Και συνεχίζει απαντώντας: «όχι, σας λέω, αλλά αν δεν μετανοείτε, όλοι σας παρόμοια θα χαθείτε»(Λουκά 13,1-3).
Από τα λόγια αυτά του Χριστού συμπεραίνουμε ότι ο επώδυνος θάνατος δε φανερώνει την ύπαρξη μεγάλης αμαρτίας. Είναι λάθος από τον τρόπο του θανάτου (ήσυχος ή επώδυνος) να συμπεραίνουμε ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν καλός ή κακός. Ο επώδυνος θάνατος του καλού χριστιανού πιθανόν να ξεπλένει την ψυχή του από ξεχασμένα και άγνωστα αμαρτήματα.
Οι απόστολοι αλλά και εκατομμύρια μάρτυρες πέθαναν με επώδυνο θάνατο. Αυτός ο θάνατος θα τους δοξάσει στην ουράνια βασιλεία του Θεού.
Η Εκκλησία μας εύχεται ανώδυνα τα τέλη της ζωής, γιατί πολλοί στην οδύνη παρεκτρέπονται, βρίζουν το Θεό και ταλαιπωρούν αφάνταστα τους συγγενείς τους. Ο πόνος είναι ένας μεγάλος πειρασμός.
Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις - Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ. 133-134), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου
1 σχόλιο:
Νομίζω πως με τον ίδιο τρόπο που ούτε ένα φυλλαράκι από ένα δέντρο δεν πέφτει χωρίς να το θέλει Αυτός, έτσι κι ο τρόπος του θανάτου μας-όπως και ο χρόνος του- δεν είναι τυχαίος..
Δημοσίευση σχολίου