Ο καθένας μπροστά Του όπως μπορούσε,άλλος γονατιστός με την κεφαλή
στο πάτωμα,άλλος σκυμμένος στο κάθισμα του,κάποιο παιδάκι στο πεζουλάκι του τέμπλου αντιλαμβανόμενο την ιερότητα της στιγμής δεν μιλά, μα μη αντέχοντας ακούνητο ξεφυλλίζει ένα παιδικό χριστιανικό βιβλιαράκι……
Όλη αυτή η συστολή, το γονάτισμα της ψυχής των πιστών μπρος σε αυτές τις υπέροχες ευχές της Γονυκλισίας συνθέτουν μια από τις ωραιότερες και αληθινές εικόνες εντός της εκκλησίας (σε αντίθεση με άλλες εικόνες,με εκείνα τα ‘’ιερά’’ σπρωξίματα στην ουρά για το αντίδωρο, την αρτοκλασία αλλά και την Θεία Κοινωνία)…..
Η ατμόσφαιρα τούτη την ώρα είναι τόσο όμορφη……
Όλες αυτές οι ψυχούλες να παρακαλούν«ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ»τον Παράκλητο(Άγιο Πνεύμα)να έλθει να σκηνώσει στην καρδιά μας……
Ούτε περισπασμοί(ποιος μπήκε, τι φορά κ.ο.κ),ούτε μουρμουρητά,ούτε βλέμματα ‘’κοφτερά’’(μα και πονηρά)…..
Μακάρι τούτη η συστολή,τούτο το γονάτισμα τη ψυχή μας να μας συντροφεύει
στην πορεία της ζωής μας……
Μακάρι να μαρτυρεί όλη μας ύπαρξη εκείνο που τόσο εύκολα ομολογούμε στο ‘’Πιστεύω’’,ότι το Άγιο Πνεύμα είναι πανταχού Παρών και τα πάντα Πληρών…
Εύχομαι να’ χεις την Χαρά και τις Χάρες του Αγίου Πνεύματος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου