Κατά τη διάρκεια του γάμου του μικρότερου αδελφού της, με το πρόσχημα μίας εξάρθρωσης ώμου, πήγε στο χωριό Νίζνε-Λομόβοε, που βρίσκεται στην άλλη όχθη του ποταμού, σε έναν συγγενή της - για να του ζητήσει να βρει έναν καλό χειροπράκτη. Έκει δώρησε το γούνινο παλτό και τα σκουλαρίκια της σε όσους τη συνόδευαν, και τους ζήτησε να δώσει ο πατέρας της την ευλογία του.
Η Δαρεία πήγε στον γέροντα Ιλαρίωνα, ο οποίος την ευλόγησε να πάει στο γυναικείο μοναστήρι στο Μελόβιε Γκόρι όπου ηγουμένη ήταν η γερόντισσα Ἀγάθη.
Πρίν τόν ἐρχομό τῆς Δαρείας στό μοναστήρι, ἡ γερόντισσα σέ ἕνα ὄνειρο ἄκουσε μιά φωνή νά τῆς λέγει ὅτι ἕνα πρᾶο καί ἥσυχο περιστέρι θά ἔλθει κοντά σου, νά τό κρατήσεις.
Ἔτσι καί ἔγινε.Ἡ Δαρεία διακονοῦσε στή μονή ὑποδειγματικά μέ μεγάλη ταπείνωση. Μετά τήν παρέλευση 7 χρόνων, ἡ Δαρεία κατέληξε τελικά στον ἀπομονωμένο τόπο τοῦ Σεζένοβο.
Με πρωτοβουλία της Δαρεία χτίστηκε εκκλησία προς τιμήν της Εικόνας της Παναγίας του Καζάν. η οποία το 1849 καθαγιάστηκε από τον Επίσκοπο Νικόλαο (Ντομπροχότοφ) του Ταμπόφ.
Ἐκεῖ προσευχόταν νυχθημερόν καί ἔφθασε σέ τέτοια μέτρα τελειότητας, πού χαριτώθηκε ἀπό τόν Θεό τοῦ προορατικοῦ χαρίσματος.
Μετά ἀπό σκληρή ἄσκηση πολλῶν χρόνων καί μιά σύντομη ἀσθένεια, ἡ Ὁσία κοιμήθηκε μέ εἰρήνη, στις 28 Ιουλίου 1858, σέ ἡλικία 85 ἐτῶν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου