Νομίζουμε ότι όλα τα λύνει η φιλανθρωπία και κρεμόμαστε απ' αυτήν για να νομιμοποιήσουμε τον Χριστιανισμό στα μάτια της εκκοσμικευμένης κοινωνίας.

  Η μετατροπή του Χριστιανισμού σε ένα πιετιστικό οικοδόμημα που σκοπός του είναι η φιλανθρωπία, και η περιθωριοποίηση του σωτηριολογικού του μηνύματος (μηνύματος καθαρά χριστοκεντρικού) έχει δημιουργήσει και μία μονομερή θεώρηση μεγάλων Αγίων, όπως ο Μέγας Βασίλειος. Φιλάνθρωπος, Βασιλειάδες, κλπ κλπ κλπ.

  Μέχρι εκεί γιατί πώς να μιλήσουμε για την πνευματική προσφορά του και το πραγματικά μεγάλο έργο του στην έκφραση της πίστης με ορθούς όρους;
Λοιπόν, ο Μέγας Βασίλειος είναι πραγματικά σπουδαίος γιατί ήταν υπερασπιστής της Αλήθειας. Η σκέψη του και η διατύπωση της τριαδολογίας εκ μέρους του, βοήθησε τη χριστιανική διδασκαλία να εκφραστεί βαθύτερα και να διατηρήσει τον σωτηριολογική της διάσταση.

  Ο Μέγας Βασίλειος ήταν πραγματικά σπουδαίος γιατί τη στιγμή που η Εκκλησία κλυδωνιζόταν από τη στρέβλωση της πίστης, έκανε την υπέρβαση που χρειαζόταν και θωράκισε κλήρο και ποίμνιο με την Αλήθεια.
Ήταν πραγματικά σπουδαίος γιατί είχε τη βαθύτατη πίστη που χρειάζεται ένας άνθρωπος για να εξελιχθεί πνευματικά και να εκφράσει την Αλήθεια.
Όλη η προσφορά του με αυτήν την Αλήθεια σχετίζεται. Όλες του οι πράξεις από Αυτήν απορρέουν, γι' αυτό έγινε πρώτα ανυπέρβλητος θεολόγος, οξυδερκής ερμηνευτής, εμπνευσμένος δάσκαλος, αυστηρός ασκητής, αγκάθι για την εξουσία και φυσικά φιλάνθρωπος.

  Η εποχή μας είναι μία περίοδος μεγάλης φτώχειας, ωστόσο χαρακτηρίζεται και από μία καταφανή έλλειψη νοήματος. Για τη μεγάλη φτώχεια γίνονται προσπάθειες αντιμετώπισής της, από φορείς, ακτιβιστές του ανθρωπισμού, την Εκκλησία κλπ.
Το πρόβλημά μας ωστόσο δεν είναι μόνο αυτό και μακάρι να ήταν. Υπάρχει η απουσία μίας οντολογικής και ανθρωπολογικής πρότασης, την οποία ο Χριστιανισμός φαίνεται να έχει ξεχάσει πώς να την αρθρώσει.

Νομίζουμε ότι όλα τα λύνει η φιλανθρωπία και κρεμόμαστε απ' αυτήν για να νομιμοποιήσουμε τον Χριστιανισμό στα μάτια της εκκοσμικευμένης κοινωνίας.
Κι αφού χορτάσει ο πονεμένος, ο φτωχός, τι γίνεται; Ποια είναι η συνέχεια; Τι έχουμε να τού προσφέρουμε; (Φαγητό προσέφερε και ο Μέγας Ιεροεξεταστής, μην ξεχνιόμαστε).

  Είναι επιτακτική και άμεση ανάγκη να έρθουμε και πάλι σε επαφή με τη διδασκαλία, όχι μόνο του Μεγάλου Βασιλείου, αλλά γενικά των Πατέρων. Να την ερμηνεύσουμε σε σχέση με το "τώρα" που ζούμε, να βάλουμε τις βάσεις μίας αληθινής ανθρωπολογίας που θα δίνει νόημα και σκοπό στον άνθρωπο, ο οποίος έχει καταβιβάσει μόνος του την αξία του σε μία στείρα εξελικτική βιολογική θεώρηση, θεωρώντας είναι του το δικαίωμα αποκλειστικά και μόνο.

Για να μην παρεξηγηθώ, δεν καταφέρομαι κατά της φιλανθρωπίας. Έργο θεάρεστο είναι και μάλιστα με μεγάλη σημασία. Δεν καταργούνται τα καλά έργα στη χριστιανική πίστη. Αλλά μαζί με τα καλά έργα πρέπει να προσφέρουμε κι ένα νόημα. Αυτόν τον συνδυασμό βρίσκουμε στον Μέγα Βασίλειο, τη νοηματοδότηση της φιλανθρωπίας.

A.X.Facebook