Πνευματικοί διάλογοι με τον άγιο των κομμουνιστικών φυλακών,νεομάρτυρα Βαλέριο(+18-2-1952)

Για τον άγιο των κομμουνιστικών φυλακών,νεομάρτυρα Βαλέριο,τη ζωή του,την επίσκεψη της Παναγίας,τις τελευταίες στιγμές του και τις μαρτυρίες των συγκρατουμένων του διαβάστε ΕΔΩ

Περί μοναχισμού.

Βαλέριε, ποια είναι ή γνώμη σου για το μοναχισμό;

Ανακάλυψα τον Χριστό και επιθυμώ να Τον ακολου­θώ στο στενό δρόμο της σωτηρίας, λόγω μιας εσωτερι­κής μου έφεσης για απόλυτη αφιέρωση γιατί πιστεύω ό­τι μόνο δια του Χριστού μπορεί να σωθεί ο κόσμος. Δεν έφυγα από τον κόσμο, αλλά ότι ήταν κοσμικό μέσα μου το πέταξα έξω. Ποθούσα να γίνω μοναχός, όμως δεν εγ­κατέλειψα τη ζωή, γιατί ήθελα να υπηρετώ τη ζωή σε μια υψηλότερη μορφή.

Πιστεύω ότι ή παρθενία και ή άσκηση δεν είναι οι πιο υψηλές ιδιότητες του μοναχισμού, αλλά το φωτισμέ­νο από Θεία Χάρη πνεύμα για προσφορά σ' αυτή τη ζωή. Ό μοναχός προσεύχεται για τους ανθρώπους. Ή απομά­κρυνση του από τον κόσμο πρέπει να κατανοηθεί σαν μια βαθιά επιθυμία για ιδιαίτερη άσκηση και θεία ζωή. οι μοναχοί είναι οι κατά κόσμον σαλοί, πού περιφρο­νούν ακόμη και τη φύση τους για να ενωθούν με τον Χριστό και να υπηρετούν τους ανθρώπους. Ή παρθενία τους είναι όντως ή έκφραση της αγνείας, και ο φορτωμέ­νος με πάθη κόσμος την έχει ανάγκη. Ή αγνότητα γίνε­ται πηγή πνευματικής δύναμης, αλλά όχι προς ίδιον ό­φελος, όπως πιστεύουν μερικοί, αλλά για την αγάπη του Θεού. Ό κόσμος χρειάζεται τους «τρελούς» για να τον αγιάσουν.

Τώρα ζούμε σε μια εποχή, στην οποία οι χριστιανοί ανακαλύπτουν έναν άλλο τρόπο ομολογίας, τον τρόπο της μωρίας του Σταυρού και της θυσίας για την αλήθεια. οι εχθροί του Χριστού έχουν εξαπολύσει τον πιο μεγά­λο και άγριο διωγμό εναντίον των χριστιανών. Τώρα ο­ποίος πιστεύει πρέπει να είναι έτοιμος για το θάνατο. Αυτή ή πορεία θανάτου είναι ένα πνευματικό πλεονέκτη­μα μεγάλης ομορφιάς.

Θεώρησα, λοιπόν, αναγκαίο να γίνω ένα είδος μονα­χού στον κόσμο, πορευόμενος την οδό του μυστηρίου. Όταν είσαν έτοιμος να θυσιάσεις τη ζωή σου, όταν ή πί­στη ομολογείται με το κόστος του εξευτελισμού και μυρίων θανάτων, όλοι οι συνήθεις ασκητικοί αγώνες φαί­νονται εύκολοι. Επομένως τώρα, πού θέλω να δώσω τη ζωή μου για την πίστη, ή μοναχική μου λαχτάρα, παρό­λο πού δεν έχει πραγματοποιηθεί τυπικά, είναι μια παρηγοριά της ψυχής μου.

Σήμερα ο σατανάς φοβάται μήπως χάσει την εξου­σία του επάνω στον κόσμο' γι' αυτό ή επίθεση του ενα­ντίον των χριστιανών, μοναχών και λαϊκών, είναι μεγά­λη. Ό μοναχισμός εξευτελίζεται μέσω των ψεύτικων και κακοπροαίρετων συνθημάτων. Ό διάβολος πειράζει τους σημερινούς χριστιανούς, όπως και τον Κύριο στην έρη­μο. Όταν όμως αυτοί αρνούνται να δεχθούν τον πειρα­σμό, περνάει στη μέθοδο του αφανισμού τους με όλα τα μέσα. Μερικοί έρχονται με χρυσό να μας αγοράσουν, άλλοι έρχονται με το σπαθί να μας κόψουν, εμείς όμως μένουμε πιστοί στο ευαγγελικό πνεύμα.

Χρειαζόμαστε σήμερα χριστιανούς ομολογητές και πνευματικούς, μοναχούς και λαϊκούς. Δεν υποχωρούμε από την μάχη, αλλά ανασυγκροτούμαστε και δυναμώ­νουμε με τη θεία βοήθεια. Στον Χριστό έχουμε εμπιστευ­τεί όλη την ελπίδα μας, πού είναι ο Κύριος του ουρανού και της γης. Τα βάσανα, στα όποια υποβαλλόμαστε, εί­ναι τα μέσα με τα όποια ο Χριστός φρεσκάρει και ανυ­ψώνει πιο πολύ την Εκκλησία Του στον κόσμο.

Οι ιερείς και οι ιεράρχες πρέπει να κάνουν πολιτικοί;

-Ό ιερέας είναι ο πνευματικός ξεναγός της χριστια­νικής κοινότητας, και ενδιαφέρεται για τα προβλήματα όλης της ανθρωπότητας. Συνεπώς είναι συμμέτοχος σε όλα τα ανθρώπινα προβλήματα και περισσότερο στα προβλήματα προσανατολισμού του κόσμου. Λοιπόν, εάν ή πολιτική σημαίνει προσανατολισμό, τότε ο ιερέας α­σχολείται με αυτού του είδους την πολιτική. Ό Κλήρος, γενικά, πρέπει να είναι ελεύθερος και ανεξάρτητος από τον πολιτικό τομέα, ακριβώς για να μπορέσει να τον δια­κονήσει εν αγάπη και, ίσως, να τον ανακαινίσει. Άλλα ν' αφήσει τον κόσμο να κυβερνάται από το κακό, σημαί­νει ότι χάνει την ιερατική του αποστολή. Στον Κλήρο ανήκει ή δύσκολη αποστολή να προσφέρει τη θεϊκή πνευματικότητα.

Περί της εσωτερικής ζωής στην Ορθόδοξη Εκκλησία

-Βαλέριε, οι όροι μυστική ζωή και' μυστικισμός εί­ναι σήμερα παρεξηγημένες. Όμως οι άνθρωποι πι­στεύουν στον Θεό και χρειάζονται την κοινωνία μαζί Του. Εσύ ο ίδιος έχεις μια βαθιά εσωτερική ζωή. Όπο­τε, τι πρέπει να γίνει;

-Πρώτον, πρέπει να καταγγείλουμε σαν αναξιόπι­στα αυτά πού διαδίδουν εδώ και άλλου μερικοί αμύητοι και εκθέτουν την έννοια της μυστικής αυτής ζωής. Ή μυστική ζωή θα παραμείνει το κέντρο της χριστιανικής αναγέννησης, διότι δι' αυτήςο χριστιανός εισχωρεί στην κοινωνία με τον Θεό, μέσω μιας βαθμιαίας ψυχι­κής διαδικασίας κάθαρσης από τα πάθη, και τελειοποίη­σης. Ξεκινά από την επιστροφή του στον εαυτό του, α­ναζητεί τον Χριστό και καταλήγει στην ένωση με τον Θεό δια της αγάπης. Ή εσωτερική βίωση μεταποιεί τη φύση, γεμίζει το νου με πνευματική γνώση, ενισχύει τη θέληση, καθαρίζει την καρδιά και κάνει τον άνθρωπο χριστοφόρο. Διαφορετικά από την ηθική, πού απαιτεί την αυστηρή τήρηση κάποιων εντολών, ή μυστική ζωή είναι μια ζωντανή, εσωτερική ζωή εν Αγίω Πνεύματι. Ε­πειδή δε, είναι μια πνευματική μυστική τέχνη, προϋπο­θέτει έναν καθοδηγητή και έμπειρο σύμβουλο. Αυτός εί­ναι ένας αββάς, ένας πνευματικός, ο όποιος πέρα από το γεγονός ότι διαχειρίζεται τη Χάρη, έχει ο ίδιος (αν έχει) και μια εσωτερική ζωή και ησυχαστική πρακτική.

Περί ειρήνης

Βαλέριε, τι είναι ή ειρήνη;

-Ή ειρήνη είναι ένα μυστήριο και βρίσκεται μόνο εν Χριστώ, δια Χριστού και για τον Χριστό.

—Ή ειρήνη είναι μέσα στις ψυχές ή στον κόσμο, στην ιστορία ή στην αιωνιότητα;

-Επειδή είναι στον Χριστό, είναι ταυτόχρονα παντού.

—Μπορεί να υπάρχει εσωτερική ειρήνη χωρίς την ει­ρήνη μας με άλλους ανθρώπους;

-Όσο καιρό είσαι ένοχος απέναντι στους ανθρώ­πους, ηθελημένα ή αθέλητα, με πράξεις ή με λογία, δεν μπορείς να είσαι συμφιλιωμένος ούτε με τον Θεό, ούτε με τον εαυτό σου, ούτε με τους άλλους.

—Βαλέριε, ή ειρήνη προσδιορίζεται από τη συνείδη­ση ή από την κυβέρνηση;

-Είναι λάθος να δεχθούμε την ειρήνη της κυβέρνη­σης χωρίς την αλήθεια του Ευαγγελίου. Δεν παραδέχε­ται το Ευαγγέλιο την ειρήνη της σκλαβιάς! Δεν παραδέ­χεται την ειρήνη του κάκου! Ό σατανάς σου προσφέρει τη δύναμη του αν τον προσκυνήσεις, αλλά όλη ή δύνα­μη, στον ουρανό και στη γη, έχει δοθεί στον Χριστό. Ε­πομένως, οι χριστιανοί δεν μπορούν να δεχθούν τη δελε­αστική ειρήνη του σατανά.

-Είμαστε για ειρήνη ή για πόλεμο;

-Υπάρχει μια ειρήνη πιο συντριπτική από κάθε πό­λεμο και υπάρχει ένας πνευματικός πόλεμος φορέας τηςειρήνης. Να ξεχωρίζετε ποια πνεύματα προκαλούν τα γε­γονότα και που αποβλέπουν, κι έτσι θα ξέρετε τι πρέπει να κάνετε.

—Πάντα ακούμε να γίνεται λόγος περί της ειρήνης!

-Κάθε κυβέρνηση υπόσχεται ότι θα φέρει την ειρή­νη, αλλά όλοι είναι υποκριτές, χρησιμοποιώντας τον α­προσδιόριστο ορό της ειρήνης για τη δική τους εξου­σία.

-Πώς να ερμηνεύσουμε τη δαιμονική διακυβέρνηση των λαών του αιώνα μας;

-Πέρα από τις ιστορικές εξηγήσεις υπάρχουν και άλλες, όπως οι πνευματικές, οι δομές αυτού του κόσμου είναι ματεριαλιστικές-αθεϊστικές, οι δυνάμεις του κό­σμου αποβλέπουν στο να καταστρέψουν τον πλανήτη. Οι άνθρωποι είναι τόσο αλλοπαρμένοι από τη φιλοδο­ξία, τη φιληδονία και το σαρκικό φρόνημα, ώστε ζουν με ψεύτικα οράματα. Ό κόσμος χρειάζεται τη θλίψη για να μπορέσει ξανά να προσανατολιστεί πνευματικά. Ό Θεός έχει τους δικούς Του τρόπους επέμβασης στην ι­στορία. Εμείς δε συμμετέχουμε στην επερχόμενη πανω­λεθρία του κόσμου, αλλά ο καταστρεπτικός του οδο­στρωτήρας περνάει από πάνω μας. Εμείς ομολογούμε την αλήθεια στους ανθρώπους, αλλά οι σημερινοί άνθρωποι δεν μπορούν να τη δεχθούν, διότι είναι υιοί του σατανά.

Περί της ελευθερίας

—Είναι ή ελευθερία μια ασυδοσία του κάκου;

-Καθόλου. Το κακό δεν υπάρχει ουσιαστικά. Στον Θεό δεν υπάρχει το κακό. Το κακό είναι ή παρεξήγηση της ελευθερίας με την οποία έχει προικίσει ο Δημιουρ­γός τους ανθρώπους και τους αγγέλους, τα πλάσματα Του, πού έχουν ελεύθερη συνείδηση. Το κακό αρχίζει με την υπερηφάνεια του σατανά και με την ανυπακοή του ανθρώπου.

—Μπορεί ο άνθρωπος μόνος του να προσδιορίσει το μέλλον του;

-Οι υλιστές άθεοι, μανιακοί από τις ηδονές, τη φι­λοδοξία και τον εγωισμό, έχουν δημιουργήσει τον μοντέρνο πολιτισμό, ο όποιος αποκορυφώνεται με την τε­χνολογία. Αυτοί έχουν απομονώσει την ανθρώπινη φύ­ση και έχουν εγκαταλείψει τις εντολές του Θεού. Ή προσπάθεια τους όμως για να δημιουργήσουν ένα γήινο και ηδονικό παράδεισο έχει πάρει λάθος δρόμο. Ή φύ­ση στερεύει και μολύνεται και γίνεται ακατάλληλη για τη ζωή. Ή τεχνοκρατία, επίσης, έχει πολύ περισσότερες δυνατότητες αφανισμού παρά αναδημιουργίας. Σε όλα αυτά προστίθεται και το χειρότερο κακό: ή αλλοτρίωση των ανθρώπων. Σ' αυτές τις συνθήκες οι ακόλουθοι του μοντέρνου ανθρωποκεντρισμού δεν αισθάνονται άρχο­ντες του κόσμου τον όποιο οι ίδιοι μετασκεύασαν. Έτσι ο αλλοτριωμένος κόσμος, χωρίς τον Θεό, βρίσκει την τι­μωρία της ίδιας της πονηρίας του.

—Πώς μπορεί ο άνθρωπος να φτάσει στην τελείωση;

-Ή τελείωση του ανθρώπου βρίσκεται στην κοινω­νία του με το Άγιο Πνεύμα. Το Άγιο Πνεύμα μπορεί να φέρει την ενότητα στην ποικιλία, να φέρει αρμονία στην ιστορία και αγιότητα στη ζωή.

Περί μαρξισμού

—Πώς εξηγείς το μίσος του Μαρξ εναντίον της πίστε­ως;

-Ό Μαρξ αρνείται τον Χριστό, αλλά και τον Μωυσή και κάθε ιδρυτή θρησκείας. Ό Μαρξ αρνείται την προτεραιότητα του Πνεύματος επάνω στην ύλη. Αυτός δικαιολογεί το μίσος εναντίον της θρησκείας με την ι­στορική ανικανότητα της πίστεως να λύσει τα κοινωνικά προβλήματα του λαού, πού καταδυναστεύεται και υφίσταται εκμετάλλευση. Γι' αυτό και δηλώνει ότι ή πί­στη είναι το όπιο των εθνών. Αντικαθιστά την αγάπη με το μίσος, και την ελευθερία με την τυραννία και τη δι­κτατορία του προλεταριάτου. Ό Μαρξ ανατρέπει την πνευματικότητα και γίνεται ο θεός του κόσμου. Αυτός ο καημένος ο Μαρξ, ο όποιος έμπρακτα ήταν ακρωτηρια­σμένος ψυχικά, με μια στενή και σκοτεινή και δηλητη­ριασμένη σκέψη. 'Ήταν ένας δηλητηριασμένος, αλλο­παρμένος, φανατικός, απομονωμένος και μη ρεαλιστικός άνθρωπος.

—Εάν ο μαρξισμός είναι τόσο κοντόφθαλμος, πώς ε­ξηγείται ή έκρηξη και διάδοση των ιδεών του στον κό­σμο, πού τις θαυμάζει και συγκλίνει να υποταχθεί σ' αυ­τές;

-Ό Μαρξ χρησιμοποιούσε μεγάλες ιδέες, οι όποιες μπορούν να συγκεντρώνουν τους ανθρώπους, αλλά στο βάθος τους έχουν ένα καταστρεπτικό αποτέλεσμα. Ό­ποιος δεν εξετάζει το πνεύμα των ιδεών του Μαρξ και του κομμουνισμού κινδυνεύει να δελεαστεί από τον μαρξισμό.

—Τι αηδιάζει περισσότερο στον κομμουνισμό;

-Είναι δύσκολη ή φτώχεια, είναι βαρεία ή φυλάκι­ση του ανθρώπου στο σύστημα αυτό, αλλά τίποτε δεν εί­ναι φρικτότερο από την «αναμόρφωση», στην όποια επι­βάλλει τον άνθρωπο και τον κάνει ένα τηλεκατευθυνόμε­νο εργαλείο.

-Δεν ξεφεύγει τίποτε στον κομμουνισμό; Δεν έχει κα­νένα ράγισμα;

-Ιδεολογικά ραγίσματα έχει πολλά, αλλά αυτά δεν μπορούν ν^` αποδείξουν το γεγονός ότι ή κομμουνιστική εξουσία δεν αποδέχεται καμιά ελευθερία. Τα ραγίσματα αυτά, επειδή κρύβονται, δε σου δίνουν εύκολα το δι­καίωμα να κατακρίνεις ή να αρνηθείς τον κομμουνισμό. Ή κομμουνιστική τυραννία είναι τρομερή. Έχει δη­μιουργηθεί ένα θεσμικό σύστημα πού κρατάει με τα δόντια την εξουσία και θέλει με όλα τα μέσα να την επι­βάλλει παντού.

—Λοιπόν, τι μέλλον προβλέπεις για την ανθρωπότη­τα;

-Ό Θεός ενεργεί στον κόσμο. Δια πολλών θλίψεων ή ανθρωπότητα θα λυτρωθεί και ο κομμουνισμός θα νικηθεί, αλλά ο κόσμος έχει και πιο βαρεία προβλήματα να λύσει. Ό τρόπος ζωής του, ο προσανατολισμός του πρέπει να αλλάξουν. Λοιπόν, ο κομμουνισμός θα πέσει, αλλά το ερώτημα είναι με τι θα αντικατασταθεί.

Περί της επικαιρότητας

-Βαλέριε, πολλές φορές μιλάς για την επικαιρότητα του Χριστιανισμού. Πώς τη βλέπεις;

-Ό Χριστός είναι πάντα και πάντοτε παρών στην ι­στορία, μυστικά, μυστηριακά και δια της συνείδησης και της πρακτικής ζωής των πιστών.

—Ποια θα είναι τα μέσα γνωριμίας και διάδοσης της πίστεως;

-Είναι κυρίως πνευματικά μέσα, όπως ή εσωτερική ζωή, οι πνευματικές προσπάθειες, ή ηθική, ή αρετή, ή μάχη με την αμαρτία, ή εσωτερική νεκρανάσταση της ψυχής, το πνευματικό περιβάλλον, στα όποια προστίθε­νται ή μελέτη, ο λόγος, ή δημιουργία, ή επιστήμη, οι τέ­χνες κ.τ.λ.

—Υπάρχουν ακόμη άγιοι στον κόσμο μας;

-Αυτός ο αιώνας έδωσε πάρα πολλούς αγίους και μάρτυρες, αλλά δεν τους γνωρίζουμε εμείς. Ό Χριστός είναι παρών και δρα στο σημερινό κόσμο δια των άγιων, των μαρτύρων, των ηρώων και των ομολογητών. Άλλα ο χριστιανικός σημερινός κόσμος δεν μπορεί ν' ακολου­θήσει το παράδειγμα τους. Εμείς τώρα δεν είμαστε γνή­σιοι χριστιανοί και γι' αυτό δε γνωρίζουμε τους άγιους μας.

-Πώς πρέπει να κατανοούμε τις λέξεις: Δώστε στον Καίσαρα ότι ανήκει στον Καίσαρα και στον Θεό τα τουΘεού;

-Όσο καιρό ο Καίσαρας είναι παγανιστής, και δεν είναι χριστιανός, ο χριστιανός συμβιώνει μαζί του ειρη­νικά, σεβόμενος τους νόμους του, αλλά και διαφυλάσσο­ντας απείραχτη τη γνησιότητα της πίστεως. Παραδείγ­ματος χάρη, στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δεν έγινε κανέ­νας συμβιβασμός πίστεως μπροστά στον καταπιεστή Καίσαρα, έστω κι αν αυτό κατέληξε σε σταυρώσεις και παλαίστρες και αγρία θηρία. Λοιπόν, εκείνοι οι άνθρω­ποι πού κάνουν στην ιστορία συμβιβασμούς με την εκά­στοτε πολιτική τάξη, εγκαταλείπουν έμπρακτα και τον Θεό και τους ανθρώπους.

Περί της κρίσεως

-Βαλέριε, ποιο είναι το υπόβαθρο της τωρινής κρίσεως;-Ό αθεϊσμός.

-Τι βλέπεις στο σημερινό κόσμο;

-Βλέπω ένα εσωτερικό χάος, μια σήψη, πού οδεύει προς το μηδενισμό διότι οι άνθρωποι θέλουν μόνο το μηδέν της ύλης, το πλάσμα των μορφών, την ηδονική α­πόλαυση, την ιστορικότητα χωρίς την υπερβατικότητα, την τελετουργία χωρίς Θεό, τον καταναλωτισμό χωρίς την πνευματικότητα, την πλαστότητα πού κρύβεται πίσω από την αύτοθεοποίηση του ανθρώπου. Ή πανωλεθρία γίνεται σε όλα τα κύρια επίπεδα της ανθρώπινης ζωής. Χρειάζεται πολλή θλίψη για τον πνευματικό προσανατο­λισμό του κόσμου και για την πνευματική του αλλαγή.

-Γιατί επέτρεψε ο Θεός να μπει ο κόσμος στην κρί­ση, πού τώρα βρίσκεται, υστέρα από δύο χιλιάδες χρόνια Χριστιανισμού;

-Ή κρίση δεν είναι του Θεού, ούτε της πίστεως, αλλά της ελευθερίας της συνειδήσεως των ανθρώπων. οι άνθρωποι των τελευταίων αιώνων ρήμαξαν τις ψυχές τους, πολλοί θεοποίησαν τη φιληδονία, βαυκαλί­στηκαν από την υπερηφάνεια του υλισμού και αθεϊσμού. Ταυτόχρονα και οι σατανικές δυνάμεις είναι πιο αιχμηρές και καλύτερα οργανωμένες στον εικοστό αιώνα από τον πρώτο χριστιανικό αιώνα. Ό τρόπος με τον όποιο πεθαίνουν οι σακατεμένοι από το θηρίο άγιοι στον εικοστό αιώνα είναι πολύ πιο αχρείος, πιο ολικός, πιο μελετημένος, πιο οδυνηρός από τον τρόπο πού σκοτώθηκαν οι μάρτυρες των πρώτων αιώνων των κατακομβών. Τα εκατομμύρια των σύγχρονων χρι­στιανών δεν είναι στο πνευματικό επίπεδο των κατα­κομβών. Ή αγιότητα και το μαρτύριο είναι πιο έντονα από οποιαδήποτε άλλη εποχή σε ένταση και σε μορ­φές έκφανσης. οι εχθροί του Χριστιανισμού, εκείνοι πού έχουν προκαλέσει το μαρτύριο, θέλουν τώρα να κρύψουν την ύπαρξη του και να κάνουν τον κόσμο να ξεχάσει τον Χριστό, αλλά αποτυγχάνουν και αποδει­κνύονται ανήμποροι. Αυτοί κατάφεραν να κυριέψουν τον κόσμο, αλλά έκαναν αγίους και μάρτυρες. Κατά­φεραν να κλείσουν τα στόματα των ανθρώπων, αλλά το φως των αγίων δεν κατάφεραν να το κρύψουν. Ό Θεός ενεργεί στον κόσμο και μέσω των απίστων αν­θρώπων. Έτσι, μάλλον, μπορεί να κατανοηθεί το νόη­μα της κρίσεως πού περνά ο εικοστός αιώνας.

—Ποιοι θα ήταν οι τρόποι εξόδου από την κρίση;

-Ή επιστροφή στον Χριστό. Είναι αναγκαία μια χριστιανική παρουσία, πού να μην εγκαταλείψει το λαό, αλλά ν' αγωνίζεται με τόλμη εναντίον όλων των τύπων της καταπίεσης και υποδούλωσης του. Ό λαός δεν μπο­ρεί να προστατευτεί μόνο με προσευχές και μνημόσυνα, δηλαδή με άδεια τυπολατρία, αλλά και με μάχη, τόλμη και δύναμη. Αυτός ο κόσμος δυνητικά εξουσιάζεται από τον Χριστό και οι χριστιανοί δεν επιτρέπεται να τον ε­γκαταλείψουν. Ή πιο βαρεία κατηγορία για την ποιμαίνουσα Εκκλησία είναι να λέγεται ότι εγκατέλειψε το λαό, διότι αυτό σημαίνει ότι εγκατέλειψε τον Χριστό.

-Γιατί είναι αναγκαία ή πίστη στον κόσμο;

-Ούτε τα πολιτικό-κοινωνικά και οικονομικά κατε­στημένα, ούτε ο πολιτισμός, ούτε οι τέχνες, οι επιστή­μες, οι φιλοσοφίες και τα «πιστεύω» των ανθρώπων δεν μπορούν να τους λυτρώσουν. οι άνθρωποι, μπορούν ναεξουσιάσουν τον κόσμο, όμως δεν μπορούν να βρουν α­νάπαυση παρά μόνο στην κοινωνία με τον Θεό. Αν χα­θεί από τον άνθρωπο αύτη ή σχέση του με τη θεότητα, αυτός κατρακυλά στην αγριότητα και στο μηδέν. Ή πί­στη είναι, λοιπόν, μια αναγκαιότητα.

-Ό Χριστιανισμός κατηγορείται από τους υλιστές ως αντιπροοδευτικός, σκοτεινός, μεσαιωνικός, ιεροεξεταστικός, ιησουΐτικος, νοθευτείς. τι μπορούμε ν' απαντή­σουμε;

-Ό υλισμός, πού αρνείται σήμερα το Χριστιανισμό, έχει σαν θεωρητική βάση την επιστήμη. Ναι, αλλά ή ί­δια ή επιστήμη είναι εναντίον του υλισμού και τον απο­δεικνύει αυταρχικό, πεπερασμένο, μηχανιστικό, μηδενι­στικό, αρνητικό και καταστρεπτικό. Το φως του υλι­σμού είναι σκοτάδι, οι γραμμές της προόδου του είναι κατά της φύσεως, ή αισθησιοκρατία του υλισμού έχει διαλύσει τη φύση, ο ανθρωπισμός του έχει αγριέψει τον κόσμο, οι νόμοι του είναι ψεύτικοι φυλακίζουν τη σκέ­ψη των ανθρώπων.

-Πώς είναι δυνατή ή έξοδος από την κρίση του υλι­σμού;

-Δια του Χριστού, αλλά αυτός δεν είναι αποδε­κτός από το σημερινό κόσμο. Κανένας δε θέλει σήμε­ρα ν' αλλάξει την άποψη του και τον τρόπο ζωής του, παρόλο πού οδεύει προς την καταστροφή. Γι' αυτό έ­χουμε την υποχρέωση να κραυγάζουμε στους ανθρώ­πους: Σταματήστε την ασέλγεια, αφήστε την τυραννία, συγκροτηθείτε πνευματικά μέσα σας, βάλετε όρια στην απληστία σας, γυρίστε στη φύση, παραιτηθείτε από τα υπερήφανα σχέδια σας, καταστρέψτε τα πυρηνικά ό­πλα. Αν είστε λογικοί, εγκαταλείψτε τον αθεϊσμό αν είστε ρεαλιστές, δείτε την πνευματική πραγματικότη­τα αν έχετε γνώση, αγκυροβοληθείτε στον υπερβατικό κόσμο! Αγιάστε τις ψυχές σας, διότι μόνο έτσι θα λυ­τρωθείτε. Μετανοείτε! Παρακαλείτε τον Θεό να βάλει τάξη μέσα σας και στον κόσμο σας, στη γη και στον ουρανό σας! Όλα αυτά να μην είναι μόνο αφηρημένες και ηθικολογικές προτροπές. οι χριστιανοί καλούνται να είναι άγρυπνοι. Ό κόσμος χρειάζεται τον Χριστό, την πίστη και το γνήσιο Χριστιανισμό!

Περί του ρόλου του Χριστιανισμού

—Βαλέριε, ποιοι είναι οι χριστιανικοί επίκαιροι πό­θοι;

-Τώρα και στο μέλλον χρειάζονται δύο χριστιανι­κές αγωγές: μια για να γίνουν ξανά οι πιστοί γνήσιοι χριστιανοί, δηλαδή να γίνει επανευαγγελισμός των χρι­στιανών, και ή άλλη για να εκχριστιανιστούν οι μη χρι­στιανοί (παγανιστές). Δια του έπανευαγγελισμού εννοού­με την ενίσχυση της χριστιανικής πίστεως, την προσπά­θεια της πηγαίας χριστιανικής διαβίωσης, την πνευματι­κή τελειοποίηση, την ενεργητική, αλληλέγγυα, αδελφι­κή χριστιανική κοινωνία και τον προσδιορισμό γενικά, του αληθινού χαρακτήρα της χριστιανικής ζωής. Ό Χριστιανισμός έχει χάσει σήμερα το μεσσιανικό του ρό­λο και δεν έχει πια την αναγκαία δύναμη για να πολώ­σει, δηλ. να συσπειρώσει, και να θεοποιήσει τον κόσμο.Όποιος δεν πιστεύει, ακόμη δε γνώρισε την ομορφιά της πίστεως.

-Τι χρειάζεται για να ανακαινισθεί ο χριστιανικός κόσμος;

-Καλά είναι να προσανατολιστούμε από το κλασικό παράδειγμα της αποστολικής κοινότητας. Να γνωρίσου­με καλά τη χριστιανική διδασκαλία για να την εφαρμό­σουμε στην εποχή μας, να ζήσουμε σε μια αλληλέγγυα ενότητα στο φως τουΘεού και υπό την καθοδήγηση του αγίου Πνεύματος να ζούμε σε μια δημόσια κοινότητα α­γάπης, ή οποία να είναι σύμφωνη με το θέλημα του Θεού, να προσευχόμαστε, να ιερουργούμε, να ενωνόμαστε με τον Χριστό, για να είμαστε δια της Χάριτος άξιοι της Βασιλείας Του.

—Βαλέριε, ποιες είναι οι προϋποθέσεις πού σώζουν τον κόσμο;

-Δύο είναι οι συντελεστές της σωτηρίας του κόσμου: ο Θεός και ο άνθρωπος, ή κατάβαση του Θεού στη γη και ή ανάβαση του άνθρωπου στον ουρανό, ή θεϊκή Χάρη και ή θέληση του ανθρώπου. Ή συνεργεία του ανθρώπου με τον Θεό είναι το κλειδί της σωτηρίας του κόσμου.

—Μπορούμε να παρουσιάσουμε στον κόσμο ένα συγ­κεκριμένο χριστιανικό πρόγραμμα ζωής και διακυβέρνη­σης;

-Οι χριστιανοί προτείνουν στον κόσμο μια θεανθρώπινη, θα έλεγα, πνευματικότητα και ο κόσμος πρέπει να βρει τις κατάλληλες μορφές ζωής για το σήμερα. Το αποστολικό και μαρτυρικό πνεύμα πρέπει πάντα να πα­ραμένει ζωντανό. οι ιεροί πόθοι πρέπει να πάλλουν συ­νεχώς στον κόσμο. Ποθούμε ένα χριστιανικό κόσμο, πού να φλέγεται από τη φλόγα της πίστεως και της αγά­πης, πού να ακολουθεί τα πάθη και το μαρτύριο, πού να βιώνει την ανάσταση, τη Μεταμόρφωση και την Ανάλη­ψη του Χριστού μας.

apantaortodoxias