Η Τράπεζα της Κυριακής….

Δεν ξέρω εάν θα μπορέσεις να αφουγκραστείς την ανησυχία μου….

Μπορείς να φανταστείς πως είναι μια Εκκλησία-ενορία την Κυριακή με λίγους πιστούς;
Δεν είναι ο κορονοιός….Δεν είναι η υποχρέωση της παρουσίας σε κάποιο μνημόσυνο….Δεν είναι η κούραση της εβδομάδας…
Νομίζω ο καθένας γνωρίζει βαθιά μέσα του την απάντηση…..
Θα σου κάνω το προβληματισμό μου εικόνα(βλ. παραβολή Δείπνου):
Για σκέψου υπάρχει μια οικογένεια(γιατί αυτό είναι η ενορία όσο και εάν μας ξενίζει…)η εβδομάδα κυλάει με το κάθε μέλος να είναι στον κόσμο του,τους γονείς δουλεύοντας να συναντώνται στον ύπνο,τα παιδιά με δραστηριότητες
και φροντιστήρια να μεγαλώνουν όχι ωριμάζοντας αλλά χάνοντας τα της παιδικής ηλικίας…...
Οπότε έρχεται το τραπέζι της Κυριακής που συναντιέται όλη η οικογένεια μαζί.
Oi παλαιοί κουβαλούσανπαρακαταθήκη πολύτιμη την Ιερή στιγμή του φαγητο.Δεν είναι το ότι θα φας aλλά ότι θα χορτάσεις με την παρουσία, τα χαμόγελα,τα πειράγματα του ανθρώπου σου….
Όσοι έχουν γευτεί τέτοια ‘’τράπεζα’’μπορούν να καταλάβουν τι εννοώ..
Για φαντάσου λοιπόν να είναι στρωμένο το τραπέζι,να είναι όλα έτοιμα,μα οι καρέκλες να είναι άδειες,γιατί απλά οι άνθρωποι σουβρήκαν κάτι καλύτερο να κάνουν….

Έτσι νοιώθει και ένας ποιμένας όταν αντιλαμβάνεται ότι λείπουν από κοντά του
κάποια προβατάκια…Έχει την έγνοια τους,τα νοιάζεται.....
Βλέπεις τα μάτια του ποιμένα(όχι του δημόσιου υπάλληλου)στα στασίδια θωρούν ψυχούλες και όχι πελάτες…..

Υ.Γ Σχόλιο φωτογραφιών:
Υπάρχει η μία τράπεζα και η ''άλλη'' Τράπεζα.....

π.Ιωάννης Παπαδημητρίου