Σ’ ένα μικρό χωριό της Σοβ. Ένωσης ζούσε ένας πιονέρος.
Όσον αφορά στο δικό μας πιονέρο, επειδή όπως είπαμε ζούσε σ’ ένα μικρό χωριό, έπρεπε να κόβει χόρτα για το γουρούνι και να τα βάζει σ’ ένα σάκο. Και δεν του άρεσε καθόλου. Ίσως θα του άρεσε αν δεν τον παρέκτρεπε από άλλες ασχολίες πιο σημαντικές. Γι’ αυτό μέχρι να γεμίσει ένα σάκο έκανε σχεδόν μια μέρα αν και υπήρχε άφθονο χορτάρι στα βουνά. Αφού τον γέμιζε έπεφτε επάνω του, σαν σ’ έναν εχθρό παραδομένο και ονειρευόταν.
Τις προάλλες ο πιονέρος παραλίγο να τσακωθεί μ’ έναν άλλο πιονέρο τον οποίο τον είπε βλάκα. Εκείνος έλεγε ότι ο Θεός υπάρχει κρυμμένος μέσα στα σύννεφα. Αν και ο πιονέρος μας ήξερε από το σχολείο ότι ο Θεός είναι μια επινόηση μπερδεύτηκε λιγάκι.
Τώρα όμως καθόταν πάνω στο σάκο με το χορτάρι για το γουρούνι στην μοναξιά του λόφου κοίταξε με περιέργεια τα σύννεφα.
Αυτή η σκέψη τον τρόμαξε πολύ.
Ο πιονέρος περίμενε μέχρι να διαλυθεί το σύννεφο, πήρε το σακί και ξεκίνησε για το σπίτι, αποφασισμένος να μην κοιτάξει ποτέ ξανά τον ουρανό.
(Μετάφραση από το βιβλίο του ιερομ. Σαββάτιου Μπαστοβόϊ )
''Ortodoxia pentru postmodernisti''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου