Γιατί τόν Λάζαρο;

Ἀρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

Γιατί ὁ πλούσιος τῆς παραβολῆς (Λκ. 16:19-31) ζήτησε ἀπό τόν Ἀβραάμ, νά στείλει τό Λάζαρο, καί ὄχι κάποιον ἄλλο, νά τοῦ δροσίσει τή γλῶσσα του; Ὅπως ἐπίσης, γιατί ζήτησε ἀπό τόν Ἀβραάμ νά τόν στείλει στ' ἀδέρφια του, γιά νά τούς μιλήσει περί τῆς σωτηρίας; Γιατί, δηλαδή, νά μήν πάει κάποιος ἄλλος;

Ἦταν τέχνασμα, κακία πονηρία τοῦ κολασμένου πλούσιου. 
Ὁ πλούσιος βλέποντας τό Λάζαρο στήν ἀγκαλιά τοῦ πατριάρχη Ἀβραάμ (Λκ. 16: 23), δέν τό ἄντεξε, καί ἔκανε προσπάθειες νά τόν ἀποσπάσει, ἔστω καί γιά λίγο, ἀπ' αὐτή τήν ἀγκαλιά. Καί ζήτησε ἀπό τόν Ἀβραάμ, νά τόν στείλει νά τοῦ δροσίσει τή γλῶσσα του μέ τήν ἄκρη τοῦ δακτύλου του! (Λκ.16:24).

Λογικά, θά ἔπρεπε νά τοῦ ζητήσει νά βγεῖ ὁ ἴδιος, ὁ πλούσιος ἀπό τή φωτιά τῆς Κολάσεως, καί ὄχι αὐτό τό τιποτένιο! Ὅμως, βλέποντας τώρα τίς πράξεις τους, κατάλαβε, ὅτι ἦταν ἄξιος τῆς τύχης του!

Ἀφοῦ, λοιπόν, δέν τοῦ ἔγινε αὐτή ἡ χάρη, ζήτησε ἄλλη (δεύτερη) ἀπό τόν Ἀβραάμ: Νά στείλει τό Λάζαρο στό πατρικό του σπίτι, γιά νά κηρύξει (Λκ. 16: 28). Αὐτό καί ὁ ἴδιος ὁ πλούσιος, μέ τήν ἄδεια τοῦ Ἀβραάμ, θά μποροῦσε νά τό κάνει. Ἦταν ὅμως τόσο τό μῖσος του, τόσο ἀνυπόφορος ὁ φθόνος του γιά τό Λάζαρο, πού προτίμησε νά καίγεται ὁ ἴδιος στήν Κόλαση, ἀρκεῖ νά ἔβλεπε τό Λάζαρο, ἔστω καί γιά λίγο, μακρυά ἀπό τήν ἀγκαλιά τοῦ Ἀβραάμ!

Κάτι ἀκόμα. Ὅταν τά δαιμόνια ζήτησαν ἀπό τόν Κύριο, νά μήν τά στείλει ἀπό τώρα στήν Κόλαση, ἀλλά νά εἰσέλθουν στά γουρούνια, ὁ Κύριος τούς ἔκανε τή χάρη (Μτ.8: 28-34). Τώρα ὁ πλούσιος ζήτησε δύο χατίρια ἀπό τόν καλόκαρδο Ἀβραάμ, ἀλλά ὁ Ἀβραάμ ἀρνήθηκε νά τά ἐκπληρώσει. «Κάθε πρᾶγμα στόν καιρό του».

Μετά θάνατο οἱ κραυγές τῶν κολασμένων πέφτουν στό κενό, γιατί τώρα, πρίν τό θάνατο, εἶναι καιρός σωτηρίας.

πηγή