ΠΑΥΛΟΣ ΕΥΔΟΚΙΜΩΦ
.jpg)
«Ήλθε στον τόπο το δικό Του» (Ιωάν. 1, 11) και τον υποδέχθηκαν η Δούλη και ο Φίλος. Η ταπείνωσή Του, είναι ένα ακριβές αντίγραφο της θείας ταπεινώσεως, της κενώσεως του Δούλου του Ιαχβέ, του «Ἀνδρός ὀδυνῶν». Αντανακλά και ακολουθεί την «ανατροπή των ουρανίων αξιών»· ο Παντοκράτωρ γίνεται ο Φιλάνθρωπος και ο Βασιλεύς γίνεται ο εσταυρωμένος Δούλος.
«Σας βεβαιώνω πως μάνα δεν γέννησε ως τώρα άνθρωπο πιο μεγάλο από τον Ιωάννη το Βαπτιστή» (Ματθ. 11, 11). Ο λόγος είναι αντιθετικός, διότι καταργεί τα όρια των Διαθηκών. Στο «πιο μεγάλο» ανταποκρίνεται το αινιγματικό: «ο πιο μικρός όμως στη Βασιλεία των Ουρανών είναι μεγαλύτερός του».
«Σας βεβαιώνω πως μάνα δεν γέννησε ως τώρα άνθρωπο πιο μεγάλο από τον Ιωάννη το Βαπτιστή» (Ματθ. 11, 11). Ο λόγος είναι αντιθετικός, διότι καταργεί τα όρια των Διαθηκών. Στο «πιο μεγάλο» ανταποκρίνεται το αινιγματικό: «ο πιο μικρός όμως στη Βασιλεία των Ουρανών είναι μεγαλύτερός του».
Ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος είναι ταυτόχρονα ο μεγαλύτερος και ο μικρότερος· και είναι ο μεγαλύτερος, διότι είναι ο μικρότερος.
«Ο φίλος όμως του Γαμπρού, που στέκεται κοντά και Τον ακούει, είναι γεμάτος χαρά ακούγοντας τη φωνή του Γαμπρού. Αυτή είναι η χαρά η δική Μου και τώρα έχει ολοκληρωθεί» (Ιωάν. 3, 29-30).
Αυτή η χαρούμενη εξαφάνιση είναι τόσο βαθιά, που σ’ αυτό το επίπεδο ο Νυμφίος και ο Φίλος του Νυμφίου συγκλίνουν μέχρι το ανέκφραστο μεγαλείο που τους ενώνει: ο Θεός έγινε άνθρωπος και ο άνθρωπος έγινε Θεός, σε βαθμό που να διερωτώνται οι άνθρωποι «για τον Ιωάννη, μήπως αυτός είναι ο Χριστός;» (Λουκ. 3, 15). Τώρα, για όλους, φανερά ο Θεός προτάσσει τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο και την Παναγία στην κορυφή της καθολικής Ιερωσύνης, ως «οδηγητική εικόνα» της υπηρεσίας της Εκκλησίας Του. Και η εικονογραφική σύνθεση της «Δεήσεως» μάς το δείχνει καθαρά αυτό…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου