Eίχαν αλλάξει οι καιροί, τώρα δε σκότωναν,
σ’ έδειχναν μόνο με το δάχτυλο, κι αυτό αρκούσε.
Ύστερα, κάνοντας έναν κύκλο που όλο στένευε,
σε πλησιάζανε σιγά σιγά,εσύ υποχωρούσες,
στριμωχνόσουνα στον τοίχο, ώσπου, απελπισμένος,
άνοιγες μόνος σου μια τρύπα να χωθείς.
Kι όταν ο κύκλος διαλυόταν,
στη θέση σου στεκόταν ένας άλλος,
καθ’ όλα αξιαγάπητος κύριος.
Λειβαδίτης Ποίηση. Tόμος Δεύτερος 1972-1977, εκδ. Kέδρος 2015
στη θέση σου στεκόταν ένας άλλος,
καθ’ όλα αξιαγάπητος κύριος.
Λειβαδίτης Ποίηση. Tόμος Δεύτερος 1972-1977, εκδ. Kέδρος 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου