Κυριακή ΣΤ΄ Λουκά-Η ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ

π. Δημητρίου Μπόκου

  Ὁ Χριστὸς διέσχισε τὴ θάλασσα τῆς Γαλιλαίας καὶ ἦλθε στὴν περιοχὴ τῶν Γαδαρηνῶν (ἢ Γεργεσηνῶν ἢ Γερασηνῶν), ἀπέναντι ἀπὸ τὴν Καπερναούμ. Ἐκεῖ συνάντησε καὶ θεράπευσε ἕνα δαιμονισμένο ἄνθρωπο, ποὺ βρισκόταν σὲ ἄθλια κατάσταση λόγῳ τῆς κατοχῆς του ἀπὸ πλῆθος πονηρῶν πνευμάτων. Ὁ ταλαίπωρος ἐκεῖνος δὲν ἔμενε σὲ σπίτι, ἀλλὰ στὰ μνήματα. Τὸν ἔδεναν μὲ ἁλυσίδες, ἀλλὰ ἔσπαγε μὲ ὑπερφυσικὴ δύναμη τὰ σιδερένια δεσμά. Κάτω ἀπὸ τὴ δαιμονικὴ ἐπήρεια πετοῦσε τὰ ροῦχα του καὶ περιπλανιόταν στὴν ἔρημο γυμνὸς (Κυριακὴ ΣΤ΄ Λουκᾶ).

  Στὴν ἐποχή μας τέτοιες διηγήσεις προκαλοῦν συνήθως θυμηδία. Τὸ σπουδαγμένο καὶ προοδευμένο πνεῦμα μας ἀπορρίπτει κάθε ἀναφορὰ σὲ πνεύματα, σὲ δαίμονες, στὸν διάβολο. Ἀλλὰ καὶ σὲ καλὰ πνεύματα, σὲ ἀγγέλους, στὸν Θεό. Καθετὶ ὑπερφυσικὸ τίθεται ἐν ἀμφιβόλῳ. Ὁ ἄνθρωπος θέτει τὰ πάντα ὑπὸ τὴν κρίση τῆς θεοποιημένης πλέον λογικῆς του. Ὅ,τι δὲν μπορεῖ νὰ ἐξηγηθεῖ λογικά, μπαίνει στὸ περιθώριο. Ἡ λογική μας, θαυμάσιο δῶρο τοῦ Θεοῦ, ἀντὶ νὰ μετριοφρονεῖ μπρὸς στὰ πολλὰ ἀνεξερεύνητα ἀκόμα μυστήρια τοῦ φυσικοῦ κόσμου, κάνει τὸ λάθος νὰ νομίζει ὅτι τὸ βεληνεκές της μπορεῖ νὰ ἐκταθεῖ ἀκόμα καὶ τὸν χῶρο τοῦ ὑπερφυσικοῦ.

  Ἀπὸ τὴν ἄλλη ὅμως ἡ τρομερὴ ἐποχή μας, μὲ τὸν μονίμως ἀντινομικὸ χαρακτήρα της, ἁλυσοδένεται περισσότερο ἀπὸ ποτὲ μὲ κάθε μορφὴ ἀποκρυφισμοῦ καὶ μαγείας. Καὶ τὸ χειρότερο, προπαγανδίζει τὰ στοιχεῖα αὐτὰ μὲ πραγματικὰ πρωτοφανῆ καὶ ὕπουλη μανία, στοχεύοντας ἰδιαίτερα στὶς εὔπλαστες παιδικὲς ἡλικίες. Νὰ μερικὰ δείγματα νεανικῶν ἀναγνωσμάτων:

«Ἡ Βασούλα ἡ μαγισσούλα κάνει τὸ σχολεῖο ἄνω κάτω» (βιβλίο γιὰ ἑπτάχρονα παιδιά, ὅπου ἡ μαγεία θεωρεῖται καλὸ πράγμα, μὲ τὸ ὁποῖο τὸ κοριτσάκι βοηθάει τὴ δασκάλα της).

«Ἡ δασκάλα μας ἡ Μάγια ὅλο καὶ μᾶς κάνει μάγια» (βιβλίο γιὰ ἐννιάχρονα, ὅπου ἡ δασκάλα κάνει μάγια ἀλλὰ δῆθεν γιὰ καλό, γιὰ νὰ φτιάξει τὴν καλύτερη τάξη τοῦ σχολείου).

«Ἀνατριχίλες» (σειρὰ παιδικῶν βιβλίων-θρίλερ μὲ πλῆθος ἀποκρυφιστικῶν στοιχείων).

Ἡ γνωστὴ σειρὰ «Χάρι Πότερ» (καθαρὴ περίπτωση ὑπερπροβολῆς τῆς μαγείας).

«Ἡ τριλογία τοῦ κόσμου» (τοῦ Φίλιπ Πούλμαν, ποὺ δηλώνει: «Εἶμαι ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ διαβόλου... Εἶμαι ἄθεος». Τὸ ἔργο του εἶναι γεμάτο μὲ τρομερὰ ὄντα, νεκροζώντανους, φαντάσματα, μαγικὰ φίλτρα, ξόρκια, μάγισσες).

Πλῆθος βιβλίων γιὰ ἐκμάθηση ξένων γλωσσῶν χρησιμοποιοῦν τὸ μοτίβο τοῦ δῆθεν «καλοῦ μάγου» μὲ πάμπολλα ἀποκρυφιστικὰ στοιχεῖα.
Ἀλλὰ καὶ πάρα πολλὰ ἀκόμα βιβλία, κόμικς καὶ περιοδικὰ βρίθουν ἀπὸ εἰκόνες μαγείας, ἀπίστευτη βία, νεκροκεφαλές, τέρατα μὲ φριχτὲς δαιμονικὲς ὄψεις, μαγικὰ τελετουργικὰ καὶ ἀπροκάλυπτη προώθηση τοῦ σατανισμοῦ.

Νὰ ξεκαθαρίσουμε πὼς δὲν ὑπάρχει λευκὴ καὶ μαύρη, ἢ ἀλλιῶς, καλὴ καὶ κακὴ μαγεία. Ἡ ἐνασχόληση μὲ τὴ μαγεία δὲν εἶναι ποτὲ ἕνα ἁπλό, διασκεδαστικὸ καὶ ἀθῶο παιχνίδι. Οἱ δυνάμεις τοῦ σκότους δὲν κάνουν ποτὲ καλό. Ὁ τρόπος τοῦ διαβόλου εἶναι νὰ συμπεριφέρεται μὲ μῖσος, σκοπός του νὰ ἀναγάγει τὴ μισανθρωπία σὲ ὕψιστη ἀρετή. Σύνθημά του: «Τὸ πᾶν εἶναι ἡ δύναμη. Ἂν κάποιος σὲ ἐνοχλεῖ, κατάστρεψέ τον. Κάνω ὅ,τι θέλω ἐγώ». «Εἴμαστε ἀδηφάγα κτήνη, γεννημένοι ἡγέτες. Προσκυνῆστε μας»!

(Τὰ στοιχεῖα ἔχουν ληφθεῖ ἀπὸ τὸ ἄρθρο τῆς Ἑλένης Ἀνδρουλάκη, «Μαγεία καὶ ἀποκρυφισμὸς στὸν ἔντυπο λόγο μὲ στόχο τὰ παιδιά μας», ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα τῆς Ἱ. Μητρ. Γλυφάδας). 

Ὁ διάβολος θέλει νὰ κυριαρχήσει μὲ κάθε τρόπο πάνω στὸν ἄνθρωπο. Μὰ γι’ αὐτὸ ἦρθε ὁ Χριστός. «Εἰς τοῦτο ἐφανερώθη ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἵνα λύσῃ τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου» (Α΄ Ἰω. 3, 8).