Ο Άγιος Δημήτριος συνδέεται με την Αδριανούπολη μέσα από ένα θαυμαστό γεγονός

26 Οκτωβρίου μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου και ο Άγιος συνδέεται με την Αδριανούπολη μέσα από ένα θαυμαστό γεγονός.
Έ­νας Αδριανουπολίτης τυ­φλώ­θη­κε και αποφάσισε να πά­ει στη Θεσ­σα­λο­νί­κη στον να­ό του Αγί­ου Με­γα­λο­μάρ­τυ­ρος Δη­μη­τρί­ου να γι­α­τρευ­θεί. Ετοι­μά­σθη­κε να κι­νή­σει, αλ­λά οι συγ­γε­νείς του τον εμ­πό­δι­ζαν λέ­γον­τάς του:
– Που θέ­λεις να πας τυφλός άν­θρω­πος, που δεν μπο­ρείς να περ­πα­τή­σεις τό­σο δρό­μο πε­ζός! Κά­τσε στο σπί­τι σου και πα­ρα­κά­λε­σε τον Θε­ό και τον Άγιο να σε ε­λε­ή­σουν κι ε­σέ­να, δι­ό­τι ο δρό­μος εί­ναι πο­λύς και ε­πι­κίν­δυ­νος.
Ε­κεί­νος ό­μως κί­νη­σε στο δρό­μο σκον­τά­φτον­τας και με πο­λύ κό­πο περπατούσε. Αύ­τον τον τα­λαί­πω­ρο βλέ­πον­τας από μα­κριά τους κό­πους και την προ­θυ­μί­α του ο Με­γα­λο­μάρ­τυς Δη­μή­τριος, έρ­χε­ται κα­βαλ­λά­ρης και συ­να­παν­τά τον τυ­φλό­ν ε­κεί­νον άν­θρω­πο και του λέ­ει σαν να μην ή­ξε­ρε:
— Που πη­γαί­νεις έ­τσι μο­να­χός, τυ­φλός και τα­λαί­πω­ρος;
— Πη­γαί­νω στον τά­φο του Αγί­ου Δη­μη­τρί­ου να α­να­βλέ­ψω
―Δεν μπορείς να πας δι­ότι ο δρό­μος ει­ναι μακρύς και δύ­σκο­λος.
Κι ε­κεί­νος εί­πε
— Εάν και δύ­ο χρό­νια παι­δευ­τώ περ­πα­τών­τας, δεν θα στα­μα­τή­σω, έ­ως ότου πά­ω ε­κεί.
Λέ­ει ο Αγιος:
— Ε­πει­δή έ­χεις τό­ση προ­θυ­μί­α να πας, έ­λα κα­βαλ­λί­κευ­σε επά­νω στο ά­λο­γό μου να σε με­τα­φέ­ρω για να α­να­παυ­θείς.
Κα­βαλ­λί­κευ­σε λοι­πόν, και τον πήγε ε­κεί­νη την η­μέ­ρα στη Θεσ­σα­λο­νί­κη μέ­σα στην εκ­κλη­σία. Ο τυ­φλός μη γνω­ρί­ζον­τας το θαύμα και τον τό­πο που βρι­σκό­ταν, στε­κό­ταν συλ­λο­γι­σμέ­νος και του φαι­νό­ταν ό­τι τον γέ­λα­σε ο άν­θρω­πος ε­κεί­νος και τον έ­φε­ρε πά­λι στο πα­ζά­ρι της Αδρι­α­νου­πό­λε­ως και άρ­χι­σε να κα­τη­γο­ρεί ε­κεί­νον ό­που τον ανέ­βα­σε στο ά­λο­γό του λέ­γον­τας:
— Τι εί­χε με έ­με­να ο άν­θρω­πος ε­κεί­νος και δεν με ά­φη­σε να σκον­τά­φτω στο δρό­μο μου; Με ­γέ­λα­σε τον τυ­φλό και τα­λαί­πω­ρο.
Και με­ρι­κοί που τον ά­κου­αν του ει­πάν:
— Ω άν­θρω­πε, ε­σύ εί­σαι στη Θεσ­σα­λο­νί­κη μέ­σα στην έκ­κλη­σία του Αγί­ου Με­γα­λο­μάρ­τυ­ρος Δη­μη­τρί­ου, και φαν­τά­ζε­σαι ό­τι είσαι μέ­σα στο πα­ζά­ρι της Ά­δρι­α­νου­πό­λε­ως;
Και ο τα­λαί­πω­ρος όπως ά­κου­σε αυ­τά τα λό­για, έ­ξε­πλά­γη και έ­μει­νε ά­φω­νος για πολ­λές ώ­ρες. Κα­τό­πιν τού­του εμφανίζεται ο Με­γα­λο­μάρ­τυς Δη­μή­τριος στο όνειρό του τη νύ­χτα εκεί­νη και του λέ­ει:
— Ω, άν­θρω­πε, μη ψηλαφείς μό­νον με τα χέ­ρια σου την εκ­κλη­σία μου για να νιώσεις την μεγαλοπρέπειά της, άλ­λα δες την με τα μά­τια σου. Και ά­νοι­ξαν τα μά­τια του, εί­δε την ευπρέ­πεια του να­ού, και δό­ξα­σε τον Θε­ό και τον Με­γα­λο­μάρ­τυ­ρα Δη­μή­τριο.

πηγή