Επί 2.5 δεκαετίες τα media μας έκρυβαν την αλήθεια για τα τρένα

Ο Βασίλης Σαμπράκος γράφει για το μέγεθος της ευθύνης των media για το γεγονός ότι τα τρένα πορεύονταν στα τυφλά και οι Έλληνες είχαν “σκοτάδι”.

   Σε όλους εμάς, τους άσχετους, δεν αναλογεί το να εκφράζουμε δημοσίως άποψη για κάτι τόσο σοβαρό όσο ένα δυστύχημα που κόστισε τη ζωή τόσων ανθρώπων. Μας αναλογεί όμως να εκφραζόμαστε πάνω στα όσα είμαστε σε θέση, λόγω επίγνωσης και εμπειρίας, να γνωρίζουμε. Κι εγώ επέλεξα αυτό: να κρίνω το μέγεθος της ευθύνης των media για αυτό που συνέβη στα Τέμπη.

    Δεν χρειάζεται να γίνεις ειδικός για να αντιληφθείς ότι το εγκληματικό ανθρώπινο λάθος ανέδειξε το μέγεθος του προβλήματος - του τεράστιου κενού στην ασφάλεια των σιδηροδρομικών γραμμών στην Ελλάδα. Ούτε χρειάζεται να γίνεις ειδικός για να καταφέρεις να κατανοήσεις ότι εδώ και περίπου 24 χρόνια η Ελλάδα αγόρασε ακριβά τα αυτονόητα, δηλαδή τα συστήματα που θα δημιουργούσαν ένα πλαίσιο ασφαλούς λειτουργίας που θα ελαχιστοποιούσε - αν δεν εξαφάνιζε - το ποσοστό της πρόκλησης δυστυχήματος από ανθρώπινο λάθος και δεν φρόντισε ποτέ να τα λειτουργήσει. Και προφανώς υπάρχει εξήγηση για αυτό, αλλά τα media εξακολουθούν ακόμη και τώρα να μας το κρύβουν ή να μη μας το κάνουν σαφές.

    Πόσες φορές όλοι εμείς εκτεθήκαμε μπροστά σε αυτή την πληροφορία στην διάρκεια της τελευταίας περίπου 25ετίας; Και με πόση ένταση μας πρόβαλαν τα mainstream media αυτή την πληροφορία; 

    Οπως για τόσα άλλα σημαντικά της ζωής μας, τα παραδοσιακά και τα “δημοφιλή” media μας έλεγαν, επί 2,5 δεκαετίες λίγα ή ελάχιστα και δεν δυνάμωναν ποτέ την ένταση της φωνής τους όταν επρόκειτο για αυτά, για τα σημαντικά. Κι όλο αυτό πια δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση ή μεγάλη τεκμηρίωση για να το ισχυριστείς πειστικά: τα media έχουν παίξει τον ρόλο τους στην αποχαύνωση μας, τον αποπροσανατολισμό μας, την ανοσία. την απάθειά μας.

 Μας έκαναν, τουλάχιστον τους περισσότερους από αυτούς που έχουν ξεπεράσει το 35ο έτος της ηλικίας τους, ενοχικούς. 

Μας μετέδωσαν την νοοτροπία της ατομικής ευθύνης στα όρια του να έχουμε γίνει ενοχικοί. Περνάει ο νταβατζής από πάνω σου, και δεν σκέφτεσαι ότι αυτός κάνει νταβατζιλίκι, η πρώτη σου σκέψη είναι ότι εσύ έχεις κάνει κάτι λάθος και εμποδίζεις, ότι κακώς στέκεσαι στη μέση. Έτσι μας μεγάλωσαν.

   Ως κάποιος που έχει το προνόμιο να συναναστρέφεται νεότερους, με πονάει πολύ που εισπράττω την οργή τους για τους μεγαλύτερους. Με πονάει ακριβώς επειδή ξέρω ότι έχουν δίκιο. Τους φέραμε σε μια ρημαγμένη χώρα, επειδή δεν κάναμε τίποτα για να σταματήσουμε αυτούς που τη ρήμαζαν και τη ρημάζουν. Οι προηγούμενοι μας μετέδωσαν αυτή τη νοοτροπία και εμείς, οι πολλοί, δεν καταφέραμε να την αμφισβητήσουμε και να την αλλάξουμε. Γίναμε το ίδιο ενοχικοί και ωχαδελφιστές, αν όχι μεγαλύτεροι.

   Ως κάποιος που είχε εμπειρία διευθυντή σε έναν από τους μεγαλύτερους δημοσιογραφικούς οργανισμούς στην ιστορία της χώρας, αν όχι τον μεγαλύτερο, έχω αποκρυσταλλωμένη άποψη για το μέγεθος της ευθύνης των media για την επικρατούσα κατάσταση της χώρας σε κάθε σημαντικό πεδίο της ζωής.

   Και μπορώ να πω ότι χαίρομαι πολύ που τα νέα παιδιά μεγαλώνουν μακριά από τα παραδοσιακά media. Αυτή είναι και η πιο ουσιαστική πτυχή της αισιοδοξίας μου ότι οι επόμενες γενιές μπορεί να αποδειχθούν καλύτερες από την δική μου.

    Σκέφτομαι ότι τα τελευταία χρόνια τα παιδιά μεγαλώνουν χωρίς την πλύση εγκεφάλου που δεχόμασταν εμείς από την παιδική ακόμη ηλικία επειδή η ρημάδα η τηλεόραση ήταν πάντα ανοιχτή και “έπαιζε” τη μουσική των δελτίων ειδήσεων των κρατικών και ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών. Μεγαλώνουν μακριά από τις χάρτινες εφημερίδες που μας έκαναν κατηχητικό και μας φύτεψαν την νοοτροπία σχετικά με το αξιακό σύστημα της δημόσιας ζωής και μας γαλούχησαν για να γίνουμε κάποιοι που δεν δίνουμε ποτέ σημασία στα σημαντικά και δεν τολμάμε να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα σε σχέση με την ποιότητα της ζωής μας. Μεγαλώνουν με ψηφιακή τεχνολογία, που τους δίνει πρόσβαση στην αντικειμενική ενημέρωση και τους ανοίγει τα μάτια όταν την αξιοποιούν, σε αντίθεση με εμάς που ρωτούσαμε τον γείτονα ή τον δάσκαλο στο σχολείο με την ελπίδα να "ξεστραβωθούμε".

Στο TikTok σήμερα βρίσκεις περισσότερη αλήθεια για τα Τέμπη από όση βρίσκεις στα παραδοσιακά και τα mainstream media. Και ευτυχώς τα παιδιά δίνουν μεγαλύτερη σημασία στο TikTok.

ΠΗΓΗ