Η πράσινη αγκαλιά του προστάτεψε το ματωμένο ξύλο- το ευγενικό του άρωμα το φανέρωσε

 ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΡΩ ΣΙΔΕΡΗ

"Βασιλικός ''

Σαν τον παρατηρήσεις καλά, δύο στοιχεία που σημάδεψαν την ιστορία του σου έρχονται στο μυαλό: τα φύλλα του σχηματίζουν σταυρό βυζαντινο! Η άγραφη περιπέτειά του, αυτή που ταξίδεψε από στόμα σε στόμα και από καρδιά σε καρδιά τον θέλει να καλύπτει και να αποκαλύπτει το Σταυρό του μαρτυρίου: Η πράσινη αγκαλιά του προστάτεψε το ματωμένο ξύλο- το ευγενικό του άρωμα το φανέρωσε. Στην παρουσία του ένα επίθετο γίνεται ουσιαστικό: Βασιλικός. Το όνομά του είναι ενδεικτικό της ίδιας του της φύσης, ή αυτού που η Ελληνική συνείδηση θεωρεί αληθινά αρχοντικό: την ομορφιά που αναδεικνύει η απλότητα, τη δύναμη που βγάζει η απουσία κάθε έπαρσης. Τίποτα στο βασιλικό δεν είναι υπερβολικό, τίποτα βίαιο, τίποτα αλαζονικό. Κι όμως όλα πάνω του σε κερδίζουν: το φύλλωμά του πλούσιο, μικροί σταυροί ο ένας πάνω στον άλλον, ο ένας δίπλα στον άλλον, σα μικρές προσευχές, σε προστατεύουν. Σαν νιώσει την αγάπη σου, σου λέει ευχαριστώ με το άρωμά του κι ακόμα κι αν πληγωθεί, μετατρέπει την ελάχιστη βοήθεια που θα λάβει σε δύναμη και τη δύναμη σε ζωή:

Βασιλικός κι αν μαραθεί

κι αν γείρουν τα κλωνιά του

ρίξε νερό στη ρίζα του

να 'ρθει στα πρωτινά του...

Μα το πιο σημαντικο στοιχείο της ύπαρξής του είναι η πίστη του στη ζωή μετά το θάνατο κι αυτή διδάσκει σιωπηλά μα στεντόρεια:

Ακόμα κι όταν μαραθεί, το άρωμά του συνεχίζει να είναι. Ο θάνατος αλλάζει την εμφάνισή του, αλλά όχι τις ιδιότητες ούτε τη δύναμή του...

Κομμάτι εκείνης της πίστης που προσκυνά ένα Θεό που θυσιάζεται και δε θυσιάζει, κομμάτι ενός λαού που (κάποτε) αγάπησε την απλότητα, στολίδι σε αυλές και μπαλκόνια που αγναντεύουν το πιο γαλάζιο πέλαγο της γης, ο βασιλικός γιορτάζει μαζί με το σταυρό. Γιορτάζει μοσχομυριστά και χαριτωμένα: η ομορφιά του διδάσκει πως αληθινά βασιλικό είναι μοναχά ότι έχει απλότητα, ευγενική δύναμη και τη διάθεση να προσφέρει όσα έχει και όσα είναι ακόμα κι όταν πονά..."

(Από Σοφία Ορφανίδου)