Στις 13 Ιουλίου τού 1965, απεβίωσε στην Αθήνα σε ηλικία 70 ετών, ο μεγάλος Έλληνας λογοτέχνης και ζωγράφος ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ.
Μία πολυτάλαντη προσωπικότητα, που εξέφρασε την αγάπη του για την Πατρίδα, τον Θεό και τον άνθρωπο, μέσω της ζωγραφικής και της λογοτεχνίας.
Το ασταθές κοινωνικό και πολιτικό κλίμα της Ελλάδος του μεσοπολέμου, οδήγησε τους διανοούμενους να αναζητήσουν στηρίγματα στην παράδοση, για να μπορέσει το Έθνος να επιβιώσει.
Ο Κόντογλου πρωτοστάτησε σε αυτή την επιστροφή στην παράδοση. Όλο του το έργο είναι διαποτισμένο από την πολιτιστική μας κληρονομιά και έως τον θάνατό του, δεν σταμάτησε να αποτυπώνει αυτή την κληρονομιά μας στην ζωγραφική και στην λογοτεχνία του και να αναζητάει την ελληνικότητα.
Όπως έγραφε ο ίδιος: «Οἱ ἄνθρωποι καταντήσανε σὰν ἄδεια κανάτια, καὶ προσπαθοῦν νὰ γεμίσουν τὸν ἑαυτό τους, ρίχνοντας μέσα ἕνα σωρὸ σκουπίδια, ἐκθέσεις μὲ τερατουργήματα, μπάλλες, ὁμιλίες καὶ ἀερολογίες, καλλιστεῖα, ποὺ μετριέται ἡ ἐμορφιὰ μὲ τὴ μεζούρα, ἠλίθιους καρνάβαλους, συλλόγους λογῆς-λογῆς μὲ γεύματα καὶ μὲ σοβαρὲς συζητήσεις γιὰ τὸν ἴσκιο τοῦ γαϊδάρου, συνδέσμους ἀφιερωμένους στοὺς ἀποθεωμένους ἄνδρας τῆς Εὐρώπης κι ἕνα σωρὸ ἀλλὰ τέτοια. Αὐτή, μὲ μιὰ ματιά, εἶναι ἡ εἰκόνα τῆς ἀνθρωπότητας σήμερα, ποὺ νὰ μὴν ἀβασκαθεῖ! Ποῦ νὰ βρεῖ κανένας καταφύγιο; ... -Δόξα στὸν Θεό, ποὺ ὑπάρχει ἀκόμα κάποιο καταφύγιο γιὰ μᾶς ποὺ δὲν εἴμαστε σὲ θέση νὰ νοιώσουμε «τὸ μεγαλεῖο τῆς ἐποχῆς μας».
Δόξα στὸν Θεὸ ποὺ ὑπάρχουν ἀκόμα κάποιοι τόποι ποὺ δὲν τοὺς ἐξήρανε αὐτὴ ἡ φυλλοξήρα ποὺ λέγεται σύγχρονος πολιτισμός. Καλὸ εἶναι νὰ ὑπάρχεις, ἀλλὰ νὰ ζεῖς εἶναι ἄλλο πρᾶγμα»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου