Ἄνθρωπός τις ἦν οἰκοδεσπότης ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καί φραγμόν αὐτῷ περιέθηκε…»
Ἕνας οἰκοδεσπότης φύτεψε ἕνα ἀμπέλι καί ἔβαλε γύρω του ἕνα φράχτη. Οἱ γεωργοί, ὅταν ἦλθε ὁ καιρός τῆς συγκομιδῆς, κακοποίησαν ποικιλοτρόπως τούς ἀπεσταλμένους τοῦ οἰκοδεσπότου. Τελικά, φόνευσαν καί τόν κληρονόμο τῆς περιουσίας, τόν υἱό τοῦ οἰκοδεσπότου. Αὐτό ὅμως εἶχε τρομακτικές συνέπειες γιά τήν ζωή τους.
Αὐτή μέ λίγα λόγια εἶναι ἡ παραβολή τῶν κακῶν γεωργῶν, στήν ὁποία βλέπουμε τήν μακροθυμία ἀλλά καί τήν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἐπίσης καί τήν σκληροκαρδία καί τήν ἀχαριστία τῶν ἀνθρώπων, πού πολλές φορές δέν ἔχει ὅρια. Οἱ ἄνθρωποι ἀποδεικνύονται ἀνάξιοι τῆς μεγάλης δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ.
Ὁ ἱερός Χρυσόστομος, ἀναλύοντας αὐτήν τήν παραβολή, λέγει ὅτι μετά τήν ἔξοδο ἀπό τήν Αἴγυπτο ὁ Θεός «νόμον ἔδωκεν (στούς Ἰσραηλῖτες) καί πόλιν ἀνέστησεν καί ναόν ὠκοδόμησε καί θυσιαστήριον κατεσκεύασε». Ὁ φραγμός εἶναι ὁ Νόμος πού ἔδωσε ὁ Θεός γιά νά φυλάξει τόν λαό Του ἀπό τήν πλάνη καί τήν ἀποστασία. Ὁ φραγμός δέν ἦταν γιά τήν Παλαιά Διαθήκη μόνον, ἀλλά ὑπάρχει καί στήν Καινή Διαθήκη.
Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ ὁμολογητής λέγει ὅτι ὁ Θεός ἔδωσε τρεῖς Νόμους, τρεῖς φραγμούς, γιά τήν χειραγώγηση τοῦ ἀνθρώπου στήν πνευματική ζωή, πού ἄν καί φαίνονται διαφορετικοί μεταξύ τους, εἶναι ὅμως ὁμοιογενεῖς, ἀφοῦ εἶναι ἔργο τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ. Ὁ πρῶτος εἶναι ὁ φυσικός Νόμος (δηλαδή ἡ συνείδηση), ὁ δεύτερος εἶναι ὁ γραπτός Νόμος, πού δόθηκε στόν Μωυσῆ, καί ὁ τρίτος εἶναι ὁ Εὐαγγελικός Νόμος ἤ Νόμος τῆς Χάριτος. Βέβαια ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἔργο τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἀλλά ὁ Νόμος βοηθᾶ τόν ἄνθρωπο νά δέχεται καί νά διαφυλάσσει τήν θεία Χάρη.
Ἔτσι λοιπόν ὁ Νόμος τοῦ Θεοῦ, οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ, δέν εἶναι ἁπλῶς μερικές ἠθικιστικές διατάξεις, ἀλλά «ρήματα ζωῆς αἰωνίου». Ὁ ἅγιος Μάξιμος μᾶς λέγει καί πάλι, ὅτι μέσα στίς ἐντολές ὑπάρχει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὁ Ὁποῖος καί τίς ἔδωσε. Ἐκεῖνος λοιπόν πού τηρεῖ τίς ἐντολές Του, ἑνώνεται μέ τόν Χριστό πού ὑπάρχει ἐκεῖ μυστικά. Ἀλλά ἐπειδή ὁ Χριστός ποτέ δέν εἶναι χωρισμένος ἀπό τόν Πατέρα καί τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἀφοῦ ἀποτελοῦν Τριάδα ὁμοούσιο καί ἀχώριστο, γι' αὐτό ὅποιος τηρεῖ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ ἑνώνεται μέ τήν Ἁγία Τριάδα. Ἐπίσης ἡ μή τήρηση τῶν ἐντολῶν μας ἀποστερεῖ τῆς ἀποκτήσεως τῆς Χάριτος. Ὁ ἀνυπάκουος λοιπόν, καταδικάζεται καί αὐτοκτονεῖ, διότι δέν οἰκειοποιεῖται τήν Χάρη τοῦ Χριστοῦ.
Σήμερα παρατηρεῖται μιά ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἄνθρωπος ἐπιθυμεῖ νά ἀποκτήσει προσωπικές ἐμπειρίες ἑνώσεως μέ τόν Θεό. Ὅμως ἀδυνατεῖ νά προχωρήσει, διότι ἀκριβῶς τοῦ λείπει «ὁ φραγμός», πού εἶναι ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, διά τῆς ὁποίας ἀποκτοῦμε τήν κάθαρση τῆς καρδιᾶς. Ἐκεῖνος ὅμως πού θέτει στήν ζωή του τόν «φραγμό» τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ, ἀξιώνεται νά προχωρήσει στήν βίωση τοῦ πνεύματος τοῦ Νόμου, τήν προσωπική κοινωνία μέ τόν Θεό.
Αὐτή εἶναι ἡ ἀξία τῶν ἐντολῶν. Δέν καταργοῦν τήν ἐλευθερία μας, ἀλλά προσφέρουν τίς ἀπαραίτητες προϋποθέσεις γιά τήν ἀπόκτηση τῆς αἰωνίου ζωῆς.
(Ματθ. κα', 33)
Αὐτή μέ λίγα λόγια εἶναι ἡ παραβολή τῶν κακῶν γεωργῶν, στήν ὁποία βλέπουμε τήν μακροθυμία ἀλλά καί τήν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἐπίσης καί τήν σκληροκαρδία καί τήν ἀχαριστία τῶν ἀνθρώπων, πού πολλές φορές δέν ἔχει ὅρια. Οἱ ἄνθρωποι ἀποδεικνύονται ἀνάξιοι τῆς μεγάλης δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ.
Ὁ ἱερός Χρυσόστομος, ἀναλύοντας αὐτήν τήν παραβολή, λέγει ὅτι μετά τήν ἔξοδο ἀπό τήν Αἴγυπτο ὁ Θεός «νόμον ἔδωκεν (στούς Ἰσραηλῖτες) καί πόλιν ἀνέστησεν καί ναόν ὠκοδόμησε καί θυσιαστήριον κατεσκεύασε». Ὁ φραγμός εἶναι ὁ Νόμος πού ἔδωσε ὁ Θεός γιά νά φυλάξει τόν λαό Του ἀπό τήν πλάνη καί τήν ἀποστασία. Ὁ φραγμός δέν ἦταν γιά τήν Παλαιά Διαθήκη μόνον, ἀλλά ὑπάρχει καί στήν Καινή Διαθήκη.
Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ ὁμολογητής λέγει ὅτι ὁ Θεός ἔδωσε τρεῖς Νόμους, τρεῖς φραγμούς, γιά τήν χειραγώγηση τοῦ ἀνθρώπου στήν πνευματική ζωή, πού ἄν καί φαίνονται διαφορετικοί μεταξύ τους, εἶναι ὅμως ὁμοιογενεῖς, ἀφοῦ εἶναι ἔργο τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ. Ὁ πρῶτος εἶναι ὁ φυσικός Νόμος (δηλαδή ἡ συνείδηση), ὁ δεύτερος εἶναι ὁ γραπτός Νόμος, πού δόθηκε στόν Μωυσῆ, καί ὁ τρίτος εἶναι ὁ Εὐαγγελικός Νόμος ἤ Νόμος τῆς Χάριτος. Βέβαια ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἔργο τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἀλλά ὁ Νόμος βοηθᾶ τόν ἄνθρωπο νά δέχεται καί νά διαφυλάσσει τήν θεία Χάρη.
Ἔτσι λοιπόν ὁ Νόμος τοῦ Θεοῦ, οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ, δέν εἶναι ἁπλῶς μερικές ἠθικιστικές διατάξεις, ἀλλά «ρήματα ζωῆς αἰωνίου». Ὁ ἅγιος Μάξιμος μᾶς λέγει καί πάλι, ὅτι μέσα στίς ἐντολές ὑπάρχει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὁ Ὁποῖος καί τίς ἔδωσε. Ἐκεῖνος λοιπόν πού τηρεῖ τίς ἐντολές Του, ἑνώνεται μέ τόν Χριστό πού ὑπάρχει ἐκεῖ μυστικά. Ἀλλά ἐπειδή ὁ Χριστός ποτέ δέν εἶναι χωρισμένος ἀπό τόν Πατέρα καί τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἀφοῦ ἀποτελοῦν Τριάδα ὁμοούσιο καί ἀχώριστο, γι' αὐτό ὅποιος τηρεῖ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ ἑνώνεται μέ τήν Ἁγία Τριάδα. Ἐπίσης ἡ μή τήρηση τῶν ἐντολῶν μας ἀποστερεῖ τῆς ἀποκτήσεως τῆς Χάριτος. Ὁ ἀνυπάκουος λοιπόν, καταδικάζεται καί αὐτοκτονεῖ, διότι δέν οἰκειοποιεῖται τήν Χάρη τοῦ Χριστοῦ.
Σήμερα παρατηρεῖται μιά ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἄνθρωπος ἐπιθυμεῖ νά ἀποκτήσει προσωπικές ἐμπειρίες ἑνώσεως μέ τόν Θεό. Ὅμως ἀδυνατεῖ νά προχωρήσει, διότι ἀκριβῶς τοῦ λείπει «ὁ φραγμός», πού εἶναι ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, διά τῆς ὁποίας ἀποκτοῦμε τήν κάθαρση τῆς καρδιᾶς. Ἐκεῖνος ὅμως πού θέτει στήν ζωή του τόν «φραγμό» τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ, ἀξιώνεται νά προχωρήσει στήν βίωση τοῦ πνεύματος τοῦ Νόμου, τήν προσωπική κοινωνία μέ τόν Θεό.
Αὐτή εἶναι ἡ ἀξία τῶν ἐντολῶν. Δέν καταργοῦν τήν ἐλευθερία μας, ἀλλά προσφέρουν τίς ἀπαραίτητες προϋποθέσεις γιά τήν ἀπόκτηση τῆς αἰωνίου ζωῆς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου