Οι χριστιανοί μας ζούνε ανύποπτα και δεν υπάρχει φοβεροτέρα προυπόθεση καταστροφής απο την ανυποψία!!

  Μου λέει κάποιος πρόσφατα συνάδελφος κληρικός, απ’ άλλον τόπο-ας μην πω ποιός είναι- υπήρχε ένας μοναχός ασκητής, αυτός είχε κάποια εξέχουσα θέση κάποτε- ήταν και λόγιος κ.λπ.- όμως τα άφησε όλα για να γίνει μοναχός και μάλιστα ασκητής.
Εκοιμήθη – δηλαδή απέθανε- ο μοναχός αυτός το 1962 δηλαδή είναι πολλά χρόνια – καμιά 25αριά χρόνια.

 Προσέξτε τώρα εδώ έλεγε το εξής:
Αναμένουν την εκκλησία μαρτύρια/διωγμοί που τα μαρτύρια του Νέρωνος ωχριούν! Δεν εννοεί τα μαρτύρια /διωγμούς του αντιχρίστου αλλά εννοούσε κάτι που αφορούσε τις μέρες μας..ας πούμε στην γενεά μας.
Εκείνο που είπε ο Κύριος σας βεβαιώνω κατα το “ου μη παρέλθει η γενέα αυτή έως αν τάυτα πάντα γένηνται”. 

Τι ήθελε να πει εδώ: ότι έχουμε τους διωγμούς αυτούς οι οποίοι θα είναι στον καιρό μας, στην εποχή μας…όχι στα έσχατα!
Και εδώ να κάνω μια διευκρίνηση αυτό το “ωχριούν οι διωγμοί του Νέρωνος και τα βασανιστήρια” μην σας πάει στο μυαλό σας…γιατί αν διαβάσει κανείς τα αρχαία μαρτυρολόγια θα τρομάξει!!
Τι περισσότερο μπορεί κανείς να κάνει σ’ έναν άνθρωπο; Τι περισσότερο μπορεί να τον κάνει; Θα σας πω που είναι το σημείο του ό,τι “ωχριούν” τα αρχαία μαρτύρια.
Τα αρχαία μαρτύρια απετείνονταν μόνο στο σώμα και μόνο στο σώμα ..όχι στην ψυχή.
Τα σύγχρονα μαρτυρια στρέφονται στην ψυχή. Και μπορεί βέβαια να μην είναι ένα μαρτύριο οδυνηρό με την έννοια να με τηγανίζουνε και να με γδερνουνε. Αλλά όταν όμως μου παραλύσουν την βούληση.
Γιατί πρέπει να πούμε ότι οι χριστιανοί μας ζούνε ανύποπτα και δεν υπάρχει φοβεροτέρα προυπόθεση καταστροφής απο την ανυποψία!! Να είναι ο εχθρός απ’ έξω να ακονίζει τα μαχαίρια και εμείς να κοιμόμαστε, να γελάμε και να διασκεδάζουμε.”
 π. Αθανάσιος Μυτιληναίος. Ομιλία 129 «Κατηχήσεις Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων»

πηγή