Ὁ Δαυΐδ ἀμέσως ἀνεγνώρισε τόν γέροντα Ἰωσήφ ὡς τόν μοναχό τόν ὁποῖο εἶχε δεῖ....

Αναφέρει ο γέρων Εφραίμ ο Αριζονίτης:
«Στις αρχές τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς τοῦ 2001 στην Ιερά Μονή τῶν Ἁγίων Ἀρχαγγέλων, κοντάστο San Antonio τοῦ Texas, ὁ Δαυΐδ, ἕνας ἐργάτηςτῆς μονῆς, πού ἦταν Βαπτιστής Προτεστάντης, έτοιμαζε τά ἐργαλεῖα του για να ξεριζώση δένδρα, ὅταν αἰσθάνθηκε ὅτι κάποιος τόν παρακολουθοῦσε.

Κοίταξε πρό τό λόφο καί εἶδε ἕνα ἡλικιωμένο μοναχό με γκρίζα γενειάδα. Κρατοῦσε μία ράβδο στόδεξί του χέρι καί ἕνα ἀσημένιο σταυρό στό ἀριστερό του, καί τοῦ χαμογελοῦσε. Παρατήρησε ὅτι τό ράσο τοῦ μοναχοῦ καί ἡ γενειάδα του κυμάτιζαν σαν νά φυσοῦσε ἀέρας. 

Ὁ Δαυΐδ στράφηκε πρός τά ἐργαλεῖα του, ἀλλά ξαφνικά αντιλήφθηκε ὅτι δέν εἶχε
οὔτε τόν παραμικρό ἀέρα. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα ἀνακάλυψε ὅτι ὁ ἡλικιωμένος μοναχός δέν φαινόταν πουθενά. Αργότερα, ὅταν πέρασε ὁ μοναχός, πού συνήθιζε νά τόν διευθύνη στίς ἐργασίες του,ὁ Δαυΐδ τοῦ περιέγραψε τί εἶχε συμβεῖ καί ρώτησε ποιός ἦταν αὐτός ἡ ἡλικιωμένος μοναχός, ἐπειδή δέν τόν εἶχε δεῖ ποτέ του προηγουμένως. 

«Καλή Παναγιά να αξιωθούμε»

Στην εκπνοή του Ιούλη μήνα τον Αύγουστο μήνα καρτερώντας, το μήνα μίας ακόμα θεομητορικής γιορτής, το Πάσκαν του Καλοκαιριού, πιο κραυγαλέα, πιο πανηγυρικά, πιο παλμικά η καρδιά μας πρέπει να διαλαλήσει την ευχή:
«Καλή Παναγιά να αξιωθούμε»
«Καλό μήνα», ας λέμε για τους υπόλοιπους μήνες που δεν έχουν στις ημέρες τους εορτές αναστάσιμες και πανηγυρικές.

«Καλή Παναγιά».
Επιχείρησαν με ομιλίες και λόγους κι ερμηνείες πάρα πολλοί να αποσύρουν και να εξαλείψουν από την τακτική συνήθεια της λαϊκής μεταλαμπάδευσης τούτη την ευχή, μα πώς, να μπορέσουν πώς, όταν ετούτη εκφράζεται όχι μόνο ως ευχή, αλλά εκφράζει μαζί κι όλο τον εσωτερικό μας κόσμο, καθώς επιθυμούμε να συμπορευθεί μαζί μας ο πλησίον μας με υγεία και χαρά σε όλη τη διαδρομή των ημερών εκείνων που θα μας φτάσουν να πανηγυρίσουμε την άφθαρτη μετάβαση της Θεοτόκου μας στους ουρανούς, τη δική της μέριμνα να προετοιμαστεί για την Κοίμησή Της, για το μεγαλύτερο γεγονός, δωρίζει τα πράγματα και τα ρούχα Της, αποχαιρετά τις γειτόνισσές Της, συναθροίζει κοντά Της τους πνευματικούς Της γιούς και μαθητές του δικού Της μοναδικού γιου!
Υπέρβαση!Συγχώρεση!
Εξάλειψη του εγώ κι εμείς όπως Εκείνη!
Νηστεία σωματική και καθαρότητα ψυχής!

Προετοιμασία ανά πάσα στιγμή έτοιμη!
Αυτό συμπυκνώνει η σοφή λαϊκή ευχή: «καλή Παναγιά» να αξιωθούμε, εμείς, εγώ κι εσείς να συμπορευθούμε άξια και σωστά ώστε να αξιωθούμε σε αυτή την εορτή!

Και δεν είναι σε περίπτωση καμία ημέρα ψησίματος σούβλας ή κλέφτικου συρτού, μα ημέρα κοινωνίας Θείας και λιτής τροφής, να μεταλαβουμε Σώμα και Αίμα του Υιού Της, χαρμολύπη για εμάς καθότι χάνουμε από τη μια την παρουσία της Μάνας μας μα από την άλλη την κερδίζουμε να είναι αέρινη απανταχού παρούσα!
Καλή Παναγιά για όλα αυτά!

Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων του Αγίου Φιλίππου του Αποστόλου (31 Ιουλίου)

 Ο Άγιος Φίλιππος καταγόταν από τη Γαλιλαία και ήταν ένας από τους δώδεκα μαθητές του Κύριου Ιησού Χριστού.
Κήρυξε το Ευαγγέλιο στους Πόρθους και πέθανε μαρτυρικά στην Ιεράπολη της Συρίας. Η μνήμη του Αποστόλου Φιλίππου τιμάται στις 14 Νοεμβρίου.

 Η Τίμια κάρα του Αποστόλου Φιλίππου βρίσκεται στην Ιερά Μονή Τιμίου Σταυρού στο Όμοδος. Φυλάσσεται μέσα σε αργυρεπίχρυση πυραμοειδή θήκη.

 Τη γνησιότητα της Τίμιας Κάρας μαρτυρούν οι σφραγίδες των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων Μεγάλου Θεοδοσίου κ Ηρακλείου. 

  Το Ιερό κειμήλιο της Ορθοδοξίας φυλασσόταν στην Κωνσταντινούπολη μέχρι τις 31 Ιουλίου 1204. Μετά την άλωση της από τους Φράγκους μεταφέρθηκε για προφύλαξη στο χωριό Αρσινόη της επαρχίας Πάφου. Για μεγαλύτερη ασφάλεια μεταφέρθηκε πριν το 1788 στην Ι. Μονή του Τιμίου Σταυρού Ομόδους, που μέχρι και σήμερα επιτελεί θαύματα, σ' όσους προσέρχονται με πίστη.

Απολυτίκιο
"Θείαν έλλαμψιν, του Παρακλήτου, εισδεξάμενος, πυρός εν είδει, παγκοσμίως ως αστήρ ανατέταλκας, και της αγνοίας τον ζόφον διέλυσας, τη θεία αίγλη Απόστολε Φίλιππε. Όθεν πρέσβευε, Χριστώ τω Θεώ δεόμεθα, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος".

Τ’ αγαπούσε ο μακαρίτης ο πατέρας τα δέντρα-Στρατής Μυριβήλης

«Ο πατέρας μου»-Στρατή Μυριβήλη

  Τ’ αγαπούσε ο μακαρίτης ο πατέρας τα δέντρα. Τα δέντρα και τις ρίμες. Ώσπου πέθανε μου ‘γραφε στίχους της ξενιτιάς κάτω από τα καλλιγραφημένα γράμματά του, κι ώσπου πέθανε, φύτευε δέντρα, κλήματα και λουλούδια, παντού όπου λάχαινε. Όχι να πεις για συμφέρο, μόνο έτσι από μεράκι. Καρπερά θέλεις, στολιστικά θέλεις. Στα χωράφια μας, στους δρόμους του χωριού, στον αυλόγυρο της εκκλησιάς. Ακόμα έβαζε ρίμες μπροστά στις ξένες πόρτες, στις ξένες αυλές. 

 Σαν έμαθα πως συχωρέθηκε, στοχαζόμουν πως γι’ αυτόν η πιο καλόδεχτη συνοδειά στο ξόδι θα του ήταν, αν γινότανε βολετό, να περπατήσουν και να πάνε να τον ξεπροβοδίσουν ως την Αγιά Σωτήρα όλα αυτά τα δεντρικά, που φύτεψε κι ανέστησε στη ζωή με τ’ άγια χέρια του. 

 Σαν πήγα να προσκυνήσω στο μνήμα του, βρήκα μια παπαρουνιά να κοκκινολογά στο χώμα, γεμάτη κόμπους και λουλούδια. Έσκυψα να τη βγάλω, να την πάρω μαζί μου σε μια γλάστρα. Και την ίδια στιγμή το μετάδα, τράβηξα πίσω το χέρι. Μου φάνηκε πως το λουλούδι έφτανε ως στην καρδιά του. Φοβήθηκα πως άμα το τραβήξω από το χώμα θα δω να στάζουν αίματα οι σπασμένες ρίζες. (Ο Θεός που αγαπά τα δέντρα και τα λουλούδια σαν παιδιά του ας τον αναπάψει σε τόπο χλοερό).

Να θες να βάλεις έναν ξένο να διασύρει διεθνώς την Ελλάδα και να μην σου κάθεται με τίποτα!

Είναι να μη σου τύχει:
Να είσαι πεμπτοφαλαγγίτης, επαγγελματίας ανθέλληνας δημοσιογράφος, να θες να βάλεις έναν ξένο να διασύρει διεθνώς την Ελλάδα και να μην σου κάθεται με τίποτα!

Πήραν συνέντευξη (από το ''Nτοκουμέντο'') από τη Γαλλίδα Κοκό Γκοζλάν, την κοπέλα που έσωσε το γατάκι από πνιγμό στις Σπέτσες, ένα συμβάν που υπερπροβάλλαν τα συστημικά media, με κατάληξη να εύχεται όλη η φιλόζωη φασιστερά αργό θάνατο στον λιμενικό που δεν βούτηξε για το γατάκι.
Ρωτάει ο Έλληνας (;):
«Η κίνηση σας, ξέρετε, είχε έναν συμβολισμό. Το Αιγαίο δυστυχώς έβριθε μέχρι πρότινος από πτώματα πνιγμένων μεταναστών. Εσείς πάλι βουτήξατε στα νερά και σώσατε ένα γατάκι. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε»
(που σημαίνει: δεν ξέρω αν κατάλαβες ότι ήρθες σε μια χώρα ένστολων φασιστοειδών που τολμάνε να περιφρουρούν ένα Αιγαίο που ανήκει στα ψάρια του, κάνουν το λουτρό τους δίπλα από πτώματα, πίνουν αίμα μεταναστών και εξιτάρονται να βλέπουν γατάκια να βγάζουν μπουρμπουλήθρες)
Απαντάει η Κοκό: «Νομίζω πως δεν θα πάρω θέση σ’ αυτή την παρατήρηση σας. Εγώ είδα ένα γατάκι να πνίγεται και θεώρησα πως έπρεπε να πέσω και να το πιάσω. Είναι το μόνο που μπορώ να πω».
Πρώτο εγκεφαλικό ο ντοκουμέντος.

Που θα πάει, θα το πιάσω το λαβράκι, σου λέει.
Ξαναρωτάει:
«Θεωρήσατε για μια στιγμή πως ήταν δουλειά του λιμενικού να πέσει στη θάλασσα και όχι δική σας;»
(που σημαίνει: ρε κοπελιά ρίξε έστω μια γατίσια κατάρα στον λιμενικό να κάνει γκελ η συνέντευξη. Εφτά ζωές έχει η γάτα, μία ο λιμενικός. Να του τη φάμε κι αυτή. Έχουμε κι ένα πρόσωπο στην κοινωνία. Παρακολουθούν γατομάνες, μεταναστοπατέρες. Τι θα δείξουμε στον κόσμο;)

Αυτοί οι νεωτεριστές με το κοσμικό φρόνημα, κάνουν μεγάλο κακό στήν Εκκλησία.

  Ποτέ μην κατακρίνεις κληρικό η μοναχό για ηθικά παραπτώματα. Γιατί την ώρα που εσυ τον κατακρίνεις, αυτός μπορεί να έχει μετανοήσει για τις αμαρτίες του...
Όμως, να είσαι αυστηρός με κληρικούς ή μοναχούς, που «αἴρουν ὅρια αἰώνια, ἃ ἔθεντο οἱ Πατέρες ἡμῶν». 

Αυτοί οι νεωτεριστές με το κοσμικό φρόνημα, κάνουν μεγάλο κακό στήν Εκκλησία. Όποιον νεωτερισμό και αν εισάγουν, γίνεται κακή παράδοση και δεν διορθώνεται με τίποτα...

 Μοναχός Γερόντιος των Δανιηλαίων

Η κατρακύλα και το ξεγύμνωμα του Ψευτο-Διαφωτισμού της Ευρώπης

Απαξιώ να σχολιάσω την κατρακύλα και το ξεγύμνωμα του Ψευτο-Διαφωτισμού της Ευρώπης.
Οι Ορθόδοξοι το γνωρίζαμε και το περιμέναμε ότι όταν θα ωριμάσει ο καρπός του, θα αρχίσουν να αντιλαμβάνονται πολλοί, ότι δεν πρόκειται για Διαφωτισμό όπως προπαγανδιστικά μας τον παρουσίαζαν στα σχολικά βιβλία οι όπου γης Άθεοι, αλλά πρόκειται για ένα βαθύ Σκοταδισμό που επήλθε και πάλι από το Εωσφορικό Εγώ.

Αν το ψάξουμε λίγο βαθύτερα την ευθύνη αυτού του Ψευτο-Διαφωτισμού την έχει η αποστατημένη και αλαζονική Παπική εκκλησία και το Εωσφορικό Εγώ του ψυχοπαθή Λούθηρου, ο οποίος τόλμησε να πει:

 "Δεν δέχομαι ότι η θεωρία μου δύναται να κριθεί από κανέναν. Εκείνος ο οποίος δεν δέχεται την θεωρία μου, δεν δύναται να σωθεί" .
Το κατάλαβε στο τέλος της ζωής όταν είπε: ''Άνοιξα το φρέαρ της αβύσσου'' αλλά ήταν αργά, το κακό είχε γίνει.

Η Αντιλογία-Αμφισβήτηση των πάντων μέσω της Λογικής του, που πρώτος αυτός δίδαξε, γέννησε άλλη αντιλογία, καινούργια φιλοσοφία, νέες ιδεολογίες που ζυμώθηκαν και γέννησαν τον Ψευτο-Διαφωτισμό, ο οποίος Θεοποίησε την Ανθρώπινη Λογική και το Εγώ.
Εφερε την ηθική σαπίλα και τον ψυχικό θάνατο που σήμερα κατέκλυσε ολόκληρη η ανθρωπότητα.

Χρήστος Κλητσινάρης

«Η ελεημοσύνη είναι αντίθετη της δικαιοκρισίας»

«Η ελεημοσύνη είναι αντίθετη της δικαιοκρισίας» (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος). 

Οι άνθρωποι στη ζωή μας αναζητούμε το δίκιο μας. Άλλοτε, αυτό υπάρχει και, όταν δεν το βρίσκουμε, εύλογα παραπονιόμαστε. Άλλοτε, θέλουμε να έχουμε δίκιο, ό,τι κι αν συμβεί. Είναι θέμα εξουσίας; Είναι θέμα οπτικής; Είναι η αίσθηση ότι ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από εμάς και δεν μπορούμε να δεχτούμε την ταπείνωση που προϋποθέτει η παραδοχή του λάθους στη συμπεριφορά και στην εκτίμηση των πράξεων των άλλων, όπως επίσης και στο θέμα του χαρακτήρα μας; Πάντως, το δίκιο μας θεωρείται απαίτηση του σωστού από την πλευρά μας και δύσκολα κάποιος μπορεί να περιφρονήσει μία τέτοια θέαση της ζωής. Ιδίως οι νέοι επ’ ουδενί μπορούν να συμβιβαστούν με το να αδικούνται. Προτιμούν, μάλιστα, να αδικούν, κάποτε και με σκληρότητα.

Το δίκιο συνήθως διαφαίνεται μέσα από μία μερική εξέταση των πραγμάτων. Δίκιο έχω όταν ο νόμος μου λέει ότι δεν παρανομώ. Δίκιο έχω όταν, ακόμη κι αν παρανομώ, οι άλλοι παρανομούνε περισσότερο από μένα. Δίκιο έχω ακόμη κι όταν παρανομώ, επειδή πρέπει με κάποιον τρόπο να αντισταθώ στο άδικο της κοινωνίας. Δίκιο πάλι έχω όταν δεν μπαίνω στη θέση του άλλου. Όταν μετρώ τα πράγματα απόλυτα. Όταν το σωστό κατ’ εμέ είναι και σωστό γενικά. Όταν ο άλλος δεν θέλει να μπει στη δική μου θέση. Όταν κλειδί για τα πάντα είναι το θέλημά μου. Και φυσικά, με το δίκιο μου δεν παζαρεύω, ό,τι κι αν γίνει.

Είσαι Ορθόδοξος Χριστιανός; ΚΡΑΤΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ.

Πατήρ Αθανάσιος Μυτιληναίος

Απόσπασμα από την 57η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης

« Ιερά Αποκάλυψις ».

 Ο Αντίχριστος θα κηρύξει αγαπητοί μου την έλευση νέας εποχής εις την γην, η οποία θα διαδεχθεί την Χριστιανικήν εποχή, δημιουργώντας ίσως μια τρίτη διαθήκη. Έχουμε την Παλαιά Διαθήκη, έχουμε την Καινή Διαθήκη και θα δημιουργήσει μία τρίτη διαθήκη.
Αυτό το κακόδοξον δόγμα περί τρίτης διαθήκης είναι παλαιόν και το αναφέρει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Όμως μην σας κάνει εντύπωση αυτό, δεν είναι τίποτε άλλο παρά αυτό που ήδη ζούμε.
Ακούστε περί τίνος πρόκειται, ποια είναι αυτή η τρίτη διαθήκη.
Είναι η καλλιεργουμένη κατά κόρον στις ημέρες μας αντίληψις περί απηρχαιώσεως του Χριστιανισμού που υποστηρίζουν κοσμικοί κύκλοι, κοσμικοί άνθρωποι και οικουμενιστικοί κύκλοι.

 Όταν σας λέγουν ότι ο Χριστιανισμός πάλιωσε, εχρεοκόπησε, ότι πλέον δεν έχει τίποτα να μας προσφέρει και να μας μιλήσει, ότι ο Χριστιανισμός δεν έχει πλέον ισχύ, είναι απηρχαιωμένος, μια καινούρια κατάσταση πρέπει να δημιουργήσουμε. Αυτό στην πραγματικότητα είναι η τρίτη διαθήκη. Υπάρχει λοιπόν αυτή η κατάστασις.
Εξάλλου τι είναι αυτό που λέγει ο Δανιήλ ο Προφήτης;
''καί ὑπονοήσει τοῦ ἀλλοιῶσαι καιρούς καί νόμον''(ΔΑΝ.ζ,25)
Αλλοιώσαι νόμον, να αλλοιώσει τον νόμον. Είναι η τρίτη διαθήκη.
Οι Πατέρες και οι Άγιοι της Εκκλησίας θα θεωρούνται ξεπερασμένοι.
Σας είπα με μελαγχολικό τρόπο, μήπως ο Αντίχριστος κάθεται και σε Χριστιανικούς Ναούς; 

Το αναφέρει αγαπητοί μου ο Ιερός Χρυσόστομος αυτό, αλλά με ποιαν έννοια; Όχι με την έννοια ότι θα καθίσει τότε ο Αντίχριστος, αφού λέγει ο Άγιος Κύριλλος, μη γένοιτο, τέτοιο πράγμα όχι, αλλά με την έννοια των υπηρετών του Αντιχρίστου. Όταν υπάρχουνε οικουμενισταί κληρικοί, ή μασονίζοντες ή μασόνοι, ή αιρετικοί: -ορθόδοξοι, που είναι κρυμμένοι, δεν φαίνονται-,μα είτε Πατριάρχαι είναι αυτοί, είτε επίσκοποι είναι, είτε αρχιμανδρίται, πρεσβύτεροι, διάκονοι, ό,τι είναι, και οι άνθρωποι αυτοί λέγουν πράγματα αιρετικά, όπως επί παραδείγματι:
–Οι Ιεροί Κανόνες είναι ξεπερασμένοι.
–Το Πηδάλιον δεν έχει καμία σημασια και αξία.
–Οι νηστείες να καταργηθούν.
–Η εγκράτεια θεωρείται παρωχημένο πράγμα.
-Σήμερα ζούμε σε μία νέα εποχή, πρέπει τους νέους μας να τους δούμε με άλλο μάτι, μπορούν να ζουν την γενετήσια ζωή και λοιπά, και λοιπά …
Πεστε μου. Μήπως και στην Ορθόδοξη Εκκλησία κάθονται όργανα του Αντιχρίστου;

Κάνει εντύπωση ότι ο Θεός σε κάθε εποχή έχει τους Αγίους Του. Γιατί λέτε; Για να δίδει την απάντηση εις τους πιστούς ότι δεν μπορούμε να λέμε ότι οι Άγιοι είναι ξεπερασμένοι. Σε κάθε αιώνα θα δώσει πολλούς Αγίους. Στον 20ον αιώνα έδωσε τον Άγιο Νεκτάριο. Έδωσε τον Άγιο Νεκτάριο. Πολύ ορθά και χαρακτηριστικά, χαρακτηρίστηκε «ο Άγιος του αιώνος μας».

MΟΝΑΧΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ εκ Κυθήρων(+1947)-ΑΓΙΟΤΑΦΊΤΗΣ

Διετέλεσε γέροντας και ηγούμενος της Λαύρας του Αγίου Σάββα και του Κοινοβίου των Καστελλίων στην καρδιά της Ερήμου της Ιουδαίας.
Ηταν από το Τσιρίγο-Κύθηρα.
Μορφή εξαιρετική.Ηταν χαριτωμένος,επιβλητικός,αυστηρός στον μοναχικό βίο,χαλύβδινος στη θέληση,σκληρός στη ζωή της ερήμου,φρόντιζε και οικονομούσε τους πάντες στα ωφέλιμα,στα επιτήδεια.
Η μορφή του ασκητική,σκαμμένο το πρόσωπό του από τη νηστεία.Θύμιζε ασκητή της εποχής του Μεγάλου Αντωνίου.

Η συνοδεία του,των Καστελλιωτών Μοναχών του Αγίου Σάββα,ήταν συνοδεία
που είχε επικυρωθεί με υπερφυσικά χαρίσματα που υπερέβαιναν τη φύση.
Ησαν αληθινοί ασκητές και όχι του τύπου,αλλά της ουσίας.Ολα για το Θεό, και όχι για το θεαθήναι!
Ο Γέροντας Παντελεήμων ποτέ του δεν είχε κρεββάτι.Ποτέ δεν τον θυμούνται να ξάπλωσε.Καθιστός λίγο κοιμόταν, κι αυτό ελάχιστο.......Εμεινε στην ιστορία ως ο τελευταίος ασκητής.

Ηταν ο γέροντας του μακαριστού Γέροντος Σεραφείμ της Λαύρας του Ηγιασμένου Σάββα.
Κοιμήθηκε καθιστός σε στάση προσευχής το 1947,και πέταξε για τους ουρανούς!
Αφησε εποχή με την γλυκύτητα της αγάπης που είχε,μια αγάπη που δεν βρίσκεις εύκολα στις μέρες μας.
Η ξύλινη παλιοκαρέκλα που καθόταν,ανέπαυε όποιον τύχαινε να κάτσει εκεί,
από την δική του άσκηση,την άσκηση του γέροντα.

Ολα αυτά μας τα διηγόταν ο γέροντας Σεραφείμ:
"Μια φορά, μας έλεγε, είχα μείνει μόνος στο κοινόβιο των Καστελλίων.

Ὅταν ἀπογυμνωθεῖ κανείς πλήρως ἀπό τήν αὐτοδικαίωσή του....

" Ἀπορῶ, ὅταν κάποιες ψυχές μοῦ λένε: «Δέν καταλαβαίνω σέ τί φταίω καί παθαίνω».
Ἕως ὅτου νά τό καταλάβεις αὐτό, θά παιδεύεσαι. Καί τό ὅτι δέν τό καταλαβαίνεις σημαίνει ὅτι ἔχεις ἀκόμη κρυψώνα μέσα σου· κάτι κρύβεται ἐκεῖ· κάτι δέν θέλεις νά δεῖς.
Ὅταν ἀπογυμνωθεῖ κανείς πλήρως ἀπό τήν αὐτοδικαίωσή του, τότε τό βλέπει, τό καταλαβαίνει ὅτι δέν γινόταν ἀλλιῶς· δέν θά ἐρχόταν στήν ψυχή του σωτηρία, ἄν δέν πάθαινε. Διότι δέν ἀλλάζει ὁ ἄνθρωπος εὔκολα.
Εἶναι ἀγύριστο κεφάλι, εἶναι σκληρό καρύδι ἕνεκα τῆς ἁμαρτίας· ὄχι γιά ἄλλο λόγο. Ἀλλά μήν πεῖτε: «Ἀφοῦ γεννηθήκαμε ἁμαρτωλοί, τί νά κάνουμε;»

 Ὄχι, ὄχι.Ὁ Κύριος πέθανε καί δυνάμει θανάτωσε γιά τόν καθένα μας τήν ἁμαρτία, τόν παλαιό ἄνθρωπο. Ἄν πᾶς στόν Χριστό, ἀλλά μέ πλήρη ἐμπιστοσύνη, καί πεῖς: «Ξέρεις ἐσύ, Κύριε.Ὅ,τι κι ἄν ἐπιτρέψεις τό δέχομαι καί ἄς μήν τό καταλαβαίνω», σέ ἀναλαμβάνει ὁ Χριστός. Τό κάνεις αὐτό; "

''Λόγοι'' π.Συμεών Κραγιοπούλου 

πηγή

ΚΑTA ΘΕOΝ ΛΥΠΗ ΚΑΙ ΚΑΤAΘΛΙΨΗ ΘΕΟΛΟΓΙΚH ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚH ΠΡΟΣEΓΓΙΣΗ

 https://ikee.lib.auth.gr/record/298036/files/GRI-2018-21678.pdf

Στον δρόμο για τον Ψηφιακό Ολοκληρωτισμό

Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών

  Δεν χωρεί αμφιβολία ότι στον 20ό αιώνα αποτυπώθηκε με ιδιαίτερη ευκρίνεια –περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον– ο θρίαμβος της ανθρώπινης επιστημονικής γνώσης. Πλήθος ανακαλύψεων, εφευρέσεων και τεχνολογικών εφαρμογών συμπυκνώθηκαν στο πεπερασμένο χρόνο του προηγούμενου αιώνα, μεταβάλλοντας άρδην το τοπίο της προσωπικής, οικονομικής, επαγγελματικής και κοινωνικής ζωής των ανθρώπων.

  Η φωτογραφία, η τηλεόραση, ο κινηματογράφος, η κατασκευή του πρώτου μηχανοκίνητου αεροπλάνου και αυτοκινήτου, η πενικιλίνη, η ανακάλυψη της διπλής έλικας της δομής του DNA, η ευρύτατη διάδοση και εφαρμογή των ηλεκτρονικών υπολογιστών σε κάθε πεδίο της οικονομικής και επαγγελματικής ζωής, η αλματώδης πρόοδος της ιατρικής επιστήμης, της βιολογίας και της γενετικής, αποτελούν ελάχιστα μόνο από τα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα της ανθρώπινης διάνοιας.

  Την τελευταία δεκαετία του 20ού αιώνα σημειώθηκαν συγκλονιστικές γεωπολιτικές ανακατατάξεις, όπως η πτώση του τείχους του Βερολίνου, η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η πολιτική ενοποίηση της Γερμανίας, ο διαμελισμός της πολυεθνικής Γιουγκοσλαβίας σε περισσότερες κρατικές οντότητες, που άφησαν άφωνη την ανθρωπότητα, ενώ συγχρόνως έθεσαν τα θεμέλια της παγκόσμιας δυτικής ηγεμονίας.

 Την ίδια περίοδο ελάχιστοι κατανοούσαν τις κοσμογονικές εξελίξεις στους τομείς της Πληροφορίας και Επικοινωνίας και τον καθοριστικό ρόλο που θα διεδραμάτιζαν στην διαμόρφωση των κοινωνικοπολιτικών σχέσεων, τόσο σε ατομικό, συλλογικό, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο.

 Κατά τις δύο πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα, οι νέες τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών γνώρισαν εκρηκτική άνθηση και σε συνδυασμό με την επιταχυνόμενη και εκτεταμένη διάδοσή τους σε ολόκληρο τον κόσμο έφεραν πραγματική επανάσταση στις οικονομικές και εμπορικές συναλλαγές μεταξύ των ανθρώπων, αφού τα προϊόντα, τα αγαθά και οι υπηρεσίες παρέχονται πλέον με εκπληκτική ταχύτητα και ευκολία, μοναδική στην ιστορία της ανθρωπότητας. Στο όνομα της προόδου, της ταχύτητας και της ευημερίας ο άνθρωπος, αξιοποιώντας στο έπακρο τις δυνατότητες των τεχνολογικών εφευρέσεων, έχει κατορθώσει να εκμηδενίσει τον χρόνο και να συρρικνώσει τον γεωγραφικό χώρο, δεδομένου ότι όλα πια έχουν γίνει κοντινά και άμεσα.
 Εν τω μεταξύ, εδραιώθηκε μια ψηφιακή υπεραγορά παγκόσμιας εμβέλειας, της οποίας παρόμοια δεν υπήρξε ποτέ στο παρελθόν, με αποτέλεσμα να έχει διαμορφωθεί στο διαδίκτυο ένας αχανής τόπος ηλεκτρονικών συναλλαγών για υλικά αγαθά, υπηρεσίες και πληροφορίες κάθε είδους.

 Σε λίγο θα αποκτήσουμε την ασύλληπτη δυνατότητα να «μεταφερόμαστε» σε ένα ψηφιακό, τρισδιάστατο παράλληλο σύμπαν, στο οποίο ο πολίτης θα βρίσκεται σε μια διαρκή αλληλεπίδραση μεταξύ του εικονικού, φανταστικού κόσμου και του πραγματικού, γεγονός που καθιστά την σχετική εμπειρία πρωτόγνωρη και συναρπαστική, αλλά ταυτόχρονα και τρομακτική, αφού το διαχωριστικό όριο μεταξύ πραγματικής και ψηφιακής ζωής θα καταστεί ιδιαίτερα ασαφές και δυσδιάκριτο.

 Στο ψηφιακό μετασύμπαν ο χρήστης θα δημιουργεί ένα ψηφιακό είδωλο του εαυτού του (avatar) –που θα υποκαταστήσει την φυσική του παρουσία–, προκειμένου να απολαμβάνει μια πιο ολοκληρωμένη «εμβυθιστική εμπειρία» στον κόσμο της «επαυξημένης πραγματικότητας», στοιχείο που εγείρει από μόνο του σοβαρές αμφιβολίες για την ψυχική και συναισθηματική σταθερότητα των χρηστών του νέου υπερβατικού κόσμου.

 Στην Βίβλο του Ψηφιακού Μετασχηματισμού 2020-2025, που εκδόθηκε με ευθύνη και επιμέλεια του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης και αποτελεί ένα ογκωδέστατο κείμενο 422 σελίδων, περιγράφονται αναλυτικά και με κάθε λεπτομέρεια οι βασικές κατευθύνσεις, οι αρχές και οι στόχοι για τον πλήρη και απόλυτο ψηφιακό μετασχηματισμό όλων των τομέων της οικονομικής και κοινωνικής ζωής των Ελλήνων πολιτών.

 Το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης έχει εκπονήσει και ήδη υλοποιεί ερήμην του ελληνικού λαού (που πάντως παρακολουθεί αδιάφορα και παθητικά κάθε εξέλιξη που επηρεάζει την ζωή του) ένα στρατηγικό σχέδιο για τον πλήρη ψηφιακό μετασχηματισμό του συνόλου της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας δημιουργώντας την «Ψηφιακή Ελλάδα».

  Μια απτή απόδειξη της εισόδου στην νέα ψηφιακή εποχή συνιστά η ψηφιοποίηση όλων των εγγράφων που αφορούν την κίνηση των οχημάτων (δίπλωμα οδήγησης, άδεια και τέλη κυκλοφορίας κ.λπ.), ώστε ο οδηγός να τα έχει όλα συγκεντρωμένα στο κινητό του τηλέφωνο μέσω της ειδικής ψηφιακής εφαρμογής «Car Wallet».

  Επίσης, το σύστημα πληρωμών «IRIS payments» εμφανίζεται προς το παρόν, ως μια προτεινόμενη εναλλακτική οικονομική λύση άμεσων (online) πληρωμών και μεταφοράς χρημάτων μέσω κινητού τηλεφώνου, που έχει ιδιαίτερη απήχηση μεταξύ των νέων ανθρώπων. Η υπηρεσία υποστηρίζει πληρωμές χωρίς ο εντολέας να γνωρίζει τον αριθμό τραπεζικού λογαριασμού του δικαιούχου (IBAN), αλλά η οικονομική συναλλαγή επιτελείται με την χρήση εναλλακτικού αναγνωριστικού στοιχείου ταυτοποίησης (π.χ. αριθμού κινητού τηλεφώνου για τις πληρωμές προς τους ιδιώτες ή Α.Φ.Μ. για πληρωμές προς τις εταιρίες και τους ελεύθερους επαγγελματίες).

''Αγία μου, εγώ σε διακονώ τόσα χρόνια. Εσύ δεν μπορείς να βάλης ένα κεραμίδι πάνω από τα κεφάλια των παιδιών μου;”.

Ο γέροντας Ιάκωβος – διηγείται η πρεσβυτέρα Μαρία Ιωάννου Χατζηθανάση – είχε μεγάλη έγνοια το ότι είχαμε τότε οκτώ παιδιά και δεν είχαμε δικό μας σπίτι.
Κάθε φορά που πηγαίναμε για εξομολόγηση μας ρωτούσε: 

«Τι έγινε, έχομε δικό μας σπίτι;». 

«Όχι, Γέροντα», απαντούσαμε εμείς. «Έχομε, όμως, έναν πολύ καλό μας φίλο σπιτονοικοκύρη που δεν μας απασχολεί κιόλας».

 Εκείνος, όμως, την επομένη φορά ξαναρωτούσε: 

«Έγινε τίποτε με το σπίτι;»

Πέρασαν λίγα χρόνια και ο σπιτονοικοκύρης μας αναγκάσθηκε να το πουλήση, κι αργότερα και ο δεύτερος ιδιοκτήτης αναγκάσθηκε να το ξαναπουλήση.
Μας ρώτησε αν μπορούσαμε και θέλαμε να το αγοράσωμε.
Εμείς, πλέον, είχαμε χάσει την αυτάρκεια της σιγουριάς που αισθανόμασταν παλιά, και φυσικά τώρα επιθυμούσαμε πολύ να τα καταφέρναμε,μα ανθρωπίνως ήταν αδύνατο, γιατί εμείς με απίστευτη δυσκολία βγάζαμε τον κάθε μήνα, και κάτι που μας είχαν αφήσει οι γονείς μας δεν καταφέρναμε να τα πουλήσωμε παρά τις προσπάθειές μας.

Όταν το αναφέραμε στον Γέροντα, λέει στον π. Ιωάννη (σύζυγό μου): 

«Πάτερ μου, εσύ διακονείς τόσα χρόνια στην Αγία Παρασκευή!
Θα πας στην εικόνα της και θα της πης:
“Αγία μου, εγώ σε διακονώ τόσα χρόνια. Εσύ δεν μπορείς να βάλης ένα κεραμίδι πάνω από τα κεφάλια των παιδιών μου;”.
Εγώ, παιδιά μου, έτσι κάνω με τον παππού (τον όσιο Δαυίδ).

ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΜΕ...ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ

Ο Θεός δεν τιμωρεί, ο άνθρωπος αυτοτιμωρείται, απομακρυνόμενος από τον Θεό

"... Ο Θεός δεν τιμωρεί, ο άνθρωπος αυτοτιμωρείται, απομακρυνόμενος από τον Θεό. Είναι, ας πούμε: Εδώ νερό, εκεί φωτιά. Είμαι ελεύθερος να διαλέξω, βάζω το χέρι μου στο νερό, δροσίζομαι, το βάζω στη φωτιά, καίγομαι...

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

πηγή

Ανάβοντας το κερί...

Η πιο απλή και πιο συνηθισμένη ενέργεια του κάθε Χριστιανού, μπαίνοντας στην Εκκλησία, είναι να ανάβει ένα κερί.

Όμως η ενέργεια αυτή δεν είναι τόσο απλή. Είναι κάτι, από το οποίο ο Χριστιανός πρέπει να διδάσκεται και να ωφελείται πνευματικά. Τίποτε δεν γίνεται στην Εκκλησία άσκοπα. Τίποτε δεν είναι περιττό. Τίποτε δεν είναι υπερβολικό. Τίποτε δεν είναι ξερός τύπος. Τίποτε δεν είναι χωρίς σημασία και νόημα. Όλα συντελούν, στο να γίνεται η προσκύνηση του Θεού «εν πνεύματι και αληθεία», όπως είπε ο Χριστός στην Σαμαρείτιδα.
Έτσι και το άναμμα του κεριού έχει νόημα. Και δεν πρέπει να γίνεταιμηχανικά από τον Χριστιανό.

Ανάβοντας το κερί δεν προσφέρομε… φως στον Χριστό! Δεν το ανάβομε, για να βλέπει ο Χριστός! Δεν έχει ανάγκη ο Χριστός… τα δικά μας φώτα! ΕΜΕΙΣ έχομε ανάγκη από το φως του Χριστού! ΕΜΕΙΣ χρειαζόμαστε φως, για να ιδούμε. Τι να ιδούμε; Να ιδούμε ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ! Αυτός είναι η πηγή του αληθινού Φώτος! Μόνο από Αυτόν μπορεί να φωτισθεί η ψυχή μας! Και γι’ αυτό ανάβομε το κερί: Για να Τον παρακαλέσουμε να μας φωτίσει με το φως του Προσώπου Του. «Εν τώ φωτί Σου οψόμεθα φώς»!

Το άναμμα του είναι αφορμή, να εκφράσει ο πιστός την ευγνωμοσύνη του στον Χριστό γιατί τον αξίωσε να γνωρίσει το ΦΩΣ το ΑΛΗΘΙΝΟ και τον ελευθέρωσε από το

Ο Άγιος Παΐσιος κρατώντας την εικόνα του Αγίου Παντελεήμονος.

Ο Άγιος Παΐσιος μπροστά στο λιθόκτιστο προσκυνητάρι της Κουτλουμουσιανης Σκήτης του Αγίου Παντελεήμονος,κρατώντας την εικόνα του Αγίου Παντελεήμονος.

πηγή

Τί θά συμβεῖ στήν Εὐρώπη πού ἐγκατέλειψε τόν Χριστό καί ἐπέστρεψε στον παλαιό, σκοτεινό καί μωρό παγανισμό;

 Ἡ ἀπάντηση στό ἐρώτημα, τί θά συμβεῖ στήν Εὐρώπη, πού ἀρνεῖται τόν Χριστό, ὑπάρχει ἔμμεσα στό Εὐαγγέλιο. 

 Θά συμβεῖ τό ἴδιο πού συνέβη στήν Καπερναούμ, πού ἦταν πόλη μέ μεγάλο πολιτισμό, πλούσια, ὀργανωμένη, χαρούμενη, περήφανη για τήν ἀκμή της. Ὁ Χριστός σφράγισε την πορεία της μέ τά παρακάτω λόγια: Και ἐσύ Καπερναούμ, πού ὑψώθηκες ὥς τά οὐράνια, θά κατεβεῖς στά τρίσβαθα τοῦ Ἅδη. Πλήν σέ βεβαιώνω πώς ὁ Θεός την ἡμέρα τῆς κρίσεως θά δείξει μεγαλύτερη ἐπιείκεια γιά τά Σόδομα παρά γιά σένα (Ματθ. 11, 23).

 Ἀδελφοί μου, ἄν στήν Ἰνδία καί την Κίνα συνέβαιναν τόσα πολλά καί μεγάλα θαύματα ὅπως συνέβησαν στήν Εὐρώπη ἐδῶ καί δύο χιλιάδες χρόνια, ἀπό παλιά θά μετάνοιωναν οἱ κάτοικοί της καί θα γινόντουσαν χριστιανοί.

Στενοχωριέμαι γιά τήν Εὐρώπη, γιατί θά καταστραφεῖ ὅπως ἡ Καπερναούμ. Οἱ περήφανοι πύργοι της θά γκρεμιστοῦν, θα καταστραφοῦν καί οἱ λεωφόροι της θά μετατραποῦν σέ τόπους πού θά φυτρώσουν θάμνοι μέ ἀγκάθια, ὅπου θά κάνουν τη φωλιά τους τά φίδια. Στόν τόπο πού τώρα ἀκούγονται φωνές ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ, θά ἀκούγονται κραυγές ἀπό κουκουβάγιες καί οὐρλιαχτά ἀπό τσακάλια.
Τή στιγμή πού ἡ Εὐρώπη νόμισε για τόν ἑαυτό της πώς ἐκπολιτίστηκε, τότε ἦταν καί πού ἀγρίεψε. Τή στιγμή πού νόμισε πώς τά ἤξερε ὅλα, τότε ἦταν και πού παραφρόνησε. Τήν στιγμή πού νόμισε πώς ἀπέκτησε μεγάλη δύναμη, τότε ἦταν καί πού ἔχασε ὅλη της τή δύναμη.

Άγιος Νικόλαος Αχρίδος

πηγή

Η θαυματουργή εικόνα του Προδρόμου

Από την εικόνα, από το πρόσωπο του παρουσιαζόμενου αγίου, εκχέεται ως δώρο Θεού ένα άκτιστο και ανέσπερο φως, το οποίο φέρει ειρήνη, γαλήνη και χαρά. Όλα αυτά θα αισθανθεί άνθρωπος, όταν σταθεί μπροστά στην θαυματουργή εικόνα του Προδρόμου, η οποία με ταπεινή αξιοπρέπεια καλωσορίζει όλους τους προσκυνητές της Μονής Μπίγκορσκι. Φέγγοντας, σε ασημένιο λαμπρό πουκάμισο, στολισμένη με τάματα ευγνωμοσύνης δια τα πολυάριθμα θαύματα, η εικόνα ως ακένωτη πηγή, αναβλύζει χάρη. Γι’ αυτό, οι μοναχοί οι οποίοι ζούσαν εδώ στον ΙΘ΄ αιώνα, πρόσθεσαν και τρίτο χέρι, ως μαρτυρία για τα θαύματα τα οποία κάνει ο Βαπτιστής.

Ένα από τα θαύματα είναι και ο τρόπος με τον οποίο η εικόνα ανακαλύφτηκε στον κτήτορα. Σύμφωνα με την παράδοση της Μονής, αυτή ίπτατο πάνω από το πηγάδι, όπου σήμερα βρίσκεται η βρύση. Ήταν θαυμαστή και η εξαφάνισή της στα επικίνδυνα και δύσκολα χρόνια τα οποία περνούσε το μοναστήρι. Η χάρη που φέρει η εικόνα, την φύλαξε από τις καταστροφές τις οποίες έτυχε η Μονή μερικές φορές. Αυτή πάντοτε επανερχόταν, μαρτυρώντας για το ζωντανό πνεύμα της Μονής, η οποία ως φοίνικα ξαναζωντάνευε από τα ερείπια της.

Ο Άγ.Παντελεήμων εἶχε ἕνα φάρμακο που δὲν το διέθεταν οἱ ἄλλοι γιατροί της Νικομήδειας!

Άγιος Παντελεήμων ο Μεγαλομάρτυς και Ιαματικός

 - Δὲν ἦταν κληρικὸς ἢ καλόγερος, δὲν ἔζησε σὲ μοναστήρι! Μέσα σὲ κοινωνία διεφθαρμένη ἔζησε ὅπως ἦταν ἡ κοινωνία τῆς Νικομηδείας ποὺ εἶχε χρηματίσει καὶ πρωτεύουσα τοῦ κράτους. Οἱ γονεῖς του δὲν ἦταν ὁμόπιστοι!
Ήταν ἕνα διχασμένο σπίτι, ὁ πατέρας εἰδωλολάτρης ἡ μάνα Χριστιανή! Ἡ πραότης ὅμως καὶ ἡ φιλόστοργία τῆς μάνας τοὺς κέρδισε καὶ τοὺς δυό! Ἐκείνη κατέλαβε ἐξέχουσα θέση καὶ ἔσπειρε τὸν πρῶτο σπόρο στὴν ψυχὴ τοῦ μικροῦ Παντελέοντος - ἔτσι ἦταν τὸ πρῶτο του ὄνομα, ἐν συνεχείᾳ βαπτίσθηκε ἀπὸ τὸν ἅγιο Ἑρμόλαο καὶ ὠνομάστηκε Παντελεήμων.

Ὁ Παντελέων ἔδειχνε μεγάλη εὐστροφία! Εἶχε κλίση στὴν ἰατρικὴ καὶ σπούδασε τὴν ἐπιστήμη αὐτὴ κοντὰ σὲ διάσημο τότε ἰατρὸ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας! Ἔγινε ἐπιστήμων γιατρός!

Ἀλλὰ τί γιατρός; Προσθέστε μιὰ λέξη:Χριστιανός! Έχει τεραστία διαφορά!

 Οἱ ἄλλοι γιατροὶ στὴ Νικομήδεια προσέφεραν τὶς ὑπηρεσίες τους μὲ χρήματα.Αὐτός ἀφοῦ πίστευσε στὸ Χριστὸ καὶ βαπτίσθηκε θεράπευε δωρεάν! Ὅπου ὑπῆρχε φτωχός, δυστυχισμένος, ἀνάπηρος τὸν ἐπισκεπτόταν καὶ προσέφερε τὰ φάρμακά του! Διότι εἶχε φάρμακα καὶ αὐτός! Όπως τὸν βλέπουμε ζωγραφισμένο στὴν εἰκόνα κρατεῖ ἕνα μικρὸ κουτί, μέσα στὸ ὁποῖο ἔχει φάρμακα! Ὁ Θεὸς ἔδωσε καὶ τὰ φάρμακα! Όλα τὰ φάρμακα ἀπὸ τί γίνονται; ἀπὸ βότανα!

Προσέφερε λοιπὸν καὶ ὁ ἅγιος Παντελεήμων φάρμακα! Ἀλλὰ εἶχε κ᾿ ἕνα φάρμακο ποὺ

Η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων δεν κρύβει καν τα σατανικά τελετουργικά.

Να μην έχετε αμφιβολίες για το τι συμβαίνει στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων δεν κρύβει καν τα σατανικά τελετουργικά. Δεν υπάρχει πλέον τίποτα κρυμμένο σε κοινή θέα.
Αυτές είναι οι δαιμονικές σκοτεινές δυνάμεις του Σατανά που θέλουν να επισκιάσουν το φως.
- Κρανία
- Μοτίβα θανάτου
- Σατανικός κόκκινος φωτισμός
- Παιδιά παγιδευμένα σε τούνελ
Ένας μόνος αναβάτης σε ένα χλωμό άλογο βγαίνει κατευθείαν από το βιβλίο της Αποκάλυψης.
«Και κοίταξα, και ιδού, ένα χλωμό άλογο· και το όνομά του που κάθισε πάνω του ήταν Θάνατος, και η κόλαση τον ακολουθούσε. Και τους δόθηκε εξουσία πάνω στο τέταρτο μέρος της γης, να σκοτώνουν με σπαθί και με πείνα, και με το θάνατο και με τα θηρία της γης».Αποκάλυψη 6:8

πηγή

 Είδαμε μια φιγούρα σκοτεινή που λέγεται Darth Vader και που στα Ολλανδικά σημαίνει Σκοτεινός πατέρας. Είδαμε τον σκοτεινό πατέρα λοιπόν να καβαλάει το άλογό του και να τρέχει. Τι σημαίνει αυτό το άλογο; Μήπως είναι κάποιο απ τα άλογα της Αποκάλυψης; 

Είδαμε στο τρέιλερ τον σκοτεινό πατέρα, να φοράει την σημαία των Ολυμπιακών αγώνων στην πλάτη και να προχωράει. Έπειτα ακολουθεί το μήνυμα: "Δεν έχετε δει τίποτα ακόμη". 

Προφανώς μας το λέει γι αυτά που ακολουθούν. Έπειτα Είδαμε τον Σκοτεινό πατέρα να προχωράει μπροστά και από πίσω του άτομα να κρατούν όλες τις σημαίες απ όλα τα κράτη του κόσμου και να τον ακολουθούν μέχρι να παραδώσει την Ολυμπιακή σημαία που συμβολίζει την ειρήνη για να αναρτηθεί στον ιστό, που την κρέμασαν και ανάποδα...
Όταν θα έρθει ο Αντίχριστος, όλα τα έθνη θα τον προσκυνήσουν και θα το επιλέξουν να κυβερνήσει και να ηγηθεί! Θα έρθει τάχα σαν ειρηνοποιός μέσα απ το χάος που ο ίδιος θα έχει δημιουργήσει πιο πριν και θα πλανηθούν ολα τα έθνη που θα τον προσκυνήσουν σαν παγκόσμιο ηγέτη....
Αυτά είδαμε σήμερα στις οθόνες μας. Την προετοιμασία για τον ερχομό του....

Dionisis Niafas

Τελετή χωρίς να διακωμωδει τον Χριστό και τους Αποστόλους και να μην εξυμνεί τον καβαλάρη της Αποκάλυψης με μαύρα φτερά δεν γίνεται πιά.Μετά τα αίσχη της Γιουροβίζιον τώρα ξεφτίλισαν και τους Ολυμπιακούς Αγώνες.Θα με κάνουν να τους κόψω και αυτούς...

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισίου Δηλώνει queeκαι είχε υποσχεθεί πως η τελετή έναρξης θα είναι πλήρως "συμπεριληπτική"...
Ο Thomas Jolly έχει ένα κοινό χαρακτηριστικό με κάθε μεγάλο προπαγανδιστή των πολλών "φύλων, ορέξεων και διαστροφών" και η (όχι και τόσο) συγκεκαλυμμένη προσβολή του Χριστού με τους μαθητές του είναι σταθερά μέσα στο πρόγραμμα όλων τους...
Είναι οι "δυτικές αξίες" ηλίθιε...

πηγή

Εύστοχο το σκίτσο του Αρκά αλλά βρε αδελφέ προσβάλει και το τσίρκο.Εδώ μιλάμε για σατανικές καταστάσεις

Η ΓΥΜΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ(Κυριακή Ε'Ματθαίου)

Ὁ Χριστὸς ἦλθε στὰ μέρη τῶν Γεργεσηνῶν. Καθ’ ὁδὸν συνάντησε δυὸ δαιμονισμένους σὲ φοβερὴ κατάσταση, λόγῳ τῆς κατοχῆς τους ἀπὸ πλῆθος πονηρῶν πνευμάτων. Οἱ δαίμονες ζήτησαν ἀπὸ τὸν Χριστὸ νὰ τοὺς ἐπιτρέψει νὰ μποῦν σὲ μιὰ ἀγέλη χοίρων καὶ ὁ Κύριος τὸ ἐπέτρεψε. Μὲ τὴν εἴσοδο τῶν δαιμόνων στοὺς χοίρους, ἡ ἀγέλη ὁλόκληρη ὅρμησε στὸ γκρεμὸ καὶ πνίγηκε στὴ θάλασσα. Μπρὸς στὸ φαινόμενο αὐτό, οἱ κάτοικοι ζήτησαν ἀπὸ τὸν Χριστὸ νὰ φύγει ἀπὸ τὴ χώρα τους, φοβούμενοι χειρότερες συμφορὲς ἀπὸ τὴν παρουσία του (Κυριακὴ Ε΄ Ματθαίου).

 Οἱ εὐαγγελιστὲς Μᾶρκος καὶ Λουκᾶς ἀναφέρονται στὸ γεγονός, σημειώνοντας τὴν (ὁπωσδήποτε δευτερεύουσα) λεπτομέρεια, πὼς ἐπρόκειτο γιὰ ἕναν δαιμονιζόμενο. Ἀναφέρουν τὸν ἕνα ἀπὸ τοὺς δύο, ποὺ φαίνεται πὼς ἦταν χειρότερος ἀπὸ τὸν ἄλλο καὶ τὸν ἔτρεμε ὅλη ἡ περιοχὴ (ἅγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς). Ἰδιαίτερη ὅμως σημασία ἔχει ἡ περιγραφὴ καὶ ἀπὸ τοὺς τρεῖς εὐαγγελιστὲς τῆς φριχτῆς κατάστασης, στὴν ὁποία εἶχαν περιέλθει οἱ ἄνθρωποι αὐτοί. Κατοικοῦσαν στὰ μνήματα, περιπλανιόντουσαν στὶς ἐρήμους καὶ στὰ βουνά, ἔσπαγαν τὶς σιδερένιες ἁλυσίδες μὲ τὶς ὁποῖες προσπαθοῦσαν νὰ τοὺς περιορίσουν οἱ ἄνθρωποι, κυκλοφοροῦσαν χωρὶς ἐνδύματα, κατέκοπταν τὸ σῶμα τους μὲ πέτρες. Ἦταν «χαλεποὶ λίαν». Ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος τῶν ἀνθρώπων. Κανένας δὲν τολμοῦσε νὰ κυκλοφορήσει στὸν δρόμο τους.

Στὸ πρόσωπό τους φαίνεται καθαρὰ ἡ θλιβερὴ κατάληξη τῆς συνοίκησης μὲ τὸν διάβολο. Στὸν Παράδεισο ὁ ὄφις ὑποσχέθηκε στὸν ἄνθρωπο θέωση. «Ἔσεσθε ὡς θεοί». Ἀντὶ γι’ αὐτὸ τὸν ὁδήγησε στὴν ἔσχατη ἀπαξίωση. Ἡ εἰκόνα τῆς ἐξωτερικῆς ἀθλιότητας τῶν δαιμονισμένων ἀντικατόπτριζε τὴν κατὰ πολὺ φρικωδέστερη κατάσταση τῆς ψυχικῆς τους ἐξαθλίωσης ποὺ προηγήθηκε. Ὁ διάβολος ἀντὶ τῆς θέωσης ποὺ ὑποσχέθηκε, ἀπογύμνωσε τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ ὅλο τὸν πλοῦτο του. Τὸν ἄφθονο πλοῦτο τῆς θείας Χάριτος, μὲ τὴν ὁποία τὸν περιέβαλλε ὁ Θεός, ἐν εἴδει «θεοϋφάντου στολῆς». Ἀποκτώντας κυριαρχία πάνω του ὁ διάβολος, λεηλάτησε συστηματικὰ τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ ὅλα τὰ χαρίσματα τοῦ Θεοῦ, κληροδοτώντας του τὴ δική του πνευματικὴ φτώχεια καὶ ἀποδεικνύοντάς τον γυμνό, πρῶτα στὴν ψυχὴ καὶ μετὰ καὶ στὸ σῶμα.

Ὅταν βλέπουμε τὴ σωματικὴ γύμνωση τοῦ ἀνθρώπου, ἂς γνωρίζουμε ὅτι ἔχει προηγηθεῖ ἡ ψυχικὴ δήωση, ἡ λεηλασία του ἀπὸ τὸν διάβολο. Ἰδίως στὴν ἐποχή μας

Κυριακή Ε'Ματθαίου-ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΚΟ

Ἀντιμετωπίζεται τό κακό στην ζωή μας; 

Εἶναι πολύ διδακτική, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ συνάντηση τοῦ Χριστοῦ μέ δύο δαιμονισμένους ἀνθρώπους στή χώρα τῶν Γεργεσηνῶν. Ὁ Χριστός γνωρίζει ὅτι οἱ ἄνθρωποι κατέχονται ἀπό τό κακό. Εἶναι ἐμφανῆ τά σημάδια. Εἶναι «χαλεποί λίαν», κατοικοῦν στά μνήματα καί κανείς δέν μπορεῖ νά περάσει ἀπό τόν δρόμο στόν ὁποῖο αὐτοί διαφεντεύουν μέ τήν παρουσία τους καί μόνο (Ματθ. 8,28). Στά πρόσωπά τους ἀποτυπώνονται τά σημεῖα τοῦ κακοῦ: ἡ χαλεπότητα, δηλαδή ἡ ἀγριότητα τῆς καρδιᾶς πού σέ κάνει νά φοβᾶσαι νά τούς κοιτάξεις κατά πρόσωπον, ἡ διαρκής παραμονή τους στό θάνατο καί τίς μορφές του (μοναξιά, ἀκοινωνησία μέ τούς ἄλλους ἀνθρώπους, ἐσωστρέφεια) καί ἡ ἐξουσία τῆς βίας καί τοῦ φόβου πού ἔχουν ἐπιβάλει ἐκεῖ ὅπου βρίσκονται.

Ἡ οὐσιαστική σωφροσύνη
Ἀξιοσημείωτο ὅτι οἱ ἄνθρωποι τούς ἀποφεύγουν. Γνωρίζουν ὅτι δέν μποροῦν νά πολεμήσουν ἐναντίον τους καί νά ὑποτάξουν τό κακό. Ἔχουν παραδώσει τή συγκεκριμένη περιοχή σ’ αὐτούς. Κατανοοῦν ὅτι θά εἶναι γιά πάντα μία πληγή. Δέν πηγαίνουν νά παλέψουν κατά μέτωπο μαζί τους. Δέν εἶναι ἁπλῶς ὅτι φοβοῦνται. Κατά βάθος νιώθουν ἀνήμποροι νά νικήσουν τό κακό μέ τίς δικές τους δυνάμεις. Ἔτσι ἐπιλέγουν μία ἡττοπαθῆ μέν στάση φαινομενικά, σώφρονα ὅμως στήν οὐσία.

Ἡ ἐμπιστοσύνη στόν Χριστό
Μόνο ὁ Χριστός μπορεῖ νά ἀντιμετωπίσει τό κακό κατά μέτωπο. Καί αὐτό οἱ δαίμονες, οἱ ἐκφραστές του, τό γνωρίζουν καλά. Γι’ αὐτό καί δέν ἀντιστέκονται στό Χριστό. Δέν μποροῦν ὅμως νά νικήσουν τήν κακία πού ἔγινε φύση τους. Ἔτσι τοῦ ζητοῦνε νά ἀφήσουν τούς ἀνθρώπους, ἀλλά νά εἰσέλθουν στό κοπάδι τῶν χοίρων, τό ὁποῖο, ἀντίθετα μέ τόν μωσαϊκό νόμο, δηλαδή τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ἐκτρέφουν οἱ κάτοικοι τοῦ τόπου. Καί ὁ Χριστός τούς δίνει τήν ἄδεια. Τούς ἐπιτρέπει νά κάνουν τό θέλημά τους, μέ ἀποτέλεσμα οἱ χοῖροι νά πνιγοῦνε.

Τι έπαθε ένας άθεος φίλος μου όταν ήπιε Αγιασμό..

Είχα καποτε κανονίσει να έρθει ιερέας για αγιασμό στον χώρο εργασίας μου και εκείνη την περίοδο μια οικογένεια από την Αγγλία οι οποίοι δεν ήταν βαπτισμενοι ούτε Χριστιανοί με ρώτησαν αν μπορούσαν να είναι και εκείνοι στην τελετή.

Ο άνδρας της οικογένειας είχε πρόβλημα με το ποτό και ήταν αλκοολικός από νεαρή ηλικία και δεν μπορούσε να ζήσει μια μέρα χωρίς να πιει.
Όταν καναμε την τελετή και ο ιερέας έδωσε αγιασμό σε όλους μας ο φίλος από Αγγλία μου είπε ότι ένιωσε την πιο ωραία μέθη της ζωής του και απίστευτη ευφορία "από το ποτό που το έδωσε ο παπάς"
Του είπα δεν είναι ποτό είναι απλά νερό το οποίο αγιαζεται από τον Θεό με τις προσευχές του ιερέα και δεν χαλάει ποτέ.
Όσοι ήπιαμε αγιασμό, νερό γευτήκαμε..
Αυτός δεν με πίστευε. Από εκείνη την ημέρα ένιωθε αυτήν την τέλεια μέθη για μήνες και δεν μπορούσε να βάλει ποτό στο στόμα του αφού του βρωμουσε σε σχέση με το "ποτό" που του έδωσε ο ιερέας!
Εγώ χαριτωλογοντας και από εμπειρία του λέω που είσαι ακόμα να βαπτιστείς και να κοινωνήσεις Σώμα και Αίμα Χριστού να δεις εκεί τι θα νιώσεις!

Πάντως χρόνια μετά οπότε επικοινωνούμε πάντα φέρνει στην συζήτηση την μέρα που ήπιε τον αγιασμό και ένιωσε για αρκετό διάστημα γαλήνη και ευφορία και ότι δεν ήθελε ποτό πλέον...!

Εύχομαι ο Θεός με αυτή την εμπειρία που του χάρισε κάποτε να έρθει στην Αλήθεια της πίστης μας και να γευτεί όλη τη χάρη του Αγίου Πνεύματος..

John Wu

Θαύμα Αγ.Παρασκευής:Οι γιατροί μού είπαν πως δεν έχει ξαναγίνει στην καριέρα τους και ούτε υπάρχει στη βιβλιογραφία!

Ήμουν στον 7ο μήνα κύησης όταν άρχισε να δακρύζει διαρκώς το δεξί μου μάτι. Ήταν πολύ ενοχλητικό και μου προκαλούσε ζάλη και εκνευρισμό η θολή όραση.

Χειρούργος οφθαλμίατρος μου είπε πως είναι ήπιο σύμπτωμα μιας πάθησης επικίνδυνης, με θεραπεία δύσκολη συνήθως χειρουργική. Απόφραξη δακρυϊκού σωλήνα. Προσπάθησε να κάνει διάνοιξη με καθετηριασμό έτσι ώστε να αποφύγω το χειρουργείο. Το αποτέλεσμα ήταν αρνητικό. Μου είπε να κάνω υπομονή να βάζω τοπική αντιβίωση και ότι πρέπει να χειρουργηθώ πριν πρηστεί και προχωρήσει η ζημιά. Οφθαλμίατρος δεύτερος με συμβούλεψε και αυτός ότι πρέπει να κάνω χειρουργείο οπωσδήποτε. Έτσι πηγα σε μεγάλη κλινική,να με δει ένας κορυφαίος χειρουργός που έχει κάνει εξειδίκευση σε θέματα δακρυϊκού σωλήνα.

 Μετά από ενδελεχή έλεγχο μου είπε πως πρέπει να χειρουργηθώ γιατί αν δεν το κάνω είναι θέμα χρόνου η μόλυνση, πράγμα επικίνδυνο μιας και είναι κοντά στον εγκέφαλο. Συγκεκριμένα μου είπε πως είναι τσιμεντωμένο και δεν ανοίγει. Στο χειρουργείο θα έκανε παράκαμψη με ένα σωληνάκι απ” το δακρυϊκό πόρο ως τη μύτη και αυτό φυσικά σε συνεργασία με χειρούργο Ω.Ρ.Λ. Είναι κάτι που δεν μπορείς να αποφύγεις μιας και δεν υπάρχει άλλη μόνιμη θεραπεία. Επίσης αν μου πρηστεί το μάτι έστω και λίγο θα πάρω αμέσως τηλέφωνο για να μου δώσει βαρειά αντιβίωση γιατί όπως είπαμε είναι πολύ επικίνδυνο. Άρχισα να ψάχνω και μέσω γνωστού έρχομαι σε επαφή με μια κυρία που είχε περάσει το ίδιο το 2008 κάνοντας χειρουργείο στον Ευαγγελισμό και στα δυο μάτια. Μου είπε και κείνη ακριβώς ότι και οι προηγούμενοι γιατροί. Εκείνης μάλιστα κινδύνεψε η ζωή της και ταλαιπωρήθηκε με επαναλαμβανόμενα χειρουργεία για ένα χρόνο.

Ήταν Παρασκευή βράδυ (19-4-2013) όταν μου είπε «σε παρακαλώ για να μην περάσεις όσα πέρασα και κινδυνέψεις, μόλις σου πρηστεί έστω και λίγο φύγε για εφημερεύων νοσοκομείο. Της απάντησα πως απόψε έχει ήδη ξεκινήσει να πρήζεται, πως φοβάμαι και δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν ήθελα να πάρω ούτε βαρειά αντιβίωση ούτε χειρουργείο με γενική αναισθησία να κάνω, μιας και πια είχα γεννήσει και θήλαζα το μικρό μου αγοράκι. Το πρόβλημα όμως ήταν πολύ έντονο. Είχα ήδη 4 μήνες δακρύρροια, μου προκαλούσε ζαλάδα, θολή όραση και δυσκολευόμουν να φροντίσω το παιδί μου. Επίσης όταν το θήλαζα σκουπιζόμουν με χαρτί συνέχεια για να μην πέφτει πάνω στο μικρό.

Την άλλη μέρα Σάββατο (20-4-2013) ένιωθα πολύ χάλια. Το μάτι ήταν κόκκινο, γεμάτο τσίμπλες, είχε πρηστεί, είχε βαρύνει, δάκρυζε ασταμάτητα, έκαιγε και η όρασή μου ήταν ακόμη πιο θολή. Εκεί η υπομονή μου εξαντλήθηκε. Αρχισα να κλαίω και να λέω ότι ούτε το παιδί μου έχω καταφέρει να δω όπως είναι. Όλα τα βλέπω θολά και με ζαλίζουν τόσο καιρό. Τι θα κάνω…;;; Ναι. Ξέρω ότι πρέπει να κάνω εγχείρηση, αλλά αυτό σημαίνει διακοπή θηλασμού, αφού θα κάνω ολική νάρκωση. 

 Μου είπε τότε ο σύζυγός μου πως έχει κάνει τάμα στην Αγία Παρασκευή, να γίνω καλά χωρίς χειρουργείο και να προσευχηθώ κι εγώ. Μπήκα στο ίντερνετ και διάβασα το βίο Της. Την παρακάλεσα κι ακούμπησα το μάτι μου πάνω στην εικόνα που υπήρχε στο ίντερνετ (στο σπίτι δεν είχαμε εικόνα Της). Αμέσως ένιωσα δροσιά εκεί που έκαιγε το μάτι μου. Δεν ήθελα να πάρω το μάτι μου από την εικόνα της. Τέτοια ανακούφιση. Βέβαια σκέφτηκα πως είναι η ιδέα μου… 

ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥΧΛΙΩΤΙΣΣΑ

Κρυμμένη πίσω από έναν ψηλό πέτρινο τοίχο στη συνοικία του Φαναριού και λίγα μέτρα μακριά από τη Μεγάλη του Γένους Σχολή, βρίσκεται μια μικρή κόκκινη εκκλησία με μια συναρπαστική ιστορία αιώνων. Η Παναγία Μουχλιώτισσα έχει τις ρίζες της στα τέλη του 13ου αιώνα, όταν η Μαρία Παλαιολογίνα, χήρα του βασιλέα Αμπακά των Μογγόλων, έχτισε στον Πέμπτο λόφο της Πόλης ένα μικρό μοναστήρι στο οποίο διέμεινε μέχρι την τελευταία της πνοή. Ανά τους αιώνες, το μικρό κόκκινο εκκλησάκι έχει επιβιώσει μετά τρεις πυρκαγιές, δύο προσπάθειες σουλτάνων να τη μετατρέψουν σε τζαμί και αμέτρητες μετατροπές στο εξωτερικό του κτιρίου. Ωστόσο, η Θεοτόκος Παναγιώτισσα παραμένει η μόνη βυζαντινή εκκλησία της Κωνσταντινούπολης που δεν μετατράπηκε ποτέ σε τζαμί, παραμένοντας πάντοτε ανοικτή στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία. Κάτω από το ταπεινό της κτίριο βρίσκεται ένα υπόγειο πέρασμα – φήμες λένε πως κάποτε οδηγούσε στην Αγία Σοφία.

πηγή

Ο Θεός όλα τα ανέχεται, αλλά από την μαγεία... μακριά!

Ο Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης ελεγε:
-Εχουμε πήξει στον σατανισμό!!
Δεν ξέρεις ποιός μένει δίπλα σου και σε ποιούς ανάμεσα περπατάς....

Κάποτε παρακαλούσα θερμά τον Κύριο για μια ξαδέλφη μου, που είχε μπλέξει με την μαγεία.
Ξεπέρασα κάθε όριο, παρακαλώντας:
- ''Χριστέ μου, για το Αίμα που έχυσες πάνω στον Σταυρό, ελέησε και αυτήν την ψυχή!''
Έφαγα τότε έναν μπάτσο, που ήταν όλος δικός μου.
Ο Θεός όλα τα ανέχεται, αλλά από την μαγεία... μακριά!
Και κάποια άλλη φορά επιχείρησα κάτι τέτοιο και ερέθισα την οργή του Θεού, αλλά πρόλαβα ζητώντας ''ευλόγησον'' (συγγνώμη) και δεν έφαγα τον μπάτσο.
Φόβος και τρόμος είναι αυτά...

Αγία Παρασκευή Κρήνης Μικράς Ασίας Καστέλλο Χίος

Ο προσφυγικός Ναός της Αγίας Παρασκευής Καστέλλου κτίστηκε το 1936 με τον μόχθο και τον ιδρώτα των κατοίκων του ομώνυμου συνοικισμού και τους απανταχού Έλληνες πρόσφυγες από την Αγία Παρασκευή Κρήνης Μικράς Ασίας. 

Εντός του Ναού φυλάσσεται η ιστορική και θαυματουργή εικόνα της Αγίας Παρασκευής, η οποία μεταφέρθηκε στη Χίο μαζί με άλλα σημαντικά εκκλησιαστικά κειμήλια από τους πρόσφυγες κατά την Μικρασιατική καταστροφή του 1922. 

Οι Αγιοπαρασκευούσοι της Μικράς Ασίας που ήταν στην πλειονότητα τους αλιείς, με κίνδυνο της ζωής τους και με "όπλο" την πίστη στο Θεό και την Πατρίδα κατάφεραν να μεταφέρουν πολλά σπουδαία εκκλησιαστικά κειμήλια. 

Σύμφωνα με την παράδοση η εικόνα αγιογραφήθηκε τον 17ο αιώνα στο Μοναστήρι που βρισκόταν στο νησί Γούνι στη χερσόνησο της Ερυθραίας.

 Ο Ναός πανηγυρίζει στις 26 Ιουλίου και γίνονται πολλές εκδηλώσεις τιμώντας τη μνήμη των Αγιοπαρασκευούσων της Μικράς Ασίας, ενώ στις 14 Οκτωβρίου γιορτάζεται το θαύμα της Αγίας Παρασκευής.

Η εφέστιος εικόνα του ομώνυμου ναού της Αγίας Παρασκευής του Σχολαρίου της Ανατολικής Θράκης...

Η εφέστιος εικόνα του ομώνυμου ναού της Αγίας Παρασκευής του Σχολαρίου της Ανατολικής Θράκης, που την έφεραν το 1922 οι βάναυσα διωγμένοι από την πατρίδα τους πρόγονοί μας. Συντηρήθηκε πρόσφατα από τους απογόνους των Σχολαριωτών και φυλάσσεται στον ιερό ναό του Κάτω Σχολαρίου Θεσσαλονίκης.

πηγή

''Η Οθωμανίδα άλλαξε πίστη και βαπτίσθηκε χριστιανή, με τ' όνομα Παρασκευή και το παιδί της γιατρεύτηκε"...

Στο 114 φύλλο της εφημερίδας ΑΡΤΟΖΗΝΟΣ έχει δημοσιευθεί ομιλία του Σερβαίου ιστοριοδίφη κ. Νίκου Παπαγεωργίου, σε εκδήλωση που οργάνωσε ο Σύνδεσμος του χωριού μας στις 16 Αυγούστου 1997, κατά την οποία έγινε αποκάλυψη αναμνηστικής πλάκας στου "Παπά το Λιθάρι". 

Αντιγράφουμε από την ομιλία το κείμενο που αναφέρεται στο Θαύμα της Αγίας Παρασκευής.

"...Με αισθήματα υπερηφάνειας και ευγνωμοσύνης συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ στου «Παπά το λιθά­ρι» για να εκπληρώσουμε με καθυ­στέρηση ένα μεγάλο χρέος. Συγκεντρωθήκαμε να τιμήσουμε κυρίως ένα προγονό μας, τον παπα-Γιώργη Δάρα για τη θρη­σκευτική και εθνική του προσφορά και ν' αποτίσουμε φόρο τιμής στους Σερβαίους αγωνιστές της Παλιγγενεσίας μας.

Πριν από λίγο έγινε αποκάλυψη της μαρμάρινης πλάκας που γρά­φει:
«ΤΟΠΟΣ ΕΠΙΚΛΗΣΕΩΣ ΑΝΩ­ΘΕΝ ΒΟΗΘΕΙΑΝ ΥΠΟ ΙΕΡΕΩΣ Γ. ΔΑΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΒΕΒΗΛΩΣΑΝΤΟΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΝΑΟΝ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΟΘΩΜΑΝΟΥ ΚΑΤΑΚΤΗΤΟΥ (ΤΟΥΡΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΝΤΩΝ) ΕΙΣΑΚΟΥΣΘΕΙΣΗΣ ΤΗΣ ΔΕΗΣΕΩΣ».

 Ο παπα-Γιώργης Δάρας, γνή­σιος και αντάξιος απόγονος γε­νιάς αγωνιστών, που όταν αργότερα εξερράγη η επανάσταση άλλαξε το θυμιατό με το καριοφύλι. βρισκόταν προεπαναστατικά μια μέρα εδώ.Αγναντεύοντας προς του "Ντάρδα Κλώνη" (αχλάδια του Κλώνη αρβανίτικα), βλέπει να κα­τηφορίζει έφιππος ένας Τούρκος ερχόμενος από το μέρος των Λαγκαδίων. Σταμάτησε ο Τούρκος στη βρύση, πότισε τ' άλογο του και στη συνέχεια φτάνοντας στην εκ­κλησία της Αγίας Παρασκευής δί­νει μια κλοτσιά στην πόρτα, την άνοιξε κι έβαλε μέσα τ' άλογο του. Το αίμα του παπα-Γιώργη ανέβηκε στο κεφάλι. Αποκαλύφθηκε, γονά­τισε και προσευχήθηκε.

Το περίφημο Ολυμπιακό "μετάλλιο φιλίας"

Στην Ολυμπιάδα του 1936 στο Βερολίνο της Γερμανίας δύο Ιάπωνες αθλητές και φίλοι, ο Shuhei Nishida και ο Sueo Ōe ,στο άλμα επί κοντώ ισοβάθμησαν μεταξύ τους.
Όταν και οι δύο αρνήθηκαν να ανταγωνιστούν μεταξύ τους για να αποφασίσουν ποιος θα είναι νικητής, ο Nishida έλαβε το ασημένιο μετάλλιο μετά από απόφαση της Ιαπωνικής ομάδας, με βάση ότι ο Nishida είχε "καθαρίσει" το ύψος σε λιγότερες προσπάθειες.
Έτσι ο Oe παρέλαβε τελικά το χάλκινο μετάλλιο.
Κατά την επιστροφή τους στην Ιαπωνία όμως, ο Nishida και ο Ōe πήγαν τα μετάλλια τους σε ένα χρυσοχόο ,αυτός έκοψε τα μετάλλια τους στην μέση,και τα ξανακόλλησε, το μισό ασημένιο και το άλλο μισό χάλκινο.
Έτσι δημιουργήθηκε το περίφημο Ολυμπιακό "μετάλλιο φιλίας".

Υ.Γ. Για την ιστορία νικητής στο άλμα επί κοντώ ήταν ο Αμερικανός Ερλ Μίντοους με άλμα στα 4,35μ.Ενώ ο Nishida και Ōe έμειναν στο 4,25μ.

πηγή

– Καί μήπως ψέματα μοῦ εἶπε, ἀδελφέ μου, ἡ ἁγία Παρασκευή; Μικρή τύχη μοῦ ἔδωσε; Μ᾽ἔκανε ἱερέα τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ!

ΟΙ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΣΤΟΝ ΟΣΙΟ π. ΙΑΚΩΒΟ ΤΣΑΛΙΚΗ

«... Ὅλα τά παιδάκια πήγαιναν σχολεῖο μιά φορά τήν ἡμέρα. Τό Ἰακωβάκι πήγαινε δύο. Τό ἀγαποῦσε πολύ, γιατί τό σχολεῖο του στά πρῶτα χρόνια ἤτανε κι Ἐκκλησία, τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς.

Ἀργά τό ἀπόγευμα πήγαινε κι ἄναβε τά καντήλια. Πήγαινε μόνο του τό παιδί καί τοῦ ἄρεσε νά μένει μέχρι τό νύχτωμα. Προσευχότανε ὅσο ἤξερε κι ὅσο μποροῦσε. Ἔπειτα ἔπαιρνε τόν κατήφορο γιά τό σπίτι, ἀφήνοντας τό δάσος μέ τά πεῦκα. 

Ἕνα ἀπόγευμα ὅμως, θά᾽ τανε τότε ὀκτώ-ἐννέα ἐτῶν, ἐκεῖ πού προευχότανε τοῦ ἐμφανίστηκε ὁλοζώντανη ἡ ἁγία Παρασκευή ὡς μοναχή, ὅπως ἤτανε στήν εἰκόνα. Τό παιδί τρόμαξε, τό ᾽βαλε στά πόδια κι ἔφτασε λαχανιασμένο στό σπίτι. Οὔτε γύρισε νά κοιτάξει πίσω ἀπό τόν φόβο του.

 Ξαναπῆγε ἄλλη μέρα ν᾽ ἀνάψει τά καντήλια καί τοῦ ἐμφανίστηκε πάλι. Καί πάλι τρόμαξε. Ἔφυγε τρέχοντας τόν κατήφορο, μά ἡ Ἁγία βγῆκε ἀπό τό ναό, μίλησε γλυκά καί καθησύχασε τό παιδάκι. Αὐτό, τώρα, σταμάτησε νά τρέχει, γύρισε να δεῖ ποιός τοῦ μιλοῦσε. Ἡ Ἁγία τοῦ ἐξήγησε ποιά εἶναι, τοῦ ᾽πε νά μή φοβᾶται, καί τό Ἰακωβάκι ἀνέβηκε δειλά δειλά πάλι πρός τό ἐκκλησάκι. Ἔκατσε κοντά της καί τήν ἄκουσε προσεκτικά. Ἡ ἐμφάνιση τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς ἐπαναλήφθηκε πολλές φορές. Τό Ἰακωβάκι συνήθισε καί δέ φοβότανε πιά. Καθόσανε δίπλα δίπλα καί μιλάγανε... τέτοια οἰκειότητα καί ἀφελή παρρησία ὁ μικρός! Σέ μία ἀπό τίς πρῶτες ἐμφανίσεις της ἡ Ἁγία, ὅταν εἶχε ξεθαρρέψει ὁ μικρός, τοῦ εἶπε:
– Τί θέλεις, Ἰάκωβέ μου, νά σοῦ χαρίσω γιά τίς προσευχές πού κάνεις καί πού περιποιεῖσαι τό σπίτι μου;
Ἐκεῖνο δέν ἤξερε τί νά ζητήσει. Ὅμως τό βράδυ ρώτησε τή μητέρα του, τη Θοδώρα. Ἐκείνη τό συμβούλεψε ἁπλοϊκά:

Άγιος Νεομάρτυς π. Ανάργυρος Κασούτσας

Ο π. Ανάργυρος Κασούτσας του Μιχαήλ γεννήθηκε στο Προσήλιο Φωκίδος το 1899. Ήταν ανεψιός Ιερέως. Το 1926, χειροτονήθηκε Ιερέας και τοποθετήθηκε ως εφημέριος στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Κίρρα.

Ήταν ακέραιος, ως προς το ήθος και τον χαρακτήρα. Φρόντιζε πάντα την οικογένειά του και πρωστοστατούσε σε εκκλησιαστικά και κοινωφελή έργα στην ενορία του.

Διαπνεόταν από αγνό εθνικό φρόνημα. Μάλιστα, μετέφερε ο ίδιος το μηχάνημα, με το οποίο οι εθνικές ομάδες ανετίναξαν τή γέφυρα του Γοργοπόταμου. Γι' αυτόν τον λόγο, μισήθηκε από το Ε.Α.Μ. και τους οπαδούς του.

Στις 24 Ιουλίου 1944, το βράδυ, Εαμίτες συνέλαβαν τον π. Ανάργυρο και τον οδήγησαν στο Γαλαξείδι, όπου τον βασάνισαν τόσο πολύ, ώστε να αποβιώσει την επόμενη ημέρα.

 Οι Εαμίτες τον έθαψαν στην αυλή του σπιτιού, όπου τον είχαν βασανίσει. Μα γρήγορα τον ξέθαψαν, τον κομμάτιασαν και αφού τον έβαλαν σε ένα σακί,τον πέταξαν στην θάλασσα. Το σακί με το σκήνωμά του, όμως, μπερδεύτηκε μέσα στα δίχτυα κάποιων ψαράδων, οι οποίοι το έφεραν στην Κίρρα και το κήδευσαν.

ΠΗΓΗ Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 528.)