Αρχίζει λοιπόν η υποτίμηση των σπουδών, η επίμονη υπενθύμιση πως δεν πετυχαίνουν όσοι τελειώνουν πανεπιστήμια, πως είναι μια κοινωνική συμβατικότητα το να σπουδάσεις, και άλλα τέτοια.
Όμως οι νεαροί υποψήφιοι, λόγω φρέσκιας ψυχής και ειλικρίνειας, δεν τα ακούνε και πολύ αυτά.
Η δικιά τους αλήθεια παραμένει πιστή στο επιθυμώ, τον κόπο και την αγωνία τους γιατί εκείνοι επιθυμούν πολύ να πετύχουν, να περάσουν στη σχολή που διάλεξαν και ονειρεύονται.
Γνωρίζουν πως οι ανώτατες σπουδές έχουν την αξία τους. Πως σου εξασφαλίζουν πολύ περισσότερες ευκαιρίες, πως η εμπειρία της φοιτητικής ζωής είναι κάτι που καίγονται να βιώσουν, πως η ζόρικη άσκηση των εξετάσεων και της επίμονης μελέτης, ακόμα κι αν μετά κάνεις άλλο επάγγελμα, σφυρηλατεί το μυαλό και τη μέθοδο κρίσης. Διαφέρουν κατά κανόνα στη συστηματική σκέψη και την έκφραση όσοι έχουν σπουδάσει.
Ναι, έχει τεράστια προβλήματα η ανώτατή μας εκπαίδευση, αλλά παρά ταύτα η τριβή στα πανεπιστήμια αξίζει.
Ας μην παραμυθιάζουμε αγχωμένοι τα παιδιά που παλεύουν τον καλό τους αγώνα. Είναι οι ευκολίες που χαλάνε τον άνθρωπο όπως λέει ο αγαπημένος γέροντας.
Η ζωή είναι και δύσκολη, σκληρή από τη στιγμή που γεννιέσαι και κόβουν τον λώρο σου, που βγάζεις δόντια. Καλύτερα να προετοιμάζεσαι θαρραλέα και γειωμένα, να γνωρίζεις τι θέλεις και να το πληρώνεις.
Η ζωή είναι όμορφη όμως παιχνιδάκι, συνεχή χάδια, δικαιολογίες, και παρηγοριές δεν είναι.
Ας κάνουμε οι μεγάλοι πίσω κι ας ελευθερώσουμε τα παιδιά να ζυγίσουν και να μάθουν τα μαθήματα της σημαντικής τους τωρινής περιπέτειας. Καλή τους δύναμη για τις δύσκολες, συναρπαστικές, ίσως και άδικες τούτες μέρες, θα τις θυμούνται σ' όλη τους τη ζωή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου