«Τελευταία ίσως φωτογράφιση του Ιερού Ναού της Αγίας Αικατερίνης της Σμύρνης, κατά τα γεγονότα του έτους 1922, πριν την ολοκληρωτική καταστροφή του…
[...] Μέσα στην καταγραφή της πλήρους καταστροφής στην περιοχή Σχοινάδικα της Σμύρνης, διακρίνεται ο περικαλλής έως τότε αυτός Ναός, πριν προχωρήσουν στην καταστροφή και κατεδάφισή του…
[...] Μέσα στην καταγραφή της πλήρους καταστροφής στην περιοχή Σχοινάδικα της Σμύρνης, διακρίνεται ο περικαλλής έως τότε αυτός Ναός, πριν προχωρήσουν στην καταστροφή και κατεδάφισή του…
Κρίνω σκόπιμο εδώ να επαναλάβω ένα μέρος της περιγραφικότατης μαρτυρίας από το ημερολόγιο του κληρωτού στρατιώτη, κλάσεως του 1922 Νικόλαου Ζευγαδάκη, ο οποίος κατέγραψε στο ημερολόγιό του με απαράμιλλη ακρίβεια, τις χριστιανικές εορτές και τελετές του τελευταίου έτους της Σμύρνης (1921-1922), στους μεγαλύτερους ναούς της οποίας εκκλησιάσθηκε κατά την εκεί παραμονή του, αναμένοντας να προωθηθεί στο μικρασιατικό μέτωπο.
Αυτές τις προσωπικές του εμπειρίες και εντυπώσεις τις δημοσίευσε για πρώτη φόρα το 1975. Η δε συμβολή της αγαθής τύχης, έγκειται στην ιδιότητα του συγγραφέα ως θεολόγου, αλλά και ως βαθέος γνώστη, μέχρι και των λεπτομερειών, της τελετουργικής τάξης της Εκκλησίας, ως επίσης και της βυζαντινής εκκλησιαστικής μουσικής:
«Κυριακή, δεύτερη ημέρα του έτους 1922 εις Αγ. Αικατερίνην (2-1-1922)
Εγερθείς ενωρίς την πρωίαν, ανεχώρησα δια τον ιερόν ναόν της Αγίας Αικατερίνης, δια να γνωρίσω ένα ναόν, όστις εφημίζετο ως ο λαμπρότερος της Σμύρνης, να ακούσω δε και τον εν αυτώ ψάλλοντα διακεκριμένον ιεροψάλτην Παντελήν Παρρησιάδην. Ούτος είχε διαδεχθή εν τω ναώ τούτω, ως φαίνεται, τον φημιζόμενον επίσης ιεροψάλτην Πέτρον Μανέαν, όστις είχε μετατεθή εις τον όχι μακράν ευρισκόμενον ναόν του Αγ. Δημητρίου.
Εντός ολίγου ευρέθην προ του ναού. Ήτο πάλλευκος, καλιμάρμαρος, όντως δε ο λαμπρότερος και μεγαλύτερος της πόλεως. Περισσοτέρα ήτο η έκστασις και ο θαυμασμός μου όταν εισήλθον εντός του ναού. Από το περίφημον τούτο της Ορθοδοξίας τέμενος δεν διεσώθη, δυστυχώς, μετά την καταστροφήν, παρά μόνον το πηγάδι που ευρίσκετο εις την αυλήν της εκκλησίας.»…
«Κυριακή, δεύτερη ημέρα του έτους 1922 εις Αγ. Αικατερίνην (2-1-1922)
Εγερθείς ενωρίς την πρωίαν, ανεχώρησα δια τον ιερόν ναόν της Αγίας Αικατερίνης, δια να γνωρίσω ένα ναόν, όστις εφημίζετο ως ο λαμπρότερος της Σμύρνης, να ακούσω δε και τον εν αυτώ ψάλλοντα διακεκριμένον ιεροψάλτην Παντελήν Παρρησιάδην. Ούτος είχε διαδεχθή εν τω ναώ τούτω, ως φαίνεται, τον φημιζόμενον επίσης ιεροψάλτην Πέτρον Μανέαν, όστις είχε μετατεθή εις τον όχι μακράν ευρισκόμενον ναόν του Αγ. Δημητρίου.
Εντός ολίγου ευρέθην προ του ναού. Ήτο πάλλευκος, καλιμάρμαρος, όντως δε ο λαμπρότερος και μεγαλύτερος της πόλεως. Περισσοτέρα ήτο η έκστασις και ο θαυμασμός μου όταν εισήλθον εντός του ναού. Από το περίφημον τούτο της Ορθοδοξίας τέμενος δεν διεσώθη, δυστυχώς, μετά την καταστροφήν, παρά μόνον το πηγάδι που ευρίσκετο εις την αυλήν της εκκλησίας.»…
ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: Ευγενική χορηγία του Mehmet Bir.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου