Όχι δεν φτάνει η αγάπη του Θεού εάν εμείς δεν πάρουμε στα σοβαρά την υπόθεση της σωτηρίας μας

Αύριο η παραβολή του Σπορέως……
-‘’Πάτερ ο λόγος του τάδε πόσο με άγγιξε……’’
-‘’Ναι…..όμως δεν σε άλλαξε;’’(ήξερα ότι έχει χρόνια να πει μια ‘’καλημέρα’’ στην αδελφή της)
Συνήθως τον λόγο του Θεού τον αφήνουμε να μας αγγίζει συναισθηματικά, να μας χαϊδεύει ‘’τα αυτιά’’(το θέλημα μας)…..
Εξ ου και μερικές φορές ακούμε εκείνα που θέλουμε να ακούσουμε και (παρ)ερμηνεύουμε ακόμα ακόμα κατά το δοκούν τα λεγόμενα……
Η πνευματική μας ζωή δεν έχει βάθος, έχει μια ρηχότητα…..Είμαστε χριστιανοί της επιφάνειας…..
Και είναι βρε παιδί μου τόση η διάθεση του Θεού για σπορά που κανένας δεν μπορεί να πει εμένα με ξέχασε, με προσπέρασε.Αφειδώς σκορπίζεται ο Χριστός μας
σε όλες τις υπάρξεις (οποιασδήποτε μορφολογίας).Δεν λέει ‘’α εδώ είναι βρώμικα ή
γεμάτο κοτρόνια, τριβόλια και τσάμπα ο κόπος’’….
Τι φταίει όμως και δεν αισθανόμαστε αυτό το δόσιμο του Θεού;
Είναι που ο σπόρος της αγάπης Του βρίσκει μπετόν(μας σκλήραναν οι  πειρασμοί),πέτσωσε απ’ τις αμαρτίες η καρδιά μας και που να πιάσει ο καρπός….
Άλλοτε παρά την καλή μας την διάθεση είναι τόσες οι έγνοιες, τόσοι οι λογισμοί
που μας τον κλέβουν σαν αγριοπούλια το σπόρο (την Χάρη και την χαρά) με την μανία τους…
Άλλοτε μαθημένοι σε όλα να λέμε ναι(και στον Θεό και στον διάβολο) εκεί που πάει λίγο να πεταχτεί το στάχυ καταπνίγεται απ’ τα ζιζάνια των παθών (που με επιμέλεια εξίσου φροντίσαμε)…..
Όχι δεν φτάνει η αγάπη του Θεού εάν εμείς δεν πάρουμε στα σοβαρά την υπόθεση της σωτηρίας μας και δεν σηκώσουμε τα μανίκια να κοπιάσουμε για το περιβολάκι της ψυχής μας……
Θέλει σκάψιμο που πονά(εξομολόγηση),καλό πότισμα(δάκρυα μετανοίας)
και ραντίσματα(τα μυστήρια της Εκκλησίας μας)……

π.Ιωάννης Παπαδημητρίου