Στην φωτογραφία, το άγαλμα του, εκεί που ανακηρύχθηκε Αυτοκράτορας·
στο Εβόρακον (Υόρκη) τής Αγγλίας, την μητροπολιτική πόλη τής Νέας Υόρκης.
με συνεπαίρνει... η Χριστιανή οπτασία ...
...στη μεσονύχτια τη φωτοχυσία ...
φερμένη από χαρμόσυνες καμπάνες...!!!"
Τα λόγια αυτά τού Κωστή Παλαμά,
στην ψυχή τού Αυτοκράτορα Αγίου Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Στο μέλλον, παραπλεύρως τού αγάλματος, θα τοποθετηθούν σμιλεμένα
σε Πεντελικό μάρμαρο, τα παράσημα του :
Οι ανά τους αιώνες, λασπώδεις εναντίον του κατηγορίες, μικρόνοων ανθρώπων, που η καχεκτικότητα τής ψυχής τους δεν μπορεί να υποφέρει το μεγάλο· ούτε τού Θεού, ούτε των Ανθρώπων.
Αν όμως αδικούν έτσι τον Πατέρα τους, τα ίδια τα Παιδιά του, χωρίς να καταλαβαίνουν τι κληρονομιά τους άφησε και πόσο ψηλά σκέκει το άστρο τους μεσ’την υφήλιο· υπάρχουν ωστόσο πιό μακρυνοί πνευματικοί συγγενείς, που
έχουν καταλάβει.
Όπως ο Αυστριακός θεατρικός συγγραφέας Στέφαν Τσβάϊχ, αυτός που αυτοκτόνησε όταν έμπαναν το 1938 οι Γερμανοί στην Βιέννη· που τόσο τιμά
την Πόλη-Δώρο, τού Κωσταντίνου στην Ανθρωπότητα, λέγοντας,
πως η υφήλιος μετά την Άλωση τής Κωνσταντίνου-Πόλεως, ζεί στον απόηχο
που έκανε ο γδούπος τής Κερκόπορτας, πέφτοντας.
Πολλά μπορούμε να πούμε, γιά τα δώρα τού Αγίου Κωνσταντίνου στην Υφήλιο·
ένα κύριο εξ αυτών, η Ανεξιθρησκεία (Διάταγμα των Μεδιολάνων·313 μ.Χ.),
που δίνει το δικαίωμα στον Άνθρωπο, χωρίς διωγμό (!),να διαλέγει “θεό”, πηγαίνοντας ακόμα και κόντρα στον Αληθινό· υπηρετώντας έτσι την ανάγκη πολλές φορές τού Ανθρώπου, να μάθει –εν ελευθερία- μέσα από τα λάθη του.
Ας το σκεφθεί αυτό η Ανθρωπότης, στην αργία μιάς Κυριακής, που είναι κι αυτή θέσπισμα τού Κωνσταντίνου!
Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος
Ηθοποιός Σκηνοθέτης Εικαστικός
Ευτυχισμένοι, όσοι την κορώνα που τους έδωσε ο Θεός, την χρησιμοποιούν
για να κάνουν και τους άλλους Βασιλιάδες.
Δυστυχισμένοι οι άνθρωποι, που την "κορώνα" που τους κούνησε ο εωσφόρος, εξαπατημένοι την κουνάνε κι αυτοί, για να κάνουν τον εαυτό τους κ τους άλλους δούλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου