Τι περιμένει τον λαό που καταστρατηγεί με θράσος και προκλητικότητα τον νόμο του Θεού(Ησαΐας 5.21-30)

 Αλίμονο σε αυτούς που αρέσκονται να νομίζουν ότι είναι σοφοί και έξυπνοι! Αλίμονο στους τυράννους που έχουν το θράσος και την πλάτυνση να πίνουν και γλεντάνε, αναίσθητοι απέναντι στα αίσχη τους! 

Αλίμονο σε αυτούς που δικαιώνουν τον άδικο για κάποια απολαβή και αδικούν τον δίκαιο!

Έτσι όπως η φωτιά αρπάζει την θημωνιά και κατακαίει τα χόρτα τα ξερά, έτσι οι ρίζες τους θα ξεραθούν και τα άνθη τους θα σκορπίσουν σαν την σκόνη στον άνεμο. Διότι αγνόησαν και καταστρατήγησαν τον νόμο του Κυρίου των Δυνάμεων και περιφρόνησαν τον λόγο του Αγίου του Ισραήλ.

Έχει ανάψει η οργή του Κυρίου εναντίον του λαού του και έχει σηκώσει το χέρι του εναντίον αυτών, και τους έχει χτυπήσει. Τα όρη θα σειστούν και τα οστά τους θα συρθούν εν μέσω των δρόμων. Και παρ'όλα αυτά η οργή του δεν θα σιγήσει, αλλά το χέρι του θα'ναι εκεί, επάνω τους, χωρίς αναδιπλωμό.
Και θα εγείρει έθνη μακρόθεν και θα τα ρίξει πάνω τους από τα πέρατα της γης. Και ιδού θα'ρθούν ταχύτατα!

Και θα'ναι ακούραστα στην ορμητικότητά τους, σταματημό δεν θα'χουν, δεν θα χαλαρώσουν τα ζωνάρια τους και δεν θα λύσουν τα κορδόνια των υποδημάτων τους. Τα βέλη τους θα'ναι αιχμηρά και οι χορδές των τόξων τους τεταμένες. Των αλόγων τους οι οπλές σαν πυρόλιθοι και οι ρόδες των αρμάτων τους σαν κυκλώνες.

 Ο βρυχηθμός τους θα'ναι σαν του λέοντος, θα βρυχώνται σαν νεαρά δυνατά λιοντάρια, θα αρπάζουν την λεία τους και θα την μεταφέρουν ανενόχλητα. Και κανείς δεν θα μπορεί να την σώσει από αυτά. Και θα υπάρξει βοή σαν του πελάγους σε θυελλώδη θαλασσοταραχή. Και όταν κοιτάξει κανείς την γη θα δει συμφορά και ερήμωση. Και το φως του ουρανού θα'χει σκοτιστεί!
... ... ...
Δική μου, αρκετά ελεύθερη απόδοση των χωρίων 5.21-30 του κειμένου του Ησαΐα στην Παλαιά Διαθήκη. Κείμενο με φοβερή ποιητική υπογράμμιση του τι περιμένει τον λαό που καταστρατηγεί με θράσος και προκλητικότητα τον νόμο του Θεού (ιδίως δε τον λαό που του έχει δοθεί η ευκαιρία να πληροφορηθεί περί του νόμου Αυτού).

  Ιδιαζόντως αξιοπρόσεκτο στο κείμενο είναι ότι τα όσα λέει είναι για τον λαό στον οποίο ανήκει και ο ίδιος. Και όμως, δεν κάνει το παραμικρό 'χατίρι'. Δεν έχει την παραμικρή αναζητητική ελαφρυντικών κουβέντα, κάτι που να στέκει 'χαϊδευτικά' απέναντί του. Δεν υποπίπτει καθόλου σε παγίδες ''πατριωτικών'' ανακλαστικών. Στέκει όλως αμερόληπτα. Στέκει προφητικά δηλαδή. Διότι αυτό είναι η προφητικότητα: Το να έχεις αξιωθεί να βλέπεις και να αξιολογείς τα πράγματα μέσα από το όλως απροσωπόληπτο 'μάτι' του Θεού!

 Πριν λίγες μέρες που πήγα να βρω το χωρίο 5.20 (του Ησαΐα), για μια προηγούμενη μου ανάρτηση, διάβασα και την συνέχεια και με συνεπήρε τόσο που θέλησα να κάνω μια δική μου απόδοση στην σημερινή Ελληνική. Ελπίζω να αποτελέσει έμπνευση για ανάγνωση των κειμένων αυτών... τα οποία έχουν Θεόπνευστη, πραγματικά, σοφία και Θεόπνευστο ποιητικό κάλλος!

(Στο συνοδευτικό εικαστικό το όνομα 'Ησαΐας', στην Εβραϊκή, σε ψηφιακή γλυπτική)

Dimitri Lalushi