«Είδε ότι είχε φύγει από το μυστήριο ο Κυπριανός, ότι δεν έγινε ο γάμος του μικρού…»
«Ο βίαιος θάνατος είναι πολύ δύσκολο πράγμα για αυτούς που μένουν πίσω. Ήταν Γολγοθάς, όταν τη νύχτα έγινε το δυστύχημα στις 28 και η αρραβωνιαστικιά του ερχόταν από την Ελλάδα, μια κοπέλα πολύ σπουδαία, πολύ αγνή.
Είχαν μια ζεστή, όμορφη σχέση. Περίμεναν να κάνουν τον βυζαντινό τους γάμο στις 27/8. Όταν είδα την έκρηξη, ήξερα ότι ο μικρός είχε κόψει εισιτήριο στα πρώτα βαγόνια. Μέσα μου, πληροφορήθηκα στην καρδιά μου, ότι πέθανε ο Κυπριανός.
Μάθαινα ότι έχει νεκρούς, ότι υπάρχει θέμα μεγάλο εκεί. Συνεχώς άκουγα περί καμμένων σωμάτων. Οι πληροφορίες που είχαν ήταν ότι ναι, κάτι υπάρχει αλλά θα είναι από τη μέση και πάνω…
Αγωνιούσα τουλάχιστον να πιάσω το σώμα του παιδιού μου, να το θάψω και δεν μου το έδιναν. Εγώ δεν πίστεψα ότι το σώμα του κάηκε ή εξαϋλώθηκε. Λέω ‘δώστε μου ό,τι έχει απομείνει, να μπορέσω να το θάψω.
Να του αποδώσω τιμή.
Όταν έφτασα και πήραμε το σώμα του από το νοσοκομείο και σταματήσαμε κάπου να το δω και είδα ότι είναι ολόκληρος, είναι ακέραιος.
Ο Κυπριανός, χτυπημένος, με μώλωπες αλλά ήταν ολόκληρος. Ούτε καμμένος ήταν, που μου έλεγαν, ούτε η μορφή του είχε αλλοιωθεί. Το σώμα του το έφερε εδώ στο σπίτι μου. Κάθισα με την παπαδιά και τα παιδιά και πλύναμε την κάθε του πληγή».
Ακολούθως, ο πατέρας Χριστόδουλος έκανε μία ανατριχιαστική περιγραφή για τον γάμο του Κυπριανού και αυτό που «είδε» ο παππούς του, επίσης ιερέας:
«Ο πατέρας μου είναι ιερέας. Την Χριστίνα (την αρραβωνιαστικιά του Κυπριανού) την εξομολογούσε από πολύ μικρή. Όταν έμαθε ότι η Χριστίνα με τον Κυπριανό σκοπεύουν να παντρευτούν, χάρηκε από τη μία, αλλά σε μια φάση φώναξε τον Κύπριανό και του είπε:
“Ρε παιδάκι μου, θα παντρευτείς, πολύ καλά, χαίρομαι. Αλλα θα σου πω κάτι. Είδα ότι την ώρα που ο παπάς στεφάνωνε τη Χριστίνα, γύρισε μετά να στεφανώσει τον Κυπριανό και δεν έβρισκε τον Κυπριανό, ότι είχε φύγει από το μυστήριο. Δεν έγινε ο γάμος”.
Ήρθε και μου το είπε ο μικρός και ήταν προβληματισμένος.
“Καλά” λέω, “άσε τον παππού τώρα τι λέει”.
Αλλά επειδή εγώ ξέρω ότι δεν λέει ποτέ τέτοια πράγματα ο παππούς. Ήταν ένα πράγμα που είχα στην καρδιά μου και λέω “λες ο μικρός να… Να μην ολοκληρωθεί ο γάμος του;”.
Αλλά τελικά, ο παππούλης μας, μάς προετοίμασε κατά κάποιον τρόπο…». Αντιγραφή από ομάδα "Παναγία Παραμυθία"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου