Ένας που καμώνονταν τον
πολύ σοφό συνάντησε κάποτε στο δρόμο του έναν απλοικό χωρικό που πήγαινε στην
εκκλησία.
-Για που με το καλό;
τον ρώτησε.
-Πάω στην
εκκλησία,του απάντησε ο χωρικός.
-Και δε μου λές,του
λέει ειρωνικά ο σοφός.Μήπως ξέρεις να μου πείς,ο Θεός σου είναι μεγάλος η
μικρός;
-Κι από τα
δύο.
-Δε γίνεται να είναι
και τα δύο!
-Γίνεται,κύριε.Να,είναι τόσο μεγάλος,που δεν τον χωρούν ούτε οι ουρανοί,αλλά και τόσο μικρός,που μπορεί να κατοικεί μέσα στην καρδιά μου.
Κι ο σοφός τα'χασε με τη σοφή απάντηση του απλοίκού μα πιστού χωρικού.
-Γίνεται,κύριε.Να,είναι τόσο μεγάλος,που δεν τον χωρούν ούτε οι ουρανοί,αλλά και τόσο μικρός,που μπορεί να κατοικεί μέσα στην καρδιά μου.
Κι ο σοφός τα'χασε με τη σοφή απάντηση του απλοίκού μα πιστού χωρικού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου