O Οσιος Γεράσιμος ο ΝΕΟΣ, κτήτορας της Ι.Μονής Αγ. Τριάδος Σουρβιάς (Πηλίου), γεννήθηκε στο Λεοντάρι της Αρκαδίας, όπου χειροτονήθηκε διάκονος.
Έπειτα πήγε προσκυνητής στα Ιεροσόλυμα όπου και παρέμεινε για ένα διάστημα. Κατόπιν έγινε μοναχός και ήρθε στην μονή Σουρβίας στην Μακρυνίτσα του Βόλου, της οποίας θεωρείται ανακαινιστής (αναφέρεται και ως δεύτερος κτήτορας).
Το μοναστήρι της Σουρβιάς |
Το μοναστήρι, από τα μεγαλύτερα της περιοχής κατά την τουρκοκρατία -μαζί με την Μονή Φλαμουρίου, που ίδρυσε ο Οσιος Συμεών ο μονοχίτων και ανυπόδητος-δημιουργήθηκε το δεύτερο μισό του 16ου αιώνα από τον Οσιο Διονύσιο του Ολύμπου και ο Οσιος Γεράσιμος το ανακαίνισε τον 18ο αιώνα.
Σ΄ αυτή τη Μονή πήγε ο Γεράσιμος και, επειδή του άρεσε η ησυχία του τόπου, έμεινε εκεί αγωνιζόμενος με νηστεία, προσευχή και κακοπάθεια. Για τις πολλές του αρετές, ο Θεός τον αξίωσε να κάνει θαύματα ακόμα και όσο ζούσε. Έτσι μια γυναίκα στείρα, από τη γειτονική Κερασιά, με τη μεσιτεία των ευχών και της προσευχής του Οσίου γέννησε τρία παιδιά. Ο Γεράσιμος συχνά μετέβαινε στο Βελεστίνο για να εξομολογεί τους κατοίκους της κωμόπολης. Χρησιμοποιούσε μάλιστα ένα κελί κοντά στην Εκκλησία που είναι γνωστό ως “Κελί του Γερασίμου”. Στο Βελεστίνο κήρυττε και το θείο λόγο, ενώ συχνά-πυκνά επιτιμούσε ακόμα και τους ιερείς της περιοχής για διάφορα σφάλματά τους. Ενόσω κάποτε βρισκόταν στην προαναφερθείσα κωμόπολη, κατάλαβε ότι πλησίαζε η ώρα της κοιμήσεώς του και θέλησε, παρά τις αντιδράσεις των ντόπιων, να επιστρέψει στην Ι. Μονή του.
Εντέλει κατάφερε ο Άγιος να φύγει κρυφά. Όταν ο Όσιος είχε ήδη φτάσει στο Ριζόμυλο, οι Βελεστινιώτες κατάλαβαν ότι έφυγε ο πνευματικός τους και έσπευσαν να τον προφθάσουν. Όταν ο προορατικός Γεράσιμος πληροφορήθηκε τον ερχομό τους, κατέβηκε από το μουλάρι του και προσευχήθηκε. Αμέσως άρχισε ν΄ αστράφτει, να βροντά και να πέφτει πολλή βροχή με χαλάζι. Έτσι οι “διώκτες” του αναγκάστηκαν να γυρίσουν βιαστικά πίσω άπραγοι. Λίγο πριν κοιμηθεί ο Όσιος κάλεσε τους μοναχούς της Σουρβιάς και τους νουθέτησε λέγοντάς τους, μεταξύ άλλων: “ Προσέχετε και τούτο καλώς, όσοι έχετε ιερωσύνην, διότι ο λαμβάνων χρήματα και συγχωρών αμαρτίας είναι διάβολος (...) διότι η Χάρις του Αγίου Πνεύματος δεν αγοράζεται αλλά δίδεται δωρεάν εις τους ευλαβείς και φοβουμένους τον Κύριον και εις εκείνους όπου έρχονται μετά πίστεως και φόβου Θεού εις το λουτρόν της εξομολογήσεως (...)” Πολλά θαύματα έκανε ο Όσιος Γεράσιμος μετά την ανακομιδή των λειψάνων του στη Σκόπελο, στους Πινακάτες, στο Χατζήμισι, στα Κανάλια, στον Α. Γεώργιο Βελεστίνου και αλλού.
Μετά την οσιακή του κοίμηση, 14 Σεπτεμβρίου 1740, ετάφη στον πρόναο της Αγίας Τριάδας στη Σουρβιά.
Ο τάφος και τα λείψανά του έγιναν αιτία θαυμαστών σημείων και ιάσεων, γεγονός που οδήγησε τους μοναχούς , ένα έτος μετά, το 1741, να ανεγείρουν ναό προς τιμή του, ως μετόχιο της Μονής.
Στα 1795, όταν το κελλί του Οσίου Γερασίμου κατέρρευσε, η Μονή Σουρβιάς ανήγειρε διώροφο κτίριο με δύο κελλιά και άλλους βοηθητικούς χώρους, ως διαμονητήριο των μοναχών της που εξυπηρετούσαν τις ανάγκες του προς τιμήν του Γερασίμου ναού.
Με βάση τον πρώτο ναό του 1741 και το διώροφο κτίριο του 1795 συγκροτήθηκε η Μονή του Αγίου Γερασίμου, που γνώρισε όλα τα δεινά των Επαναστάσεων του 1821, του 1854, τοπικών εξεγέρσεων, πολέμων του 1912-13, ξενικής Κατοχής 1941-44.
Λίγο πριν τον πόλεμο του 1940 στη Μακρυνίτσα και τα γύρω χωριά σημειώθηκε έξαρση του θρησκευτικού συναισθήματος.
Τότε ακριβώς ένας φωτισμένος κληρικός, ο Δοσίθεος Μαχαιρίτσας, ηγούμενος των συνενωθεισών Μονών Σουρβιάς και Φλαμουρίου, με έγκριση του μητροπολίτου Δημητριάδος Ιωακείμ, ιδρύει τη γυναικεία Μονή Αγίου Γερασίμου Μακρυνίτσας και κείρονται οι πρώτες τέσσερις μοναχές το 1945.
Ι.Μονή Οσίου Γερασίμου Μακρυνίτσας-Πήλιο |
Σήμερα η Μονή έχει την ευλογία να φυλάσσει την Κάρα του Οσίου, που αποτελεί συνεχή πηγή θαυμάτων.
Επιπροσθέτως, οι μεσιτείες προς τον Κύριο, προαπελθόντων πατέρων με οσιακή ζωή όπως ο Διονύσιος, ο Ακκάκιος και ο Γαβριήλ, δίνουν το μέτρο της πνευματικής προκοπής των τωρινών μοναχών.Η μνήμη του Οσίου τιμάται 15 Σεπτεμβρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου