Μαρτυρίες για τον γέροντα Βενέδικτο Γκιούς

+12 Ιουνίου 1990

Θυμάμαι έναν μόναχο, τον π.Βενέδικτο Γκιούς από την μονή Τσερνίκα,κοντά στο Βουκουρέστι.Αυτός ο πατέρας είχε πολύ εξοικιωθεί με την προσευχή του Ιησού.
 Μια Κυριακή που λειτουργούσαμε σ΄αυτό το μοναστήρι ήταν μαζί μας και κάποιοι μοναχοί.

Ο π.Βενέδικτος,μεγάλης ηλικίας πια,συμπροσευχόνταν καθισμένος σε μια γωνιά του Αγ.Βήματος.Ο ήλιος δεν διείσδυε στην εκκλησία και ήταν αρκετά σκοτεινά.Σε μια στιγμή ένα γλυκό φως άρχισε ν'ακτινοβολεί απο τη γωνίτσα που καθόνταν ο π.Βενέδικτος.Χωρίς ν'απλώνεται σ΄όλο το Άγ.Βήμα αυτό το φως κύκλωνε το αλλοιωμένο πρόσωπο του γέροντα.

Αυτό κράτησε σ'όλη τη Θ.Λειτουργία,ενώ όταν ήρθε η στιγμή να κοινωνήσει έγιναν και τα χερια του φωτεινά.Εκείνος βέβαια δεν είχε καταλάβει τι γίνεται.Τότε ο καθένας έκανε μια μετάνοια μπροστά του αλλά ο γέροντας λυπήθηκε για τις πολλές τιμές που του κάναμε και αποτραβήχθηκε στη γωνιά του,Με το τέλος της Θείας Λειτουργίας έφυγε ταπεινά προς το κελί του με το βλέμμα κατεβασμένο.
(Μαρτυρία π.Γκεόργκε Κάλτσιου Ντουμιτρεάσα)

-Costion Nicolescu: Πώς ανακαλύψατε την Ορθοδοξία;
-π.Marc-Antonie Costa de Beauregard: ''(...)και η Ρουμανική Ορθόδοξη εκκλησία με βοήθησε πολύ στην αρχή΄.Ταξιδεψα στη Ρουμανία,γνώρισα μεγάλους πνευματικούς,γνώρισα και τον π.Βενέδικτο Γκιούς,όταν επισκέφθηκα την μονή Τσερνίκα...

 Ένας άνθρωπος μεγάλης πνευματικότητας.Ένας άνθρωπος μεγάλης κουλτούρας που μου έδωσε πολλά.Πολλές φορές καθόμασταν μαζί αμίλητοι,αλλα μια δύναμη πνευματική έβγαινε από αυτόν,σαν το νερό που τρέχει,σαν το φως που εκπέμπει.Εγώ προσπαθούσα να του θέσω ερωτήσεις,αλλά μου έδινε την εντύπωση ότι δεν τον ενδιαφέρουν.Στεκόνταν πολλή ώρα χωρίς να λέει τίποτα,αλλά ήταν φανταστική η ησυχία που εξέπεμπε...

 Μου μίλησε ωστόσο για το τι πρέπει να κάνω,για την Εκκλησία,για τη Θεολογία.Μιλούσε λίγο και τα γαλλικά του δεν ήταν και πολύ καλά.Δεν καταλάβαινα όλα όσα μου έλεγε,μ'εντυπωσίασε όμως η όλη παρουσία του.Πιστεύω ότι αυτό είναι το ουσιώδες στην Ορθοδοξία,όχι τόσο τα λόγια όσο το είναι σου(Απόσπασμα συνέντευξης,περιοδικό ''Alfa si Omega''αρ.9/1997)

Ο γέροντας Κλεόπας Ιλίε διηγούνταν πως μιά φορά βρισκόνταν στο Βουκουρέστι  στο σπίτι του καθηγητού πανεπιστημίου Αλεξάνδρου Μιρονέσκου.Στην παρέα τους μεταξύ άλλων βρισκόνταν και ο μεγάλος θεολόγος Ντουμίτρου Στανιλοάε και ο π.Βενέδικτος Γκιούς.Στη συζήτηση ο γέροντας Κλεόπας μιλούσε με ιερό πάθος για την Παναγία.Ξαφνικά και για για πολλά λεπτά στη σειρά,μια εικόνα της Παναγίας άρχισε να κινείται και ένας ουράνιος αρμονικός ήχος άρπας ακουγόνταν...
Κατα την μαρτυρία του γέροντα Κλεόπα πιο πολύ απ'όλους συγκινήθηκε ο π.Βενέδικτος ο οποίος χωρίς σταματημό έλεγε:«Παναγία μου,Παναγία μου,τι θαύμα,τι θαύμα»!

μετάφραση-επιμέλεια proskynitis.blogspot