Η Παναγία, ολοζώντανη, μάς ακολουθεί...

Γράμμα σε αδελφή...
Κάπου στό Μέτωπο 29/11/40.
Αδελφούλα μου,
Ο Θεός σέ φώτισε καί μέσα στό δέμα πού μού στείλατε,
έβαλες τά πέντε κείνα μανταρίνια...
Μόλις τ' άνοιξα κι' αντίκρυσα τόν κίτρινο θησαυρό
τού νησιού μας, δάκρυσα...
Τά καθάρισα, τά χώρισα σέ φέτες καί τά φάγαμε
μέ τ' άλλα φανταράκια τής διμοιρίας μου.
Σέ βεβαιώ πώς ούτε τά τσοφλάκια δέν πετάξαμε...
Αδελφούλα μου, σωστό βάλσαμο ήταν γιά τίς διψασμένες
ψυχές μας. Λές καί πήραμε νέες δυνάμεις...
Αδελφούλα μου, νικούμε παντού!
Η Παναγία, ολοζώντανη, μάς ακολουθεί...
Παρακαλείτε καί σείς όσο μπορείτε γιά τήν σύντομη τελική νίκη!
Γειά σου Αδελφούλα μου

| Τό παρόν είναι ένα μέρος τής επιστολής |
| Εφ. Η Πρόοδος, 17.12.1940 |

πηγή