Ουαί υμίν(περί του εκκλησιασμού των μικρών παιδιών)

"Ας μη κρυβόμαστε. Δεν είναι οί κλαυθηρίσμοί των βρεφών και των νηπίων αιτία για τον άποπροσανατολισμό-άποπροσήλωση, ακριβέστερα, των εκκλησίαζομένων.Πολλές κεφαλές στή διάρκεια της λειτουργίας περιστρέφονται οάν περισκόπια υποβρυχίων.Μέμφονται την παρουσία των λιλιπούτειων χριστιανών πού δυσανασχετούν, μια και ό χρόνος της Θ.Λατρείας είναι δυσανάλογος με την υπομονή και την αντοχή τους. Έφτασε κάποια κυρία -πού... εύκολα αποπροσανατολιζόταν- να ψιθυρίσει: «Τι καλός ό Ηρώδης και πόσο χρήσιμος»!
"Ολα αυτά θυμίζουν χώρους λατρείας άλλων ομολογιών,όπου ενώνουν τις παλάμες και προσεύχονται στην ίδια στάση όλοι...
"Ορθοδοξία θα πει ανοχή -με την καλή, φυσικά, έννοια- θα πει φως ίλαρόν με λαδοκάντηλο,λίγο αγνό θυμίαμα,ένα μελισσοκέρι,το κλάμα του βρέφους-αίνος στο Πρόσωπο του Θεού. Δεν καταστρέφει την κατάνυξη,αντίθετα, την υπογραμμίζει. Εμείς οί μεγάλοι την καταστρέφουμε με τον καθωσπρεπισμό μας τον φαρισαϊκό... Με τα διαφορετικά μέτρα και σταθμά πού χρησιμοποιούμε.Με τα «διπλά βιβλία» που διατηρούμε. "Ας μη προκαλούμε τα οκταπλά «ουαι» του Κυρίου, πάνω μας...

Μανώλη Μελινού