Απόσπασμα από ένα πολύ εύστοχο κείμενο που βρήκα στο Διαδίκτυο... πράγματι, πλέον είναι ολοφάνερο: Βρισκόμαστε αντιμέτωποι, ως Ανθρωπότητα, με μια συμμορία άγριων εκβιαστών και βιαστών που ορέγονται να μας βιάσουν πείθοντας μας πως αυτό θα’ναι ‘για το καλό μας’
Απο την σελίδα ''Οι δούλοι' ':
Εκείνο που βγαίνει μέσα από τα εμβολiαστικά κέντρα τις τελευταίες μέρες είναι ότι καταφθάνουν άνθρωποι κλαίγοντας, οι οποίοι δεν επιθυμούν να εμβολiαστούν, αλλά εξαναγκάζονται προκειμένου να μη χάσουν τη δουλειά τους. Πολλοί τρέμουν μετά την ένεση και βρίσκονται σε φανερή κατάσταση σοκ, έχοντας ανέκφραστο πρόσωπο και ένα αχανές βλέμμα στο κενό.
Είναι ακριβώς τα συναισθήματα που προκύπτουν στο θύμα έπειτα από έναν βιασμό. Φόβος, οργή, ταπείνωση, αηδία, ντροπή και αυτο-ενοχοποίηση. Η βίαιη καταπάτηση της ιδιοκτησίας του σώματός αποτελεί ένα έγκλημα που στιγματίζει το θύμα και το ακολουθεί σε όλη του τη ζωή. Αυτό ακριβώς είναι ο υποχρεωτικός εμβολiασμός, μια πράξη βιασμού, όπου σε ρόλο θύτη είναι το κράτος και σε ρόλο διεστραμμένου ηδονοβλεψία όσοι το επικροτούν.
Οι σχέσεις εξουσίας-πολιτών έχουν φτάσει σε τέτοια ρήξη, όπου είναι αδύνατον να συνυπάρξουν ειρηνικά από εδώ και πέρα.
Πως να συμβιώσεις με τον βιαστή σου;
Πως να προσποιηθείς ότι δεν έχει συμβεί τίποτα όταν κατά βάθος γνωρίζεις ότι το κράτος ασέλγησε βάναυσα πάνω στο κορμί σου;
Πως θα μπορέσεις να ξεπεράσεις την ταπείνωση που σου προκάλεσαν αυτοί που εξέλεξες για να σε προστατεύσουν;
Ωστόσο, σε αντίθεση με τα θύματα βιασμού, εσύ ακόμα έχεις την επιλογή να ξεφύγεις, όσο και εάν σε έχει πείσει ο θύτης ότι ο βιασμός σου είναι μονόδρομος. Μην επιτρέψεις να σε βιάσουν και να σου σημαδέψουν την ψυχή. Μην ελπίζεις άδικα ότι υποκύπτοντας στις ορέξεις του βιαστή σου, αυτός θα σταματήσει και δεν θα ξαναεπιστρέψει για ακόμα περισσότερα
Ωστόσο, σε αντίθεση με τα θύματα βιασμού, εσύ ακόμα έχεις την επιλογή να ξεφύγεις, όσο και εάν σε έχει πείσει ο θύτης ότι ο βιασμός σου είναι μονόδρομος. Μην επιτρέψεις να σε βιάσουν και να σου σημαδέψουν την ψυχή. Μην ελπίζεις άδικα ότι υποκύπτοντας στις ορέξεις του βιαστή σου, αυτός θα σταματήσει και δεν θα ξαναεπιστρέψει για ακόμα περισσότερα
7 σχόλια:
Διαβάζει κανείς το παρόν... λογοτέχνημα και κατόπιν άθελά του πηγαίνει στις καταχωρήσεις για την καταστροφή της Σμύρνης και τους Ρώσους Νεομάρτυρες και δεν ξέρει αν πρέπει να γελάσει ή να κλάψει με το... δράμα των σύγχρονων εμβολιομάχων και τον τρόμο που αισθάνονται μετά το.. τσίμπημα της βελόνας.
Ομολογώ και εγώ ότι όταν χρειάσθηκα, στην ηλικία των επτά ετών νομίζω, να κάνω ενέσεις στα μαλακά μόρια για κάποια πάθησή μου, στις πρώτες τέσσερις από τις συνολικά επτά φορές, έσκουζα και τσίριζα, θα μπορούσε κανείς να πει, σαν να με... βιάζανε. "Δυστυχώς", η μητέρα μου, με πολλή στοργή κατά τα λοιπά φερομένη, επέμεινε να ολοκληρωθεί η θεραπεία.
Γιάννης Ιωαννίδης
Πιστεύω ότι η σύγκριση του τότε με το σήμερα είναι το λιγότερο αφελής.Αλλη η τεχνολογία των εμβολίων παλιά άλλη η σημερινή.Και το σπουδαιότερο καμία υποχρέωση εξαναγκασμός κοινωνικός και οικονομικός αποκλεισμός,γι'αυτό ίσως και οι άνθρωποι πειθοταν πιο εύκολα να τα κάνουν.
Πόσο ατυχής και για κλάματα η σύγκριση του παιδικού προσωπικού σας βιώματος με αυτή την τραγικότητα που ζει η σημερινή κοινωνία!
Σαν να ζείτε αλλού!!!
Θεωρείτε λοιπόν, πως ο λόγος που οδύρονται οι άνθρωποι όταν χωρίς την θέλησή τους, και για να μην χάσουν την εργασία τους και τον μοναδικό την συγκεκριμένη στιγμή τρόπο να επιζήσουν αυτοί και οι οικογένειές τους, είναι γιατί φοβούνται το τσίμπημα της βελόνας;
Οι άνθρωποι αυτοί, έχουν συνήθως καθημερινή σχέση με τις βελόνες και τα τσιμπήματα, αφού συνήθως εργάζονται σε νοσοκομεία.
Το περιεχόμενο της σύριγγας ως απαράδεκτο προϊόν για πνευματικούς και σωματικούς λόγους, σας αφήνει μάλλον ή σαφώς, αδιάφορο!
Η βαθειά αίσθηση της πτώσης, τα απαίσια συναισθήματα της προσωπικής προδοσίας όλων των "πιστεύων" τους, η αίσθηση πως εγκαταλείπουν τους φίλους και συναδέλφους τους που ακόμα αντιστέκονται παρ' όλες τις μεγάλες πιέσεις και οικογενειακές υποχρεώσεις, πόσο "λίγο" μπορεί να είναι στα μάτια σας, αφού μπορείτε να γελάτε και να ειρωνεύεστε την ανθρώπινη ψυχή που γνωρίζει, ανησυχεί και φοβάται ακόμα, γιατί όχι;
Δεν εργάζεστε σίγουρα σε νοσοκομείο για να βλέπετε παρενέργειες και θανάτους που κατά παράλογο τρόπο δεν καταγράφονται...
Εκείνοι όμως είναι της γνώσης και της εμπειρίας, αλλά και της παράλογης αδιαφορίας και τυφλότητας συναδέλφων τους υπευθύνων, οι οποίοι όπως φαίνεται εθελοτυφλούν διότι με τίποτα δεν θα ήθελαν να καταρίψουν το αφήγημα της "μεγίστης ωφέλειας " και "του απολύτως ακίνδυνου" αυτού του σκευάσματος που η οικουμένη ολόκληρη "οφείλει", ηθελημένα ή αθέλητα, να το γευτεί!
Μακάρι να σας φωτίσει ο Θεός, και τα μάτια σας να αρχίσουν να βλέπουν μία στάλα καλύτερα από τα σημερινά!
Η ζωή αυτή δεν είναι για γέλια...
Οι διαστάσεις της, είτε το νιώθετε είτε όχι, δεν έχει καμμία σημασία, είναι δύο!
Όχι μόνο η οριζόντια και επιφανειακή, αλλά και η κάθετη!
Η κάθετη είναι η σχέση με τον Δημιουργό Θεό!
Εκείνος, έπλασε τον άνθρωπο κατ' εικόνα, για να φτάσει στο καθ' ομοίωσιν.
Μέσα σ' αυτό το κατ' εικόνα, είναι το δώρο της ελεύθερης βούλησης.
Ελεύθερος είναι ο άνθρωπος που γνωρίζει το καλό και το κακό και επιλέγει το καλό.
Έτσι μας είπαν οι Άγιοι.
Εάν πιστεύει κάποιος πως το "σκεύασμα " αυτό είναι κακό, και είναι από πολλές πλευρές, και ενώ το γνωρίζεις αυτό επιλέγεις να το κάνεις παραδίδοντας την ελεύθερη βούληση που σου έδωσε ο Θεός σε αντί-θετους ανθρώπους, τότε νοιώθεις ταπεινωμένος από τον ίδιο σου τον εαυτό, που καταπάτησε τα ιδανικά του.
Εάν όλη η ανθρωπότητα υποταχθεί και δεν θα υπάρχει άνθρωπος να αντιδράσει, τότε έχοντας χαθεί το κατ' εικόνα καθ' ολοκληρίαν, κατ' επέκτασιν "το καθ' ομοίωσιν ", θα έχει απολεσθεί!
Αλλά, επειδή ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, ως τέτοιον η συνείδησή του, η φωνή Του Θεού μέσα του, όσο ο καθένας δεν θέλει να την φιμώσει και να την εξουδετερώσει, τον ελέγχει και τον καλεί να ενεργεί.
Μακάρι κι εσείς να αποφασίζατε κάποια στιγμή να προβληματιστείτε και να ζητήσετε την βοήθειά Του!
Και μπορείτε να ελπίζετε, άν την ζητήσετε με ειλικρίνεια και συντριβή, πως θα σας δοθεί!
Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχει το σχόλιο σας με την ανάρτηση
Ευλογείτε πάτερ!
Επειδή δεν κατάλαβα το σχόλιό σας σε ποιόν από τους σχολιαστές αναφέρεται,προσωπικά θα ήθελα να σας πω ότι αισθάνθηκα την ανάγκη να απαντήσω στον κ. Γιάννη Ιωαννίδη για το σχόλιό του.
Όσον αφορά το κείμενο, όποιος νιώθει βαθειά τον πόνο και την τραγική κατάσταση που έχει περιπέσει σήμερα η κάθε μορφής εξουσία, είτε κυβερνητική, είτε δικαστική, είτε αστυνομική, είτε "πνευματική ", πάσχει!
Πάσχει βαθειά!
Και ταυτίζεται και με την αρχή, και με το τέλος του κειμένου.
Αν ο άνθρωπος θέλει, ακόμα μπορεί να ξεφύγει!
Η ελπίδα δεν εξέλιπε...
Δόξα τω Θεώ!
Στην Ορθόδοξη Πίστη μας,υπάρχουν λέξεις που μπορούν να χαρακτηρίσουν τις επόμενες κινήσεις μας.
"Στώμεν Καλώς ", "επιστροφη" και " μετάνοια ".
Ευλογείτε!
π.Δ.,νόμιζα ότι αναφέρεστε στο κείμενο.Πάντως η ουσία του κειμένου-και γι'αυτό το αναδημοσίευσα-είναι το ότι πολλοί άνθρωποι εξαναγκάζονται να κάνουν μία ιατρική πράξη και μετά υποφέρουν φριχτά.Δεν έχει μεγάλη διαφορά από τον βιασμό.Ξέρω ήδη αρκετές περιπτώσεις.Την ευχή σας
Ακριβώς έτσι!
Να 'ναι ευλογημένο!
Δημοσίευση σχολίου