Θυμάμαι, όταν είχα πάει κάποτε στο Άγιον Όρος, μέσα σε έναν πυκνά δενδροφυτευμένο τόπο, βλέπω από μακριά κάποιον Aσκητή, ο οποίος προχωρούσε ψάλλοντας. Ενώ έψαλλε, από ώρα σε ώρα έκανε μία βαθειά μετάνοια, προσκυνούσε, σηκωνόταν και πάλι προχωρούσε. Μου έκανε εντύπωση. Ποιόν άραγε προσκυνούσε;
Tρέχω μέσα από τα δένδρα, τον φθάνω, τον σταματώ.
- Γέροντα, ποιόν προσκυνάς στον δρόμο;
- Mα,παιδί μου, δεν Τον βλέπεις;
-Ποιόν;
-Τον Χριστόν. Τουλάχιστον, αν δεν Τον βλέπης, δεν Τον νοιώθεις ότι είναι μπροστά σου; μου απήντησε εκείνος.
Σαν νά λέμε: Θέλεις να μάθης πόσο κοστίζει,πόσο αξίζει η ζωή σου για τον Χριστό, για τον Ουρανό; Όσο Τον διψάς, όσο Σε Αυτόν έχεις την καρδιά σου, τόσο κοστίζει.
Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου