Αν ο γιος μου έρθει το πρωί στο κρεβάτι μας και με αγκαλιάσει, είμαι ευτυχισμένος

Ο οδηγός της Formula 1 που έχασε τα πόδια του σε ατύχημα στην πίστα.

Στον δεύτερο γύρο προσπέρασε τους τέσσερις οδηγούς που προπορεύονταν και μπήκε πρώτος. Συνέχισε έτσι μέχρι που έκανε στάση στα πιτ, 13 γύρους πριν τη λήξη του αγώνα. Με το που βγήκε στη πίστα όμως, έπεσε πάνω του το αυτοκίνητο του Άλεξ Ταλιάνι με ταχύτητα 240 χιλιόμετρα την ώρα. Το αυτοκίνητο του Ζανάρντι διαλύθηκε. Οι γιατροί που έφτασαν στο σημείο, γλίστρησαν στο αίμα που είχε πλημμυρίσει τον δρόμο. Τα πόδια του οδηγού είχαν κοπεί πάνω από το γόνατο και αιμορραγούσε τόσο πολύ, που του έμεναν λιγότερο από 3 λεπτά ζωής....
Ευτυχώς πρόλαβαν να μειώσουν την αιμορραγία και όταν έφτασε στο νοσοκομείο, υπήρχε ακόμα 1 λίτρο αίματος στο σώμα του. Μόλις αρκούσε για να διατηρηθεί στη ζωή. Έμεινε σε τεχνητό κώμα για μία εβδομάδα, ενώ έκαναν 15 επεμβάσεις στα πόδια του. Όταν άνοιξε τα μάτια του για πρώτη φορά, στο πλευρό του ήταν η γυναίκα του, Ντανιέλα. Ψύχραιμα, τον ενημέρωσε ότι είχε χάσει τα πόδια του. Ο Ζανάρντι, εξίσου ψύχραιμα, της είπε ότι την αγαπά πολύ και ζήτησε να τον αφήσει να κοιμηθεί, γιατί πονούσε.
Όταν τον ρώτησαν αν είναι ευτυχισμένος, απάντησε:
"Αν ο γιος μου έρθει το πρωί στο κρεβάτι μας και με αγκαλιάσει, είμαι ευτυχισμένος".

Ο Ζανάρντι δεν εγκατέλειψε ούτε στιγμή την προσπάθεια. Πολλά χρόνια πριν το ατύχημα, είχε παρακολουθήσει την ταινία “Γεννημένος την 4η Ιουλίου” όπου ο πρωταγωνιστής έμεινε παράλυτος και πίστευε ότι θα ήταν καλύτερο να πεθάνει απ’ το να ζήσει χωρίς τα πόδια του. Όταν όμως ο εφιάλτης έγινε πραγματικότητα, ο Ζανάρντι ευχαριστούσε το Θεό που ήταν ζωντανός και έβλεπε το μέλλον με τρομερή αισιοδοξία.
 Ξεκίνησε φυσιοθεραπεία και οι γιατροί υπολόγιζαν ότι θα περπατούσε κανονικά μέσα σε 18 μήνες. Ο Ζανάρντι περπάτησε στους 3. Δεν δυσκολεύτηκε να δει το βίντεο του ατυχήματος. Σε συνέντευξη του δήλωσε: “Είναι πίσω μου. Τελείωσε. Η ζωή συνεχίζεται”..
Το 2003 οδήγησε ξανά. Ολοκλήρωσε τους 13 γύρους που δεν είχε προλάβει το 2001 και ο χρόνος του, αν αγωνιζόταν κανονικά, θα τον έβαζε στην πέμπτη θέση. Τον Αύγουστο του 2005, έγινε ο πρώτος άνθρωπος με αναπηρία που κέρδισε παγκόσμιο πρωτάθλημα σε αγώνα αυτοκινήτου. Κέρδισε ξανά στην Κωνσταντινούπολη το 2006, το 2007 και το 2009 στην Τσεχία. Πλέον δεν αγωνίζεται μόνο με αυτοκίνητα. Στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012, κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στην παραποδηλασία.

πηγή