Η Βάρτζια είναι μια τοποθεσία με μοναστήρια λαξευμένα σε σπήλαια, που βρίσκεται στις πλαγιές του όρους Ερουσέτι, στην αριστερή όχθη του ποταμού Κύρος, σε απόσταση 30 χλμ. από την Ασπίντζα, στη νότια Γεωργία. Η κύρια περίοδος κατασκευής ήταν το δεύτερο μισό του 12ου αιώνα. Τα σπήλαια εκτείνονται κατά μήκος του γκρεμού κατά περίπου 500 μ. και έως και 19 βαθμίδες. Η Εκκλησία της Κοίμησης, που χρονολογείται από τη δεκαετία του 1180 κατά τη χρυσή εποχή των Θαμάρ και Ρουσταβέλι, διαθέτει μια σημαντική σειρά από τοιχογραφίες. Μετά την κατάκτηση από τους Οθωμανούς τον 16ο αιώνα, η τοποθεσία ως επί το πλείστον εγκαταλείφθηκε. Τώρα, ως μέρος ενός αποθέματος κρατικής κληρονομιάς, η εκτεταμένη περιοχή της Βαρτζία- Κερτβίσι έχει προταθεί για να συμπεριληφθεί στον Κατάλογο με Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO
Η ευρύτερη περιοχή της Βάρτζια περιλαμβάνει επίσης την εκκλησία των αρχών του 11ου αιώνα στο Ζέντα Βάρτζια και το χωριό στους βράχους με τις εκκλησίες σπήλαια του 10ου-12ου αιώνα στο Αναναούρι. Το κύριο χαμηλότερο επίπεδο λαξεύτηκε στο κεντρικό στρώμα του γκρεμού από τουφοειδή λατυποπαγή σε υψόμετρο 1300 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας.
Διακρίνεται σε ανατολικό και δυτικό τμήμα από την Εκκλησία της Κοίμησης. Στο ανατολικό τμήμα του συγκροτήματος υπάρχουν 79 ξεχωριστά οικήματα σπηλαίων, σε οκτώ βαθμίδες και με συνολικά 242 δωμάτια, με συμπεριλαμβανόμενα 6 παρεκκλήσια, την «Αίθουσα της Θαμάρ», μία αίθουσα συνεδριάσεων, μία αίθουσα υποδοχής, ένα φαρμακείο και 25 κελάρια κρασιών. 185 περιέκτες κρασιών που βρέθηκαν βυθισμένοι στο πάτωμα είναι τεκμήρια για την σημασία της αμπελουργίας για τη μοναστηριακή οικονομία.
Στο δυτικό τμήμα, ανάμεσα στο καμπαναριό και την κύρια εκκλησία, υπάρχουν ακόμα 40 οικήματα, σε 13 βαθμίδες και με συνολικά 165 δωμάτια, με συμπεριλαμβανόμενα 6 παρεκκλήσια, μία τραπεζαρία με έναν φούρνο, άλλους φούρνους για αρτοπαρασκευή και ένα σιδηρουργείο. Πέρα από το καμπαναριό το συγκρότημα φτάνει τις 19 βαθμίδες, και υπάρχουν σκαλιά που οδηγούν σε ένα νεκροταφείο. Στις υποδομές περιλαμβάνονται σήραγγες πρόσβασης, εγκαταστάσεις ύδρευσης και αμυντικές δομές.
Η Εκκλησία της Κοίμησης ήταν η κεντρική πνευματική και μνημειακή εστία της περιοχής. Λαξευμένη στους βράχους, οι τοίχοι της είναι ενισχυμένοι με πέτρες, και έχει διαστάσεις 8,2 μ. x 14,5 μ. και ύψος 9,2 μ.. Η εκκλησία και ο νάρθηκας είναι διακοσμημένοι με ζωγραφιές «ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη της μεσαιωνικής Γεωργιανής τοιχογραφίας». Ο χορηγός της, Ράτι Σουραμέλι, μνημονεύεται σε μία προσωπογραφία χορηγού στον βόρειο τοίχο με τη συνοδευτική επιγραφή: «Μητέρα του Θεού, δέξου ... την προσφορά του υπηρέτη σου Ράτι, εριστάβι (εθνικού αρχηγού) του Κάρτλι, ο οποίος διακόσμησε με ζήλο αυτή την ιερή εκκλησία δοξάζοντας το όνομά Σου».
Στον ίδιο βόρειο τοίχο υπάρχουν προσωπογραφίες των βασιλέων ιδρυτών, Γεωργίου Γ' και Θαμάρ, όπου από την εικόνα της Θαμάρ λείπει η κορδέλα που συμβολίζει την ιδιότητα της παντρεμένης γυναίκας και συνοδεύεται από την επιγραφή: «ο Θεός να την ευλογήσει με μακροζωία», που δεν υπάρχει στην εικόνα του Γεωργίου Γ'. Ως εκ τούτου, οι προσωπογραφίες χρονολογούνται της περιόδου μεταξύ του θανάτου του Γεωργίου Γ', το 1184, και του γάμου της Θαμάρ, το 1186. [5] Επεισόδια από τη ζωή του Χριστού εξιστορούνται στους θόλους και τα πάνω μέρη των τοίχων σε μια ακολουθία, ξεκινώντας με τον Ευαγγελισμό, ακολουθούμενο από τη Γέννηση, την Υπαπαντή, Τη Βάπτιση, τη Μεταμόρφωση, την Ανάσταση του Λαζάρου, τη Θριαμβευτική είσοδο στην Ιερουσαλήμ, το Μυστικό Δείπνο, τον Ιερό Νιπτήρα, τη Σταύρωση, την Κάθοδο στον Άδη, την Ανάληψη, την Επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και την Κοίμηση.
Το Ευαγγέλιο της Βάρτζια(12ος αιώνας)
Σε ένα χαμηλότερο επίπεδο, πιο προσιτοί ως μεσολαβητές, υπάρχουν εικόνες αγίων και στυλιτών. Στον οπίσθιο τοίχο του ιερού, πίσω από την Αγία Τράπεζα, απεικονίζονται οι Δώδεκα Εκκλησιαστικοί Πατέρες. Στο νάρθηκα υπάρχουν σκηνές από την Τελική Κρίση, το Εν Κόλποις Αβραάμ, οι Άγγελοι που φέρουν ένα Μενταγιόν με τον Σταυρό και τρεις σκηνές από τη ζωή του Αγίου Στεφάνου . Άλλα έργα χάθηκαν στον σεισμό του 1283.Οι πίνακες δεν είναι τοιχογραφίες αλλά έργα ζωγραφικής εν ξηρώ σε γύψο (fresco-secco), και «μαρτυρούν επαφές με την Χριστιανική Ανατολή και τo Bυζαντινό κόσμο, αλλά έχουν εφαρμοστεί τοπικές καλλιτεχνικές παραδόσεις».
πηγή Wikipedia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου