Πώς ένα χωριατόπουλο γίνεται εκδικητής στον Μακεδονικό Αγώνα;

Το παλικαράκι αριστερά στη φωτογραφία με το γιλεκάκι του και το μπαστουνάκι του δίπλα στον Μακεδονομάχο Λάζο (Λάζαρος) Δογιάμα είναι ο Ιωάννης Βίλλιογλου ή καπετάν Ράμναλης. Το ιδιαίτερο στον Ιωάννη Βίλλιογλου; Το πρωί ήταν φιλήσυχο χωριατόπουλο που μιλούσε σλαβομακεδονικά και λίγα ελληνικά, όργωνε χωράφια, τάιζε κότες και έκοβε ξύλα. Το βράδυ όμως, αθόρυβα, μυστικά και μεθοδικά ξεπάστρευε με την ομάδα του τους κομιτατζήδες της Ανατολικής Μακεδονίας.

Πώς ένα χωριατόπουλο γίνεται εκδικητής στον Μακεδονικό Αγώνα;
Η δράση του νεαρού και λεπτοκαμωμένου Γιάννη Βίλλιογλου ξεκινά στην πόλη των Σερρών το 1904. Ένας πλούσιος Έλληνας με εμπορική δραστηριότητα στην πόλη αποφασίζει να νοικιάσει το σπίτι του σε Βούλγαρους, για να το κάνουν βουλγαρικό σχολείο (ναι, υπήρχαν και αυτοί οι "Έλληνες"). Τότε ο δεκαεννιάχρονος Γιάννης βγάζει από τη μέση τον προδότη. Τον μαχαιρώνει και διαφεύγει στη Θεσσαλονίκη. Εκεί παρουσιάζεται στο Ελληνικό Προξενείο, όπου ανακοινώνει την πράξη του και ζητάει να ενταχθεί στον Μακεδονικό Αγώνα, που ήδη είχε ξεσπάσει. Δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος σλαβόφωνος της Μακεδονίας, που αποφασίζει να ενταχθεί σε ελληνικό σώμα.

Ο Γιάννης Βίλλιογλου είχε γεννηθεί στο χωριό Ίσωμα του Κιλκίς, ανάμεσα στη Θεσσαλονίκη και στις Σέρρες, που τότε ονομαζόταν Ράβνα ή Ραύνα και ήταν πιστός οπαδός του Πατριαρχείου. Η οικογένεια του είχε υποφέρει από τους κομιτατζήδες, καθώς ο θείος και οι γονείς του είχαν δολοφονηθεί.
Οι Έλληνες τον στέλνουν πρώτα στο ένοπλο σώμα του Γιάννη Σακελλαρόπουλου που είχε δραστηριοποιηθεί στην περιοχή του Κιλκίς. Μετά όμως τη διάλυση του σώματος αυτού, ο Βίλλιογλου επιστρέφει μεταμφιεσμένος ως απλός χωρικός πάλι στο Προξενείο Θεσσαλονίκης και προτείνει να φτιάξει δικό του σώμα με συντοπίτες του, όπως και γίνεται.

Έτσι ο Βίλλιογλου το 1905, μόλις 20 χρονών, γίνεται καπετάν Γιάννης ή καπετάν Ράμναλης. Το ιδιαίτερο με το στρατιωτικό σώμα του Βίλλιογλου είναι, πως ο καπετάν Ράμναλης και οι άνδρες του εξακολουθούν να κάνουν κανονική, φιλήσυχη ζωή σαν απλοί χωρικοί. Όμως τα βράδια βγαίνουν για κυνήγι δολοφονώντας κομιτατζήδες, πράκτορες και πληροφοριοδότες των κομιτατζήδων. Η επιτυχημένη δράση τους εξαπλώνει τον τρόμο στους Βούλγαρους στις περιοχές Λαγκαδά, Βερτίσκου και Λαχανά. 

Το 1907 η ομάδα του δίνει ένα γερό χτύπημα στους κομιτατζήδες στο χωριό Ζάροβο (σήμερα Νικόπολη) νοτιοανατολικά του Κιλκίς.
Όταν ο Μακεδονικός Αγώνας τερματίζεται το 1908 και ο καπετάν Ράμναλης παίρνει αμνηστία από τους Τούρκους, κανείς δεν μπορεί να πιστέψει πως αυτό το παιδαρέλι είχε γίνει ο φόβος και ο τρόμος για Βούλγαρους και Τούρκους.
Ο Βίλλιογλου έρχεται στην Αθήνα και υπό την προστασία της εθνικιστικής οργάνωσης Μακεδονικό Κομιτάτο, που είχε οργανώσει τον Μακεδονικό Αγώνα, μαθαίνει ελληνικά, τελειώνει το Σχολαρχείο και γράφεται στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων επιδιώκοντας στρατιωτική καριέρα. Το 1912 αναχωρεί όμως ξανά για την Μακεδονία για να ξαναοργανώσει ένοπλο σώμα και να υπηρετήσει εθελοντικά στους Βαλκανικούς Πολέμους. Έτσι συμμετέχει τόσο στον Α όσο και στον Β Βαλκανικό Πόλεμο.

Μετά το τέλος των πολέμων εγκαθίσταται στην Μακεδονία, παντρεύεται, αποκτά οικογένεια και του παραχωρείται γη στα Λαγκαδίκια Θεσσαλονίκης. Όμως τόσο η δράση του στον Μακεδονικό Αγώνα και στους Βαλκανικούς Πολέμους εναντίον των Βουλγάρων, όσο και ο πλούτος που απέκτησε με τις γεωργικές του δραστηριότητες τον κάνουν στόχο ληστών και πρώην κομιτατζήδων (που στις περισσότερες περιπτώσεις ταυτίζονται). Δολοφονείται από ληστές τον Δεκέμβριο του 1923 σε ηλικία 43 χρονών.

Η φωτογραφία που τον δείχνει με τον Μακεδονομάχο Λάζο Δογιάνα, επισης σλαβόφωνο από την Καστανερή (πρώην Μπαροβίτσα) του Κιλκίς, πρέπει να τραβήχτηκε στην Αθήνα αμέσως μετά την λήξη του Μακεδονικού Αγώνα καθώς τόσο ο Ιωάννης Βίλλιογλου, όσο και ο Λάζος Δογιάνας βρέθηκαν στην Αθήνα υπό την προστασία του Μακεδονικού Κομιτάτου.
Σήμερα ο Πολιτιστικός Σύλλογος στο χωριό που γεννήθηκε και μεγάλωσε, στο Ίσωμα του Κιλκίς φέρει το όνομα του, επίσης εκεί έχει στηθεί προτομή του.

Πηγές:
Ιωάννης Σ. Κολιόπουλος (επιμ.): Αφανείς, γηγενείς Μακεδονομάχοι, Εκδόσεις Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών Σελ. 58 κ.ε.
Γεώργιος Χ. Μόδης: Μακεδονικός Αγών και Μακεδόνες Αρχηγοί, β΄έκδοση, Εκδόσεις Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Σελ. 290 κ.ε.

πηγή