Η εικόνα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου του Ουστιούγκ τιμάται στις 8 Ιουλίου.Μπροστά σε αυτήν την εικόνα προσευχήθηκε με θέρμη ο Άγιος Προκόπιος του Ουστιούγκ ο δια Χριστόν Σαλός στις 25 Ιουνίου 1290 για να σώσει την πόλη του Ουστιούγκ
Το συγκλονιστικό θαῦμα θά ἀποκαλύψει στούς συντοπίτες του τήν κρυμμένη πίσω ἀπό τήν σαλότητα ἁγιότητά του. Μία ἡμέρα λοιπόν ἄρχισε νά κλαίει, προλέγοντας μία μεγάλη καταστροφή, ὅμως κανείς δέν τοῦ ἔδωσε σημασία. Ὅταν ἕνα μαῦρο σύννεφο ἐμφανίζεται στόν οὐρανό καί ὑπόκωφες βροντές σείουν τόν τόπο, ὁ μακάριος τρέχει στήν Ἐκκλησία καί γονατίζει προσευχόμενος μπροστά στήν εἰκόνα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ. Γύρω του σιγά-σιγά συγκεντρώνονται οἱ πανικόβλητοι κάτοικοι καί ἡ Θεοτόκος δέχεται τήν προσευχή τοῦ Σαλοῦ, κάνοντας φανερή τήν εὔνοιά Της μέ ἕνα αὐλάκι μύρου πού ἄρχισε νά τρέχει ἀπό τήν Εἰκόνα Της.Ὅταν τό σκοτάδι διαλύθηκε διαπιστώθηκε, ὅτι τό σύννεφο εἶχε "ξεσπάσει" 20 βέρτσια ἔξω ἀπό τήν πόλη. Ἐπρόκειτο γιά μία βροχή μετεωριτῶν! Δύο αἰῶνες μετά οἱ καταστροφές ἦταν ἀκόμη φανερές καί κάποιες ἀπό τίς πέτρες πού ἔπεσαν εἶχαν φυλαχθεῖ στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ Βλαδιμήρ.
Τό θαῦμα αὐτό "συνεχίσθηκε" πέντε αἰῶνες ἀργότερα. Κατά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο Ρῶσοι αἰχμάλωτοι πού κρατοῦνταν στό Λιοῦμπεκ, φοβισμένοι ἀπό τούς καταστρεπτικούς βομβαρδισμούς τῶν Συμμάχων πού ἰσοπέδωναν τίς Γερμανικές πόλεις, ἄρχισαν νά ἐπικαλοῦνται στίς προσευχές τους τόν μακάριο Προκόπιο καί ἡ δύναμη τῆς προστασίας του ὑπῆρξε φανερή. Ἐνῶ οἱ διπλανές πόλεις καταστράφηκαν καί εἶχαν πολλά θύματα, τό Λιοῦμπεκ βγῆκε ἀπό τόν πόλεμο ἄθικτο!
Το συγκλονιστικό θαῦμα θά ἀποκαλύψει στούς συντοπίτες του τήν κρυμμένη πίσω ἀπό τήν σαλότητα ἁγιότητά του. Μία ἡμέρα λοιπόν ἄρχισε νά κλαίει, προλέγοντας μία μεγάλη καταστροφή, ὅμως κανείς δέν τοῦ ἔδωσε σημασία. Ὅταν ἕνα μαῦρο σύννεφο ἐμφανίζεται στόν οὐρανό καί ὑπόκωφες βροντές σείουν τόν τόπο, ὁ μακάριος τρέχει στήν Ἐκκλησία καί γονατίζει προσευχόμενος μπροστά στήν εἰκόνα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ. Γύρω του σιγά-σιγά συγκεντρώνονται οἱ πανικόβλητοι κάτοικοι καί ἡ Θεοτόκος δέχεται τήν προσευχή τοῦ Σαλοῦ, κάνοντας φανερή τήν εὔνοιά Της μέ ἕνα αὐλάκι μύρου πού ἄρχισε νά τρέχει ἀπό τήν Εἰκόνα Της.Ὅταν τό σκοτάδι διαλύθηκε διαπιστώθηκε, ὅτι τό σύννεφο εἶχε "ξεσπάσει" 20 βέρτσια ἔξω ἀπό τήν πόλη. Ἐπρόκειτο γιά μία βροχή μετεωριτῶν! Δύο αἰῶνες μετά οἱ καταστροφές ἦταν ἀκόμη φανερές καί κάποιες ἀπό τίς πέτρες πού ἔπεσαν εἶχαν φυλαχθεῖ στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ Βλαδιμήρ.
Τό θαῦμα αὐτό "συνεχίσθηκε" πέντε αἰῶνες ἀργότερα. Κατά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο Ρῶσοι αἰχμάλωτοι πού κρατοῦνταν στό Λιοῦμπεκ, φοβισμένοι ἀπό τούς καταστρεπτικούς βομβαρδισμούς τῶν Συμμάχων πού ἰσοπέδωναν τίς Γερμανικές πόλεις, ἄρχισαν νά ἐπικαλοῦνται στίς προσευχές τους τόν μακάριο Προκόπιο καί ἡ δύναμη τῆς προστασίας του ὑπῆρξε φανερή. Ἐνῶ οἱ διπλανές πόλεις καταστράφηκαν καί εἶχαν πολλά θύματα, τό Λιοῦμπεκ βγῆκε ἀπό τόν πόλεμο ἄθικτο!
Η εικόνα είχε αγιογραφηθεί από ένα αγιογράφο στο Νόβγκοροντ την περίοδο όπου ηγεμόνας ήταν ο Άγιος Γαβριήλ (Βσεβολόδος Μστισλάβιτς) +11 Φεβρουαρίου
Το 1567 όταν Μητροπολίτης Μόσχας ήταν ο Άγιος Φίλιππος(+9 Ιανουαρίου) η εικόνα μεταφέρθηκε από το Ουστιούγκ στον Καθεδρικό Ναό της Κοιμήσεως της θεοτόκου στο Κρεμλίνο όπου και παρέμεινε μέχρο το κλείσμο του ναού το 1918 όταν και μεταφέρθηκε στο Μουσείο Ιστορίας.Το 1930 μεταφέρθηκε στην Γκαλερί Τετριακώβ όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα.
Το 1567 όταν Μητροπολίτης Μόσχας ήταν ο Άγιος Φίλιππος(+9 Ιανουαρίου) η εικόνα μεταφέρθηκε από το Ουστιούγκ στον Καθεδρικό Ναό της Κοιμήσεως της θεοτόκου στο Κρεμλίνο όπου και παρέμεινε μέχρο το κλείσμο του ναού το 1918 όταν και μεταφέρθηκε στο Μουσείο Ιστορίας.Το 1930 μεταφέρθηκε στην Γκαλερί Τετριακώβ όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου