… Πάντοτε όταν συζητάμε της λέω ότι η απόφαση για το πότε θ’ αρχίσει τη σεξουαλική της ζωή είναι δικής της, αλλά και η ανάληψη των ευθυνών».
Τι ¨ σούπερ γονείς¨ θα πουν κάποιοι αναγνώστες, σκεφτόμενοι πόσο ηθικολόγοι και «κολλημένοι» είναι οι δικοί τους γονείς, οι οποίοι αν ήξεραν με τι ασχολούνται τα βλαστάρια τους, θα έκαναν τρομερή φασαρία.
Πριν μιλήσουμε γι’ αυτούς τους «σούπερ γονείς»να μιλήσουμε πρωτα για τους ''κολλημενους γονεις''…
Λίγοι απ’ αυτούς ήταν πιστοί στα νιάτα τους. Οι πιο πολλοί έζησαν μια ζωή στην αμαρτία και στην ακολασία και τώρα έχουν μοναδικό σκοπό πώς να προστατεύσουν τα παιδιά από τις αμαρτίες τις οποίοι οι ίδιοι έκαναν στα νιάτα τους.
Αλλά ακριβώς επειδή δεν έζησαν μια χριστιανική ζωή στα νιάτα τους δεν ξέρουν πώς να μάθουν τα παιδιά τους να κρατήσουν μια ισορροπία στη ζωή τους δηλ. πώς να βοηθήσουν τα παιδία να ζήσουν μια ωραία εφηβεία. Τους εκνευρίζουν με μία σειρά από όχι τα οποία φέρνουν τα’ αντίθετα αποτελέσματα. Επειδή με τη συνεχή επανάληψη αυτών των όχι, οι γονείς δεν τους βοηθούν να γνωρίσουν το Θεό. Σαν να ακούω μερικές φορές να αμύνονται « πως δε βοηθήσαμε τα παιδιά μας; Από μικρά τα παίρναμε κάθε Κυριακή στην Εκκλησία, κάναμε προσευχή πρωί και βράδυ … Κάναμε ότι μπορούσαμε».
«Σημαίνει ότι κάνατε κάπως λίγα..» θα τους απαντούσαν τα παιδία με λύπη στην ψυχή…
Τα παιδία έχουν ανάγκη να δουν στους γονείς τους μοντέλα. Να δουν ότι οι γονείς τους είναι πιο όμορφοι ψυχικά από άλλους γονείς οι οποίοι ποτέ δεν εκκλησιάζονται, να αισθανθούν μια αγάπη που λείπει από άλλες οικογένειες.
Πώς θα έπρεπε να είναι ο τέλειος γονέας; Αυτό δεν το ξέρω ούτε εγώ ακόμα, ψάχνω. Και αυτό που έμαθα είναι ότι δεν πρέπει να είναι ούτε εντελώς ανεκτικός ούτε πολύ αυστηρός. Έχω ακούσει ότι μεγάλο κακό κάνουν οι γονείς οι οποίοι επιθυμούν να έχουν παιδιά όσο πιο πιστά, θέλοντας να τα κάνουν ιερείς, καλόγερους, οι καλόγριες και επιβάλλουν στα παιδιά μι α θρησκευτική ζωή πολύ αυστηρή. Συνήθως όταν μεγαλώνουν αυτά τα παιδιά και ξεφεύγουν από την επιρροή των γονιών τους, πέφτουν με τα μούτρα στην αμαρτία.
Αν έχετε τέτοιους γονείς οι οποίοι πήραν το ρόλο του οικιακού ιεροεξεταστή, θα είναι κάπως δύσκολο να ξεπεράσετε τη μπάρα που έχουν βάλει ανάμεσα σε εσάς και το Χριστό.. Αλλά πάρτε τη ζωή στα σοβαρά. Μπορείτε να ξεπεράσετε αυτή τη μπάρα.. Κι αν η ζωή σας είναι καθαρή ίσως βαρεθούν να σας βάζουν χειροπέδες και να καταλάβουν ότι χρειάζεστε και ελευθερία. Και αναφέρθηκα πρώτα στους γονείς ιεροεξεταστές για να καταπραΰνω τη λύπη που μου προξένησαν οι «μοντέρνες» ιδέες που ανάφερα στην αρχή του άρθρου.
Τα λόγια της μητέρας της 12χρονης με άφησαν άφωνο. Κι αν συζητούν για όλα αυτά από τώρα σε δέκα χρόνια τι θα έχει να της πει;
Θα ζητήσει από την κόρη της να παραβρίσκεται και αυτή σε ομαδικά όργια στα οποία συμμετέχει για να διαπιστώσει αν όλα διεξάγονται σύμφωνα με τους κανόνες υγιεινής και τα ειδικά εγχειρίδια;
Έχω ακούσει για πολλούς παράξενους γονείς, παράξενους από τη χριστιανική οπτική, μιας και για το σύγχρονο ειδωλολατρικό κόσμο είναι φυσιολογικοί. Εφόσον λοιπόν υπάρχουν πολλοί γονιοί οι οποίοι δεν είναι ικανοί θα δώσουν μία ηθική αγωγή στα παιδία τους, εγώ θα παρακαλέσω αυτούς τους νέους
«Μην ακούτε αυτά που σας λένε οι γονείς σας αναφορικά με αυτά τα θέματα . Αν τους ακούσετε θα χάσετε την ψυχή σας …» Τέτοιοι άνθρωποι φέρουν ανάξια το όνομα του γονιού….Αγοράζουν στα παιδία τους τα πάντα, αλλά τους στερούν το πιο σημαντικό την ψυχική ομορφιά…
Και τον καιρό που ήμουν καθηγητής Θεολόγος και δίδασκα έβλεπα γονιούς να πλησιάζουν την Εκκλησία χάριν στα παιδιά τους… Αυτοί οι γονιοί αναγνώρισαν τις ψυχικές τους ελλείψεις και δεν ντράπηκαν να τους καθοδηγήσουν τα παιδία τους στην Εκκλησία … Αλλά είδα και πολλούς (γονιούς) εντελώς αρνητικούς σε ότι έχει σχέση με την Εκκλησία. Γονείς οι οποίοι αφήνουν τα παιδιά τους να κάνουν του κεφαλιού τους, σε μια ηλικία όπου η ηθική διαπαιδαγώγηση αφήνει βαθιά τα ίχνη της
Ένας από τους λόγους είναι ότι οι ίδιοι κάνουν μια ανήθικη ζωή…
Μια από τις πιο έντονες αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων είναι η εικόνα δυο αδελφιών – το αγόρι ήταν τεσσάρων ετών και το κορίτσι μερικά χρόνια πιο μεγάλο – τα οποία προσπαθούσαν να κάνουν σεξ κοντά σ΄ ένα θάμνο στο πάρκο. Επειδή ήταν μικροί δεν κατάφερναν κάτι σπουδαίο. Εγώ και η παρέα μαζευτήκαμε γύρω τους και αυτοί δυσαρεστημένοι που τους χαλάσαμε το παιχνίδι σηκώθηκαν.
Τι κάνετε εκεί; Τους ρωτήσαμε.
Παίζουμε το γιατρό απάντησαν.
Και που ξέρετε πως έτσι παίζετε;
Το ξέρω – είπε το κορίτσι – επειδή όταν φεύγει ο μπαμπάς, έρχεται σπίτι ο γιατρός και έτσι κάνει με τη μαμά. Και τώρα βγήκαμε έξω γιατί είναι στο σπίτι ο γιατρός…
Θέλησαν και άλλα παιδιά να παίξουν το γιατρό με το κορίτσι αλλά εκείνο δεν ήθελε. Μάλλον η συνείδησή της τής έλεγε ότι αυτό που κάνει δεν είναι και τόσο καλό. Δε νομίζω ότι χρειάζονται πολλά επιχειρήματα για να δείξω ότι όταν οι γονείς κάνουν μία ανήθικη ζωή τα παιδιά δεν πρέπει ν’ ακούν τις συμβουλές τους. Ακόμη κι αν το κάνουν με «αγάπη».
Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις όπου οι γονείς δίνουν στα παιδιά τους απόλυτη ελευθερία να κάνουν ότι θέλουν επειδή ως παιδιά έζησαν απόλυτη τραυματικές εμπειρίες από γονείς πολύ αυστηρούς. Και γι’ αυτό τώρα λένε στα παιδιά τους: «Κάντε ότι θέλετε, εμείς δεν σας στερούμε την ελευθερία».
Κανείς δε λέγει ότι πρέπει να στερήσουμε την ελευθερία στους νέους. Αλλά οι νέοι έχουν ανάγκη από διαπαιδαγώγηση. Αλλιώς ακολουθούν λάθος δρόμους. Και τότε οι γονείς τραβούν τα μαλλιά τους που δεν τα διαπαιδαγώγησαν όπως έπρεπε. Οι γονείς πρέπει να βρουν τη ¨μέση οδό¨ Ούτε συνέχεια ¨ όχι¨ ούτε όμως να κάνουν του κεφαλιού τους… Δυστυχώς ο διάβολος προτρέπει τους γονείς όλο και πιο επίμονα να μην ανακατεύονται στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους. Ναι ο διάβολος, ο μεγάλος χειραγωγός ενός μέρους των Μ.Μ.Ε.
Και τελειώνω με την ερώτηση :Πρέπει οι χριστιανοί γονείς να δίνουν χριστιανική αγωγή στα παιδιά τους;
Δύσκολη απάντηση σε μια τόσο σημαντική ερώτηση. Βέβαια την απάντηση μπορούν να τη δώσουν οι έμπειροι πνευματικοί μας. Και εγώ θα επαναλάβω την απάντηση που άκουσα από γονείς και πνευματικούς.
«Η σεξουαλική αγωγή πρέπει να γίνεται στη Χριστιανική οικογένεια με πολλή διάκριση. Τα παιδιά μας δε ζουν σε μια γυάλα. Μόνο που το περιβάλλον που ζουν τα παιδιά και ο ψυχικός χαρακτήρας του κάθε παιδιού είναι διαφορετικός. Με καθένα από τα παιδιά θα πρέπει οι Χριστιανοί γονείς να εφαρμόσουν διαφορετική μέθοδο, αφού συμβουλευτούν τον πνευματικό τους… Να καταλάβουν ότι αν λένε πολλά στα παιδιά θα εξάψουν τη φαντασία τους, ενώ αν δε μιλούν καθόλου στα παιδιά θα ψάξουν αλλού τις απαντήσεις. Σ’ αυτούς που θεωρούν της αμαρτία αρετή.
Μετάφραση από το βιβλίο του Danion Vasile΄Αμαρτίες νέες, αμαρτίες παλιές΄/proskynitis.blogspot
«Εγώ είμαι η μητέρα μιας δεσποινίδας 12 ετών. Να σας πω πως βλέπω εγώ τα πράγματα με τη σεξουαλική ζωή.. Πρώτα απ’ όλα εγώ συζητώ τα πάντα μαζί της … Ήδη έχουμε καλύψει τα προβλήματα που αφορούν στο σεξ, τις στάσεις, τα αντισυλληπτικά, τη γέννηση, τον αυνανισμό, τους ομοφυλόφιλους… Αυτό γιατί δεν θέλω να συζητάει αυτά τα θέματα με άλλα παιδιά και να σχηματίζει λανθασμένες απόψεις.. Οι συζητήσεις μας είναι πάντοτε σοβαρές αλλά με έναν τρόπο εύθυμο, σαν δύο φίλες έτσι ώστε να μην αισθάνεται ντροπή… Πάντοτε όταν συζητάμε της λέω ότι η απόφαση για το πότε θ’ αρχίσει τη σεξουαλική της ζωή είναι δικής της, αλλά και η ανάληψη των ευθυνών».
Τι ¨ σούπερ γονείς¨ θα πουν κάποιοι αναγνώστες, σκεφτόμενοι πόσο ηθικολόγοι και «κολλημένοι» είναι οι δικοί τους γονείς, οι οποίοι αν ήξεραν με τι ασχολούνται τα βλαστάρια τους, θα έκαναν τρομερή φασαρία.
Πριν μιλήσουμε γι’ αυτούς τους «σούπερ γονείς»να μιλήσουμε πρωτα για τους ''κολλημενους γονεις''…
Λίγοι απ’ αυτούς ήταν πιστοί στα νιάτα τους. Οι πιο πολλοί έζησαν μια ζωή στην αμαρτία και στην ακολασία και τώρα έχουν μοναδικό σκοπό πώς να προστατεύσουν τα παιδιά από τις αμαρτίες τις οποίοι οι ίδιοι έκαναν στα νιάτα τους.
Αλλά ακριβώς επειδή δεν έζησαν μια χριστιανική ζωή στα νιάτα τους δεν ξέρουν πώς να μάθουν τα παιδιά τους να κρατήσουν μια ισορροπία στη ζωή τους δηλ. πώς να βοηθήσουν τα παιδία να ζήσουν μια ωραία εφηβεία. Τους εκνευρίζουν με μία σειρά από όχι τα οποία φέρνουν τα’ αντίθετα αποτελέσματα. Επειδή με τη συνεχή επανάληψη αυτών των όχι, οι γονείς δεν τους βοηθούν να γνωρίσουν το Θεό. Σαν να ακούω μερικές φορές να αμύνονται « πως δε βοηθήσαμε τα παιδιά μας; Από μικρά τα παίρναμε κάθε Κυριακή στην Εκκλησία, κάναμε προσευχή πρωί και βράδυ … Κάναμε ότι μπορούσαμε».
«Σημαίνει ότι κάνατε κάπως λίγα..» θα τους απαντούσαν τα παιδία με λύπη στην ψυχή…
Τα παιδία έχουν ανάγκη να δουν στους γονείς τους μοντέλα. Να δουν ότι οι γονείς τους είναι πιο όμορφοι ψυχικά από άλλους γονείς οι οποίοι ποτέ δεν εκκλησιάζονται, να αισθανθούν μια αγάπη που λείπει από άλλες οικογένειες.
Πώς θα έπρεπε να είναι ο τέλειος γονέας; Αυτό δεν το ξέρω ούτε εγώ ακόμα, ψάχνω. Και αυτό που έμαθα είναι ότι δεν πρέπει να είναι ούτε εντελώς ανεκτικός ούτε πολύ αυστηρός. Έχω ακούσει ότι μεγάλο κακό κάνουν οι γονείς οι οποίοι επιθυμούν να έχουν παιδιά όσο πιο πιστά, θέλοντας να τα κάνουν ιερείς, καλόγερους, οι καλόγριες και επιβάλλουν στα παιδιά μι α θρησκευτική ζωή πολύ αυστηρή. Συνήθως όταν μεγαλώνουν αυτά τα παιδιά και ξεφεύγουν από την επιρροή των γονιών τους, πέφτουν με τα μούτρα στην αμαρτία.
Αν έχετε τέτοιους γονείς οι οποίοι πήραν το ρόλο του οικιακού ιεροεξεταστή, θα είναι κάπως δύσκολο να ξεπεράσετε τη μπάρα που έχουν βάλει ανάμεσα σε εσάς και το Χριστό.. Αλλά πάρτε τη ζωή στα σοβαρά. Μπορείτε να ξεπεράσετε αυτή τη μπάρα.. Κι αν η ζωή σας είναι καθαρή ίσως βαρεθούν να σας βάζουν χειροπέδες και να καταλάβουν ότι χρειάζεστε και ελευθερία. Και αναφέρθηκα πρώτα στους γονείς ιεροεξεταστές για να καταπραΰνω τη λύπη που μου προξένησαν οι «μοντέρνες» ιδέες που ανάφερα στην αρχή του άρθρου.
Τα λόγια της μητέρας της 12χρονης με άφησαν άφωνο. Κι αν συζητούν για όλα αυτά από τώρα σε δέκα χρόνια τι θα έχει να της πει;
Θα ζητήσει από την κόρη της να παραβρίσκεται και αυτή σε ομαδικά όργια στα οποία συμμετέχει για να διαπιστώσει αν όλα διεξάγονται σύμφωνα με τους κανόνες υγιεινής και τα ειδικά εγχειρίδια;
Έχω ακούσει για πολλούς παράξενους γονείς, παράξενους από τη χριστιανική οπτική, μιας και για το σύγχρονο ειδωλολατρικό κόσμο είναι φυσιολογικοί. Εφόσον λοιπόν υπάρχουν πολλοί γονιοί οι οποίοι δεν είναι ικανοί θα δώσουν μία ηθική αγωγή στα παιδία τους, εγώ θα παρακαλέσω αυτούς τους νέους
«Μην ακούτε αυτά που σας λένε οι γονείς σας αναφορικά με αυτά τα θέματα . Αν τους ακούσετε θα χάσετε την ψυχή σας …» Τέτοιοι άνθρωποι φέρουν ανάξια το όνομα του γονιού….Αγοράζουν στα παιδία τους τα πάντα, αλλά τους στερούν το πιο σημαντικό την ψυχική ομορφιά…
Και τον καιρό που ήμουν καθηγητής Θεολόγος και δίδασκα έβλεπα γονιούς να πλησιάζουν την Εκκλησία χάριν στα παιδιά τους… Αυτοί οι γονιοί αναγνώρισαν τις ψυχικές τους ελλείψεις και δεν ντράπηκαν να τους καθοδηγήσουν τα παιδία τους στην Εκκλησία … Αλλά είδα και πολλούς (γονιούς) εντελώς αρνητικούς σε ότι έχει σχέση με την Εκκλησία. Γονείς οι οποίοι αφήνουν τα παιδιά τους να κάνουν του κεφαλιού τους, σε μια ηλικία όπου η ηθική διαπαιδαγώγηση αφήνει βαθιά τα ίχνη της
Ένας από τους λόγους είναι ότι οι ίδιοι κάνουν μια ανήθικη ζωή…
Μια από τις πιο έντονες αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων είναι η εικόνα δυο αδελφιών – το αγόρι ήταν τεσσάρων ετών και το κορίτσι μερικά χρόνια πιο μεγάλο – τα οποία προσπαθούσαν να κάνουν σεξ κοντά σ΄ ένα θάμνο στο πάρκο. Επειδή ήταν μικροί δεν κατάφερναν κάτι σπουδαίο. Εγώ και η παρέα μαζευτήκαμε γύρω τους και αυτοί δυσαρεστημένοι που τους χαλάσαμε το παιχνίδι σηκώθηκαν.
Τι κάνετε εκεί; Τους ρωτήσαμε.
Παίζουμε το γιατρό απάντησαν.
Και που ξέρετε πως έτσι παίζετε;
Το ξέρω – είπε το κορίτσι – επειδή όταν φεύγει ο μπαμπάς, έρχεται σπίτι ο γιατρός και έτσι κάνει με τη μαμά. Και τώρα βγήκαμε έξω γιατί είναι στο σπίτι ο γιατρός…
Θέλησαν και άλλα παιδιά να παίξουν το γιατρό με το κορίτσι αλλά εκείνο δεν ήθελε. Μάλλον η συνείδησή της τής έλεγε ότι αυτό που κάνει δεν είναι και τόσο καλό. Δε νομίζω ότι χρειάζονται πολλά επιχειρήματα για να δείξω ότι όταν οι γονείς κάνουν μία ανήθικη ζωή τα παιδιά δεν πρέπει ν’ ακούν τις συμβουλές τους. Ακόμη κι αν το κάνουν με «αγάπη».
Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις όπου οι γονείς δίνουν στα παιδιά τους απόλυτη ελευθερία να κάνουν ότι θέλουν επειδή ως παιδιά έζησαν απόλυτη τραυματικές εμπειρίες από γονείς πολύ αυστηρούς. Και γι’ αυτό τώρα λένε στα παιδιά τους: «Κάντε ότι θέλετε, εμείς δεν σας στερούμε την ελευθερία».
Κανείς δε λέγει ότι πρέπει να στερήσουμε την ελευθερία στους νέους. Αλλά οι νέοι έχουν ανάγκη από διαπαιδαγώγηση. Αλλιώς ακολουθούν λάθος δρόμους. Και τότε οι γονείς τραβούν τα μαλλιά τους που δεν τα διαπαιδαγώγησαν όπως έπρεπε. Οι γονείς πρέπει να βρουν τη ¨μέση οδό¨ Ούτε συνέχεια ¨ όχι¨ ούτε όμως να κάνουν του κεφαλιού τους… Δυστυχώς ο διάβολος προτρέπει τους γονείς όλο και πιο επίμονα να μην ανακατεύονται στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους. Ναι ο διάβολος, ο μεγάλος χειραγωγός ενός μέρους των Μ.Μ.Ε.
Και τελειώνω με την ερώτηση :Πρέπει οι χριστιανοί γονείς να δίνουν χριστιανική αγωγή στα παιδιά τους;
Δύσκολη απάντηση σε μια τόσο σημαντική ερώτηση. Βέβαια την απάντηση μπορούν να τη δώσουν οι έμπειροι πνευματικοί μας. Και εγώ θα επαναλάβω την απάντηση που άκουσα από γονείς και πνευματικούς.
«Η σεξουαλική αγωγή πρέπει να γίνεται στη Χριστιανική οικογένεια με πολλή διάκριση. Τα παιδιά μας δε ζουν σε μια γυάλα. Μόνο που το περιβάλλον που ζουν τα παιδιά και ο ψυχικός χαρακτήρας του κάθε παιδιού είναι διαφορετικός. Με καθένα από τα παιδιά θα πρέπει οι Χριστιανοί γονείς να εφαρμόσουν διαφορετική μέθοδο, αφού συμβουλευτούν τον πνευματικό τους… Να καταλάβουν ότι αν λένε πολλά στα παιδιά θα εξάψουν τη φαντασία τους, ενώ αν δε μιλούν καθόλου στα παιδιά θα ψάξουν αλλού τις απαντήσεις. Σ’ αυτούς που θεωρούν της αμαρτία αρετή.
Μετάφραση από το βιβλίο του Danion Vasile΄Αμαρτίες νέες, αμαρτίες παλιές΄/proskynitis.blogspot
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου