Ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἄβυσσος, καί κάθε φορά πού βάζει ἀρχή, παραδίδει στόν Θεό ὅσο μέρος ἀπό τόν ἑαυτό του μπορεῖ νά ἐλέγξει κανείς.
Ποῦ νά ἐλέγξει τό ὅλο ὑποσυνείδητο καί τό ἀσυνείδητό του;
Βάζοντας ὅμως πάλι καί πάλι ἀρχή, τελικά ἀφοσιώνεται, παραδίδεται ὁ ὅλος ἄνθρωπος στά χέρια τοῦ Θεοῦ καί γίνεται ἁπλοῦς·
ὁπότε δέν ἔχει μετά βιώματα ὑποσυνειδήτου ἤ ἀσυνειδήτου, ἀλλά εἶναι ἀνοιχτός ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
Καί ἔτσι λαμπικαρισμένος καί ὁδηγούμενος ἀπό τόν Θεό, εἶναι πλήρης χάριτος Θεοῦ.
Ἐμεῖς θά καταλάβουμε ἄν ὄντως ἔχουμε βάλει ἤ ὄχι σωστή ἀρχή ἀπό τά ἀποτελέσματα:
ἄν προκόπτει ἡ ψυχή μας, ἄν νιώθουμε τήν ἀνάγκη ἀόκνως καί πρόθυμα νά βάζουμε συνεχῶς ἀρχή στή ζωή μας ἀνά πᾶσαν στιγμήν "
π. Συμεών Κραγιοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου