Γιώργος Τασιόπουλος (από αναρτηση στο fb)
Στα σχολεία εορτάζονταν και πριν την απελευθέρωση, αναφορά υπάρχει για την Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης και τον εορτασμό κατά την 30η Ιανουαρίου της Μνήμης των ευεργετών και συνδρομητών του σχολείου από το 1812-1813. Στην Ιόνιο Ακαδημία οι Τρεις Ιεράρχες θεωρούνται και τιμώνται ως οι προστάτες της από τη σύστασή της (1824-1826). Στην οθωμανοκρατούμενη Μυτιλήνη έχουμε πανηγυρικούς από το 1859 τουλάχιστον.
Πριν 150 χρόνια περίπου η κοινή εορτή των Τριών Ιεραρχών της 30ης Ιανουαρίου ορίσθηκε και ως σχολική.
Τότε το πρώτο απελευθερωμένο έθνος στη Δύση ζούσε με κοντινές τις μνήμες των αγώνων και των ηρώων του και έψαχνε γερά θεμέλια για να αναστήσει το όραμα των Κοινών όλων των Ελλήνων.
Οι Τρεις Ιεράρχες ήταν φάροι ιδανικοί ως πρότυπα, εκτός από την υπόλοιπη προσφορά τους στη θεολογική, κοινωνική ζωή. Έτσι, αποφάσισαν να αποτελούσαν και τους προστάτες των Γραμμάτων και της Παιδείας.
Από τότε μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά και η λοβοτομημένη μνήμη μας από τη μια, η πολιτισμική παρακμή από την άλλη και η αλλαγή συλλογικου οράματος καθιστά ξεπερασμένο πια ως πρότυπο για την "προοδευτική" κοινωνία μας το παράδειγμα των τριών Αγίων μας για το σημερινό σχολείο.
Σιγά - σιγά λοιπόν απαξιώθηκε η γιορτή αυτή από το υπουργείο και τους εκπαιδευτικούς και από πέρσι η Κεραμέως με δήλωση συμπαράστασης μάλιστα του αρχιεπίσκοπου έκαναν το "θαύμα". Αρκούμαστε, όσοι "συντηρητικοί" εκπαιδευτικοί το επιθυμούν σε δίωρη αναφορά στα πρόσωπα των Αγίων και μάθημα κανονικά.
Είναι λοιπόν, ξεπερασμένος ο λόγος των Αγίων σε μια κοινωνία άπληστων καταναλωτών που υποκατέστησε τη μόρφωση και την αγωγή στους νέους τους με δεξιότητες όπως επαναλαμβάνουν οι πολιτειακοί μας άρχοντες;
Πώς να ακουστεί στην προοδευτική κοινωνία μας ο λόγος του Χρυσοστόμου;
"Πρόσεξε λοιπόν, ότι οι άνθρωποι δεν μαλώνουν για τα κοινά πράγματα, αλλ’ αντίθετα ζουν ειρηνικά. Όταν, όμως, κάποιος επιχειρήσει ν’ αρπάξει κάτι και να το κάνει δικό του, αρχίζει ο τσακωμός, σαν και η ίδια η φύση να αγανακτεί. Γιατί, ενώ ο Θεός με κάθε τρόπο μας αδελφώνει, εμείς, εν τούτοις, τσακωνόμαστε και χωριζόμαστε και αρπάζουμε για ιδιοκτησία και λέμε “το δικό μου” και “το δικό σου”, αυτές τις ψυχρές λέξεις. Έτσι ξεσπούν οι πόλεμοι, έτσι γεννιέται η αδικία στους ανθρώπους...» (Ομιλία 12 στην προς Τιμόθεον Α’, PG 62, 563’562).
Ο Μ. Βασίλειος θεωρεί απαράδεκτο τα αγαθά της ειρήνης να χαίρονται ελάχιστοι άνθρωποι, ενώ χιλιάδες να αποκλείονται από αυτά (ΒΕΠ 55, 309). Σε άλλο σημείο, ο ίδιος ρωτάει:
«Μέχρι πότε θα υπάρχει πλούτος, που είναι η αφορμή του πολέμου: Οι εξοπλισμοί γίνονται για την απόκτηση του πλούτου» (ΒΕΠ 54, 74, 6).
Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, συμπληρώνοτας τον προβληματισμό του Μ. Βασιλείου λέει:
«Μητέρα των πολέμων είναι η πλεονεξία, οι πόλεμοι με τη σειρά τους γεννούν την υψηλή φορολογία, που είναι η αυστηρότητα καταδίκη των πολιτών» (ΒΕΠ 59, 141).
Για τον Χρυσόστομο, αιτία της καταστροφής της ειρήνης και της ενότητας των πιστών, είναι «ο έρωτας για τα χρήματα, την εξουσία και τη δόξα».
«Τίποτε δεν συμβάλλει τόσο πολύ σε μάχη και σε πόλεμο, όσο ο έρωτας για τα παρόντα, όσο δηλαδή η επιθυμία για δόξα, χρήματα ή για καλοπέραση» ( Ι. Χρυσόστομος PG. 55,343).
Μα είπαμε, οι φωταδιστές της εποχής μας θεωρούν ξεπερασμένο το Λόγο τους και στην μετανεωτερική εποχή μας δεν έχουν θέση!
Ξανά στην εξορία οι Άγιοι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου