Αγαπούσε το γέροντα και τον σεβόταν που ήταν και ο πνευματικός του, όμως τον βασάνιζε η αμφιβολία.
Δεν του αποκάλυπτε ωστόσο την ταραχή της καρδιάς του.
Δεν χρειάστηκε όμως!
Μία μέρα φώναξε ο γέροντας τον έφηβο και του είπε:
«Την Κυριακή να σταθείς ακριβώς απέναντι από την ωραία πύλη και όταν πει ο Ψάλτης το πιστεύω να μην πάρεις τα μάτια σου από την Αγία Τράπεζα.... Σύμφωνοι;»
Την Κυριακή ο Παύλος στάθηκε με αγωνία στη θέση που του υπέδειξε Ο γέροντας.
Στη διάρκεια του χερουβικου άκουγε συνομιλίες στο ιερό... Όταν όμως ο Ψάλτης απήγγειλε το πιστεύω, «είδα ένα πανέμορφο πουλί να ανεβοκατεβαίνει πάνω από τον Γέροντα που κυμάτιζε τον αέρα....»
Ηλικιωμένος πια, διηγείται και θαυμάζει όχι τόσο αυτά που είδε και άκουσε τότε, όσο τη δύναμη που έσβησε την αμφιβολία και καθάρισε την ομίχλη της ψυχής του... «Ο ουρανός να κατέβει» έλεγε «ξέρω ότι ο Θεός υπάρχει και ότι ο γέροντας είναι Άγιος...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου