Οι Παρασκευές της Σαρακοστής είναι αφιερωμένες στο ομορφότερο παιδί του ανθρώπινου είδους: από το Α ως το Ω, οι οίκοι (στροφές) είναι βήματα που εξιστορούν την δική της αλήθεια και τη δική μας ελπίδα:
Από την πρώτη – πρώτη συνάντησή της μ’ εκείνον τον υπέροχο Αγγελιοφόρο, ως την τελευταία ικεσία μας «ω πανύμνητε μήτερ..» η πορεία προς το Πάσχα χαιρετίζει την Παναγία. Δίκαιο είναι: το δικό της παιδί θα πληγωθεί, το δικό της παιδί θα ματώσει, το δικό της παιδί θα ταφεί.
Για μας η πορεία του από το Ωσαννά ως τη Σταύρωση και από το Τετέλεσται ως το Αληθώς Ανέστη είναι πορεία ελπίδας.Για την Αρχόντισσα όμως η πορεία του προς την ελπίδα περνά μέσα από μεγάλο πόνο κι εμείς αυτό τον πόνο θέλουμε να της τον απαλύνουμε,θέλουμε να την αγκαλιάσουμε, να την ευχαριστήσουμε, να την παρηγορήσουμε, να καταφύγουμε στην αγκαλιά της και να κουρνιάσουμε εκεί…
Σήμερα η Ελλάδα από άκρη σ’ άκρη ξεκινά να τραγουδά τον ύμνο της, τον ομορφότερο ύμνο που έχει γραφτεί για άνθρωπο κι αυτός ο ομορφότερος ύμνος γράφτηκε για μια γυναίκα!
Γύρω από την πένα του Ρωμανού του Μελωδού, στέκουμε όλοι.Γιατί ότι σχέση κι αν έχεις με τον Ουρανό, αυτή τη γυναίκα δεν μπορείς να τη μισήσεις… πώς να τη μισήσεις; Είναι τόσο όμορφη, μα τόσο απέραντα όμορφη!! Τόση απέραντη ομορφιά δεν τη μισείς… την χαιρετίζεις και την παρακαλάς να σε λυτρώσει από την ασχήμια…
Μάρω Σιδέρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου