Ἦταν ἡ φωτογραφία τοῦ ὁσίου, πού ἔπεσε κάτω ἀπό τό εἰκονοστάσι.

 Μία νεαρή, περίπου δεκατεσσάρων ἐτῶν, ἦταν στενοχωρημένη, πού λόγω τῆς μεγάλης φτώχειας τῆς οἰκογενείας της, δέν μποροῦσε κι ἐκείνη ν' ἀγοράσει ἕνα ζευγάρι σκουλαρίκια, ὅπως εἶχαν οἱ ἐξαδέλφες της. Τήν ἐπιθυμία καί τή στενοχώρια της αυτή δέν τήν ἀνάφερε σέ κανένα. 

 Μία ἡμέρα πῆγε ὁ ὅσιος στό σπίτι τους, τό φτωχικό. Μ' ἕνα βλέμμα ὅλο καλοσύνη, τρυφερότητα καί ἀγάπη τῆς ἔνευσε νά τόν πλησιάσει. Ἔβγαλε ἀπό τήν τσέπη του ἕνα κουτάκι καί τῆς τό πρόσφερε. Ὅταν τό ἄνοιξε, δέν πίστευε στά μάτια της. Ἦταν ἕνα ὡραῖο ζευγάρι ὁλοκαίνουργια σκουλαρίκια, δῶρο εἰδικά γιά ἐκείνη. Τήν πρόλαβε ἡ ἀγάπη του. Ἡ χαρά της ἦταν ἀφάνταστη. 

 Ἡ πράξη αὐτή ἔμεινε χαραγμένη στή μνήμη της καί τήν καρδιά της γιά πάντα. Ἡ ἀγάπη τοῦ ὁσίου δέν μετριόταν. Ἐνδιαφερόταν καί γιά τίς λεπτομέρειες.

 Φεύγοντας ἡ κόρη αὐτή μέ τή μητέρα της γιά τή Γερμανία, ἐξέταζαν ἄν πῆραν ὅλα τ' ἀπαραίτητα πράγματα μαζί τους. 

Τότε ξαφνικά ἄκουσαν ἕνα «τάκ». 

Ἦταν ἡ φωτογραφία τοῦ ὁσίου, πού ἔπεσε κάτω ἀπό τό εἰκονοστάσι. 

Ἡ μητέρα τήν ἀσπάσθηκε, τήν πῆρε μαζί της καί δέν τήν ἀποχωρίσθηκε ποτέ. Ὁ ὅσιος ἤθελε νά εἶναι πάντοτε μαζί τους.

Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης