Εκείνοι νόμιζαν πως ήταν πορτοκάλια, κατέβηκαν από τα τανκς και όρμηξαν να φάνε να γλυκαθούν.
Εκείνα δεν έκαναν τίποτα σπουδαίο. Συνέχισαν να είναι αυτό που είναι, χαρίζοντας την πίκρα τους στους στρατιώτες του Γ' Ράιχ.
Εφτυναν και έβριζαν, ενώ οι Αθηναίοι γελούσαν μέσα στο φόβο τους.
Έκτοτε οι νερατζιές χάρισαν τη μυρωδιά τους στους περιπατητές, έγιναν πολεμοφόδια στα χέρια διαδηλωτών...
Μικρές γλυκόπικρες ιστορίες σαν γλυκό του κουταλιού νεράντζι.
Σαν αυτό που έφτιαχνε κάθε χρόνο η γιαγιά μου που ήξερε να μετατρέπει την πίκρα σε κάτι γλυκό, όπως έκανε και με ότι άγγιζε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου