Αδοκίμαστος, απείραστος άνθρωπος είναι σαν ένα καραβάκι που δεν ξέρεις ακόμη αν μπορεί να πλεύσει.

Αν το όνειρο τού κάτω πλοίου, δεν είναι να γίνει το επάνω, κάτι δεν πάει καθόλου καλά.

~Μέσα, στο αποστειρωμένο θερμοκήπιο,τής μη πραγματικής, τής ανυπόστατης,
τής εκτός τόπου και χρόνου επίπλαστης "πνευματικής" ζωής που μας έχει διολισθήσει η αγαπολογία, η ψευτό-ταπεινολογία...

~Η έλλειψη, αρετής και θάρρους,που βαπτίζεται υποκριτικά, σύνεση...
Ο φόβος και η φοβολογία,για τα πάντα...

~Η απόκλιση προς τον υποκριτικό ψευτό-ουμανισμό• η ευγενικολογία που πολύ απέχει από την αληθή ευγένεια και ευγενικότητα...

Η αποθέωση μιάς ευτυχίας που δεν υπάρχει (ενώ κάποια άλλη, ναί).

~Η μαλθακοποίηση, ο πλήρης εξορισμός τού Σπαρτιατισμού.

Η προσβολή τού Θεού μέσ'τα μούτρα με τη "jumbo"-ποίηση των Χριστουγέννων Του, τής αδρής, Θεανδρικής Γέννας Του,μέσα σ' ένα σταύλο,πάνω σε μιά φάτνη ζώων...

~Ο απατηλός εξορισμός τού πόνου κ τού θανάτου μέσω αίολων ευχολογίων,που δεν επικοινωνούν, ούτε με τη Γη,ούτε με τον Ουρανό...

όλα αυτά...

...Δεν ετοιμάζουν τον Άνθρωπο για την πραγματικότητα,μιά πραγμάτικότητα απείρως πιό μυθική,πιό πραγματικά παραμυθένια,ένα πραγματικό ταξίδι~Οδύσσεια,που σμιλεύει τον Άνθρωπο
-θα το πω ξεκάθαρα-για να γίνει θεός...... με εμπιστοσύνη στην κουβέντα τού Χριστού
~"Εγώ είπα ότι θεοί εστέ"...εγώ είπα ότι είσαστε θεοί...... έχω έλθει για να σας κάνω θεούς...
(...Πως αλλοιώς να περάσει κανείς τους απέραντους αιώνες...!)

... Πόση απόκλιση, από την μαλακολογία όσων ζυγώνουν τον Ναό"... για το "καλό"...",εννοώντας κάτι εντελώς αυτιστικό καί περιορισμένο...

Δεν ξέρω δε, αν ορισμένοι το κάνουν, πριν ή αφού πάνε στη μάγισσα χαρτορίχτρα..."...για το "καλό" ..." και σ'αυτήν...... για να "... είμαστε καλά... "
όπερ μεταφραζόμενο...:

Να μην σηκώσουμε κεφάλι ποτέ!

Να μην βγούμε στο ανοιχτό πέλαγος τού προορισμού τής ύπαρξης μας, ποτέ!

Να μην εγερθούμε, πάνω, απο τη φθορά και τον πραγματικό θάνατο,αλλά να μείνουμε αποστειρωμένοι, "ευχαριστημένοι", "ευτυχισμένοι","ασφαλείς", αδοκίμαστοι,προσβάλοντας την ζωή κι Αυτόν που μας την έδωσε...μη βγαίνοντας από την δεξαμενή τού Ναυπηγείου,στην οποία, για τον Ωκεανό Του ο Θεός μάς ετοίμασε.

Εδώ ας πάρουμε και την βοήθεια των λόγων τού Αγίου Αιμιλιανού τής Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους :
"Αδοκίμαστος, απείραστος άνθρωπος είναι σαν ένα καραβάκι που δεν ξέρεις ακόμη αν μπορεί να πλεύσει.
Ας μην έχουμε ποτέ εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, εφόσον δεν είμαστε δοκιμασμένοι."
"Θα δοκιμαστούμε με πειρασμούς από τους συντρόφους μας,
από τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν, από την σκληρότητα της ζωής και από την μοχθηρία των ανθρώπων.
Εάν δεν ξεπεράσουμε την κακία και την αντίδραση,την συκοφαντία και τον πόνο
που μας προκαλούν οι άλλοι,εάν δεν δοκιμάσουμε την θλίψη, τότε δεν είμαστε κάν στην αρχή της πνευματικής πορείας.
Πρέπει να τα δοκιμάσουμε αυτά, για να έχουμε κάποια εμπιστοσύνη στον εαυτό μας."
"Ο αδοκίμαστος άνθρωπος μπορεί να βρεθεί μπροστά στον πονηρό και να νομίζει πως είναι ο Χριστός.
Θα του πουν κάτι και θα το πιστέψει,γιατί δεν έχει εμπειρία.
Θα πέσει στην άγνοια, στην αμάθεια,στην κατηγορία, στον πόνο, στη θλίψη,
στην απογοήτευση,από την παντελή απειρία του."

Georgios Kakis Konstantinatos