Είπε και έκλαυσε πικρα [Αποσπάσματα από Ψαλμούς του Δαυίδ]

Αποσπάσματα από τους Ψαλμούς του Δαυίδ

ΚΑ',ΚΔ',ΚΕ'

πορευόμενος τρεις ημέρας πενης και διψασμένος ηρθεν εις μέρος
απρόσιτον και απανθρωπον,εκεί ενυχτωσεν και αγρυπνησεν,
την επαύριον εσυνέλεξεν πέτρες και ξύλα και έκτισεν κατοικιτηριον,
εδώ πλέον θα έμενεν,ότι αμαρτίας πολλάς είχεν εν τω κόσμω,
επειδή αδύνατος άνθρωπος ητον,
και ελεγεν

(από Ψαλμού Δαυίδ ΚΑ')
ἵνα τί ἐγκατέλιπές με; .
Γιατί με εγκατέλειψες;

ἐγὼ δέ εἰμι σκώληξ καὶ οὐκ ἄνθρωπος, ὄνειδος ἀνθρώπων πάντες οἱ θεωροῦντές με ἐξεμυκτήρισάν με, ·
Σκουλήκι είμαι κι όχι άνθρωπος ,ντροπή στους ανθρώπους,κι όλοι βλεπωντας με με περιφρονησαν

μὴ ἀποστῇς ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι θλῖψις ἐγγύς,
μη φεύγεις μακρια από μένα,γιατί η θλίψη είναι κοντά,

περιεκύκλωσάν με μόσχοι πολλοί, ταῦροι πίονες περιέσχον με·
μοσχάρια πολλά με περικυκλωσαν,και ταύροι δυνατοι με περιεβαλλαν

ἤνοιξαν ἐπ᾿ ἐμὲ τὸ στόμα αὐτῶν ὡς λέων ἁρπάζων καὶ ὠρυόμενος.
άνοιξαν ενάντια μου το στόμα τους σαν το λιοντάρι να μ'αρπαξει μουγκριζοντας

ὡσεὶ ὕδωρ ἐξεχύθην, καὶ διεσκορπίσθη πάντα τὰ ὀστᾶ μου,
σαν το νερό χύθηκα,και διασκορπιστηκαν τα οστά μου ολα

ἐγενήθη ἡ καρδία μου ὡσεὶ κηρὸς τηκόμενος ἐν μέσῳ τῆς κοιλίας μου·
η καρδιά μου σαν κερί έγινε που λιώνει μεσα στο στήθος μου

ἐξηράνθη ὡσεὶ ὄστρακον ἡ ἰσχύς μου, καὶ ἡ γλῶσσά μου κεκόλληται τῷ λάρυγγί μου,
ξεράθηκε σαν πήλινο δοχείο η δύναμη μου,κι η γλώσσα μου κόλλησε στον λάρυγγα μου

καὶ εἰς χοῦν θανάτου κατήγαγές με.
και στο χώμα πεθαμένο μ'ερριξες

ὅτι ἐκύκλωσάν με κύνες πολλοί, συναγωγὴ πονηρευομένων περιέσχον με,
ότι πολλά σκυλιά μ'εκυκλωσαν,κι ομάδα πονηρών ανθρώπων με περιέβαλλε,

ὤρυξαν χεῖράς μου καὶ πόδας.
μου'σπασαν τα χέρια και τα ποδια

διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον.
και μοίρασαν μεταξύ τους τα ρούχα μου και στα ρούχα μου εβαλαν κληρο

είπε και εκλαυσε πικρα

(από Ψαλμού Δαυίδ ΚΔ')

αἱ θλίψεις τῆς καρδίας μου ἐπληθύνθησαν· ἐκ τῶν ἀναγκῶν μου ἐξάγαγέ με.
η θλίψη της καρδιά μου μεγαλωσε κι απ'τα βάσανα μου βγαλε με

ἴδε τὴν ταπείνωσίν μου καὶ τὸν κόπον μου καὶ ἄφες πάσας τὰς ἁμαρτίας μου.
δες πως ταπεινώθηκα και πόνεσα και συγχώρεσε όλες μου τις αμαρτιες

ἴδε τοὺς ἐχθρούς μου, ὅτι ἐπληθύνθησαν καὶ μῖσος ἄδικον ἐμίσησάν με.
δες τους εχτρους μου,ότι μεγάλωσαν, και με μίσος άδικο με μίσησαν

είπε και εκλαυσε πίκρα

(από Ψαλμού Δαυίδ ΚΕ')

οὐκ ἐκάθισα μετὰ συνεδρίου ματαιότητος καὶ μετὰ παρανομούντων οὐ μὴ εἰσέλθω·
δεν κάθισα με ομάδα ματαιοδοξων και σ'αυτους που παρανομουν δεν θα μπω μεσα

ἐμίσησα ἐκκλησίαν πονηρευομένων καὶ μετὰ ἀσεβῶν οὐ μὴ καθίσω.
αποστρέφομαι τη συγκέντρωση πονηρών και με ασεβείς δεν θα καθισω
μὴ συναπολέσῃς μετὰ ἀσεβῶν τὴν ψυχήν μου καὶ μετὰ ἀνδρῶν αἱμάτων τὴν ζωήν μου,
μη συγκαταλεξεις την ψυχή μου με τους ασεβείς και τη ζωή μου μ'ανθρωπους που χυσαν αιμα

είπε και εκλαυσε πικρα

(-μετάφραση χ.ν.κουβελης c.n.kouvelis)