Όποιος σκύβει ταπεινά και δέχεται τα χτυπήματα από τους άλλους,διώχνει τα δικά του εξογκώματα,ομορφαίνει πνευματικά σαν Άγγελος,και έτσι χωράει από τη στενή πύλη του Παραδείσου.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη και Ἀρετές»
Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου 2017
Εκείνος που ζητάει ταπείνωση από το Θεό,αλλά δε δέχεται τον άνθρωπο που του στέλνει ο Θεός...
Όποιος σκύβει ταπεινά και δέχεται τα χτυπήματα από τους άλλους,διώχνει τα δικά του εξογκώματα,ομορφαίνει πνευματικά σαν Άγγελος,και έτσι χωράει από τη στενή πύλη του Παραδείσου.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Ο δρόμος για τον παράδεισο, περνάει από την πόρτα του αδελφού σου..
Αββάς Ποιμήν.
Αν πετύχεις αδελφό που βλέπει σ' ένα πλαίσιο, μια τόση δα μικροσκοπική μαύρη κουκκίδα, σε ένα λευκό φόντο, είσαι τυχερός. Ο αδελφός αυτός, είναι σίγουρα ρεαλιστής, δεν πετάει στα σύννεφα και κάποιες φορές η μαύρη κουκκίδα, γίνεται γι' αυτόν δυσδιάκριτη, ασήμαντη, σχεδόν ανύπαρκτη.
Αν πετύχεις αδελφό που βλέπει μια έντονη, ολόμαυρη κουκκίδα, που συνεχώς μεγαλώνει και που σχεδόν πλησιάζει να καλύψει όλο το λευκό χρώμα του πλαισίου, δύσκολα.. Ο αδελφός αυτός, φορά πάντα μαύρα κατασκοπικά γυαλιά. Το πρόβλημα μ' αυτόν είναι πως θέλει να φοράς κι εσύ τα ίδια γυαλιά μ' αυτόν.
Αν πετύχεις αδελφό που δεν βλέπει ούτε την μαύρη κουκκίδα, ούτε το λευκό φόντο της, παρά μόνο έναν φλογάτο ήλιο και μια απέραντη θάλασσα, ε είσαι πολύ τυχερός. Ο τύπος αυτός φοράει πάντα κόκκινα γυαλάκια..θα ήθελα πολύ να πετύχω έναν τέτοιο αδελφό που να μπορεί να βλέπει με την καρδιά..γιατί..την ουσία δεν την βλέπουν τα μάτια. Η αγάπη του είν' ο ίδιος ο παράδεισος.
..παίρνω κόκκινα γυαλιά κι όλα γύρω σινεμά τα βλέπω..
Τη μεγαλύτερη χαρά την παίρνει κανείς με τη θυσία. Με μια μικρή ελεημοσύνη ή καλοσύνη προς τον συνάνθρωπό μας η ψυχή δέχεται θεική αγαλλίαση που ούτε ο μεγαλύτερος καρδιολόγος μπορεί να δώσει.
Γέρων Παίσιος
Δημοσίευση σχολίου