Μακαριστός μητροπολίτης πρ. Αιτωλίας και Ακαρνανίας κύρος Θεόκλητος
Μια καθημερινή ημέρα καθώς ήταν στο γραφείο του σηκώθηκε και βγήκε περπατώντας προς το κέντρο του Μεσολογγίου (συνήθιζε πολλές φορές πεζός να περιδιαβαίνει τους δρόμους στην έδρα της μητροπόλεως του ώστε να έρχεται άμεσα σε επαφή με τους ποιμενομενους συμπολίτες του, άλλωτε σε μαγαζιά και άλλωτε σε υπηρεσίες και πλατείες, εξάλλου ο βοσκός πάντοτε βρίσκεται ανάμεσα στα πρόβατα του, εκεί βρίσκει τα αδύναμα και τα συμπονεί αλλά και τα στηρίζει).
Ήταν ημέρα κατά την οποία πραγματοποιούταν λαϊκή αγορά στο Μεσολόγγι και κινήθηκε προς τον δρόμο που λάμβανε αυτή χώρα.
Διάβηκε από πάγκο σε πάγκο και συνομιλούσε με πωλητές και αγοραστές. Ξαφνικά ένας πωλητής ο Δ.Θ. πίσω από τον πάγκο του, του λέγει "καλά τα λες εσύ από την μεριά σου και κυκλοφορείς με τα χρυσά, να το είχαμε εμείς θα πλουτίζαμε" δείχνοντας το εγκόλπιο που κρεμόταν από τον λαιμό του μητροπολίτη.
Ο μακαριστός Θεόκλητος ποτέ του δεν φορούσε ούτε στολή, ούτε μήτρα ούτε εγκόλπια ιδιαίτερης αξίας διακατεχόμενος από πνεύμα ακτημοσύνης αλλά και γνωρίζοντας την ματαιότητα των υλικών αγαθών.
Και απαντάει στον πωλητή της λαϊκής αγοράς ο σεβάσμιος ιεράρχης ειρηνευτικά εν μέσω κάποιων που αντέδρασαν επικριτικά προς τα λεγόμενα του πωλητή.
-Πιστεύεις αδελφέ μου ότι αυτό το εγκόλπιο θα σε κάνει πλούσιο; πώς θα σε βοηθήσει και θα σε σώσει; Ορίστε πάρτο, δικό σου από τούτη την στιγμή.
Και βγάζοντας το, του παραδίδει το εγκόλπιο με θέρμη και στοργή.
Ο πωλητής στην αρχή σάστισε και τον κοιτούσε αμήχανα ακούγοντας τον να του λέει "πάρτο μην το σκέφτεσαι, δικό σου κι ελπίζω να σε βοηθήσει".
Τις επόμενες ημέρες σούσουρο έγινε στο Μεσολόγγι για αυτό το γεγονός με αποτέλεσμα και ο τοπικός τύπος να ασχοληθεί με αυτό κάνοντας το να ξεπεράσει τα όρια της Πόλης αυτής αλλά και τον τότε δήμαρχο να ασχοληθεί με αυτό.
Λίγες ημέρες μετά, ο δήμαρχος της πόλης συνοδεύοντας τον πωλητή χτύπησαν την πόρτα του επισκόπου.
Του επέστρεψαν το εγκόλπιο ενώ ζητήθηκε και συγνώμη για την στάση αυτή. Ο μακαριστός Θεόκλητος επέμενε προς τον πωλητή να το κρατήσει.
Αυτό δεν ήταν δυνατό όμως...
Μα δεν μπορούσε να διανοηθεί και ο μητροπολίτης αυτός να το κρατήσει, έτσι την επόμενη χρονιά όταν μετέβηκε για προσκύνημα στην Παναγία την Προυσιώτισσα, φόρεσε εκείνο το εγκόλπιο ξανά μετά από τόσο καιρό και καθώς προσκύνησε την εικόνα της Παναγίας έβγαλε το εγκόλπιο και το αφιέρωσε στην Χάρη της, ίσως και σαν άλλος Καραϊσκάκης όπως είχε κάνει με τα αστέρια του ο περίφημος οπλαρχηγός 170 χρόνια πριν στο ίδιο ακριβώς σημείο, μπροστά στην ίδια εικόνα της Παναγίας.
Ήταν ημέρα κατά την οποία πραγματοποιούταν λαϊκή αγορά στο Μεσολόγγι και κινήθηκε προς τον δρόμο που λάμβανε αυτή χώρα.
Διάβηκε από πάγκο σε πάγκο και συνομιλούσε με πωλητές και αγοραστές. Ξαφνικά ένας πωλητής ο Δ.Θ. πίσω από τον πάγκο του, του λέγει "καλά τα λες εσύ από την μεριά σου και κυκλοφορείς με τα χρυσά, να το είχαμε εμείς θα πλουτίζαμε" δείχνοντας το εγκόλπιο που κρεμόταν από τον λαιμό του μητροπολίτη.
Ο μακαριστός Θεόκλητος ποτέ του δεν φορούσε ούτε στολή, ούτε μήτρα ούτε εγκόλπια ιδιαίτερης αξίας διακατεχόμενος από πνεύμα ακτημοσύνης αλλά και γνωρίζοντας την ματαιότητα των υλικών αγαθών.
Και απαντάει στον πωλητή της λαϊκής αγοράς ο σεβάσμιος ιεράρχης ειρηνευτικά εν μέσω κάποιων που αντέδρασαν επικριτικά προς τα λεγόμενα του πωλητή.
-Πιστεύεις αδελφέ μου ότι αυτό το εγκόλπιο θα σε κάνει πλούσιο; πώς θα σε βοηθήσει και θα σε σώσει; Ορίστε πάρτο, δικό σου από τούτη την στιγμή.
Και βγάζοντας το, του παραδίδει το εγκόλπιο με θέρμη και στοργή.
Ο πωλητής στην αρχή σάστισε και τον κοιτούσε αμήχανα ακούγοντας τον να του λέει "πάρτο μην το σκέφτεσαι, δικό σου κι ελπίζω να σε βοηθήσει".
Τις επόμενες ημέρες σούσουρο έγινε στο Μεσολόγγι για αυτό το γεγονός με αποτέλεσμα και ο τοπικός τύπος να ασχοληθεί με αυτό κάνοντας το να ξεπεράσει τα όρια της Πόλης αυτής αλλά και τον τότε δήμαρχο να ασχοληθεί με αυτό.
Λίγες ημέρες μετά, ο δήμαρχος της πόλης συνοδεύοντας τον πωλητή χτύπησαν την πόρτα του επισκόπου.
Του επέστρεψαν το εγκόλπιο ενώ ζητήθηκε και συγνώμη για την στάση αυτή. Ο μακαριστός Θεόκλητος επέμενε προς τον πωλητή να το κρατήσει.
Αυτό δεν ήταν δυνατό όμως...
Μα δεν μπορούσε να διανοηθεί και ο μητροπολίτης αυτός να το κρατήσει, έτσι την επόμενη χρονιά όταν μετέβηκε για προσκύνημα στην Παναγία την Προυσιώτισσα, φόρεσε εκείνο το εγκόλπιο ξανά μετά από τόσο καιρό και καθώς προσκύνησε την εικόνα της Παναγίας έβγαλε το εγκόλπιο και το αφιέρωσε στην Χάρη της, ίσως και σαν άλλος Καραϊσκάκης όπως είχε κάνει με τα αστέρια του ο περίφημος οπλαρχηγός 170 χρόνια πριν στο ίδιο ακριβώς σημείο, μπροστά στην ίδια εικόνα της Παναγίας.
Του Σπύρου Συμεών
Περισσότερα ΕΔΩ
1 σχόλιο:
Πολυ ωραιο! Δείχνει το φρόνημα του ποιμεναρχη! Αιωνια του η μνημη!
Δημοσίευση σχολίου