του το είχαν απαγορεύσει οι γιατροί.
Ένα μεσημέρι,φεύγοντας από το Θέατρο Μουσούρη,σταθήκαμε γιατί του είχε κοπεί η ανάσα.Είχε πιει πολλά ούζα και τον είχαν πειράξει.
Τότε, με το θάρρος της παλιάς φιλίας,τον ρώτησα γιατί αυτοκτονεί.
''Το είπες, αυτοκτονώ''μου απάντησε χαμηλόφωνα.
Πώς μπόρεσε να συνταιριαστεί η ηθελημένη αποχώρηση από τη ζωή με μιαν άλλη πτυχή της προσωπικότητάς του,τη θρησκευτικότητα, δεν κατάλαβα.
Μεγαλωμένος στην Πόλη,στη χριστιανική της ατμόσφαιρα,ήξερε όλα τα τροπάρια και όλατα κοντάκια, και τα στιχηρά,και τα ιδιόμελα,και όταν τύχαινε να πάμεμαζί στην εκκλησία,τον άκουγα να σιγοψέλνει τις υπέροχες βυζαντινές μελωδίες με κατάνυξη.
Δεν κοιμήθηκε ποτέ νύχτα χωρίς να προσευχηθεί και δεν ήταν η προληπτική συνήθεια ή συναλλαγή που επιζητούν πολλοί άνθρωποι με το Θείο,αλλά ήταν η προσευχή ενός θρησκευόμενου ανθρώπου,που θέλει στο τέλος της μέρας
να ξεφορτώσει τη βεβαρημένη του ψυχή.
1 σχόλιο:
Απορώ με την ταύτιση του Δημ. Μυράτ με τα "πιστεύω" του Β. Λογοθετίδη !!
Μα, ο Μυράτ - κομμουνιστής κατά την ιδεολογία - στα τέλη Δεκεμβρίου 1943
πρόδωσε στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ την ΜΕΓΑΛΗ ηθοποιό Ελένη Παπαδάκη, η οποία, μετά από συνοπτικές διαδικασίες, δολοφονήθηκε με τραγικό τρόπο.
Ο μεγάλος ποιητής Άγγελος Σικελιανός έγραψε για την Παπαδάκη
"Μνήσθητι Κύριε: Για την ώρα που η λεπίδα του φονιά άστραψε
κι όλος ο Θεός της Τραγωδίας εφάνη.
Μνήσθητι Κύριε: Για την ώρα που άξαφνα κι οι εννιά αδερφές,
εσκύψαν να της βάλουνε των αιώνων το στεφάνι".
Άγγελος Σικελιανός
Δημοσίευση σχολίου