Το να μην κατανοούμε τί λέμε, μέσα στα χώρο τής Έκκλησίας,οφείλουμε κάποια στιγμή να συνειδητοποιήσουμε ότι δέν αποτελεί μία ασήμαντη λεπτομέρεια,αλλά μία μεγάλη πτώση, ή οποία είναι ικανή να συμπαρασύρει και άλλους.Ό εκκλησιαστικος λόγος στην εποχή τής άπονοηματοδοτήσεως,έχει σαν χρέος να διασώζει τις σημασίες των λέξεων, ειδικά εκείνων πού εισάγουν την ιερότητα στη ζωή.
Οί γεροντάδες μιλούσαν πράγματι απλά.Μιλούσαν απλά,μα όχι ρηχά,γιατί οί κουβέντες τους ήταν έμβαπτισμένες στό νόημα.Μιλούσαν απλά,μα όχι με τρόπο παιδαριώδη, γιατί σέβονταν τά πρόσωπα πού στέκονταν απέναντι τους.Μιλούσαν απλά,μα όχι με ιδιοτέλεια,γιατί δέν προσπαθούσαν τεχνηέντως να κρύβουν άδυναμίες προσωπικές.
Τελικά οί άγιοι γέροντες,ό π.Πορφύριος,ό π.Ίάκωβος,ό π. Εύμένιος,ό π. Παΐσιος,μιλούσαν απλά, άκριβώς γιατί ό λόγος τους ήταν γνήσια θεολογικος όπως τόν παρέλαβαν άπο τούς γερονταδες
τους,όπως τον συνάντησαν στά πατερικά κείμενα και στή λατρεία, όπως μάς τον παρέδωσαν ώστε να οικοδομείται στο σήμερα,ό λόγος της του Χρίστου αληθείας
π.Μ
1 σχόλιο:
Φοβερό.
Δημοσίευση σχολίου