Πάσχα στις γυναικείες φυλακές τον καιρό της ΕΟΚΑ .

  Εμείς ως πολιτικές κρατούμενες, αναφέρει η Δήμητρα Κουρσουμπά, μέναμε σε κελιά στις Κεντρικές Φυλακές ως κοινές κρατούμενες. Εκείνη την περίοδο το Πάσχα του 1957 έφεραν στις φυλακές μια ποινική κρατούμενη, που ήταν τσιγγάνα και έβαλαν σε ένα κελί που το είχαμε σαν την εκκλησία μας. Διαμαρτυρηθήκαμε φωνάξαμε, κάναμε απεργία πείνας. Και μας είπαν πως δεν θα είχαμε εκκλησία. Σκεφτήκαμε να το κάνουμε στην ύπαιθρο. 

Όλη την Αγία Εβδομάδα διαβάζαμε τα ευαγγέλια και την ακολουθία της Αγίας Εβδομάδας.Είχαμε κάνει και επιτάφιο, Πήραμε ένα τραπέζι το αναποδογυρίσαμε και το στολίσαμε με τριανταφυλλιές από τον κήπο των φυλακών. Έγινε ένας υποτυπώδης επιτάφιος που για εμάς ήταν κάτι υπέροχο που μας συγκινούσε πάρα πολύ. Δεν είχαμε ιερέα και κάναμε ότι μπορούσαμε να κάνουμε. Το Σάββατο σκουπίσαμε ένα μέρος της αυλής. Το καθαρίσαμε. Μαζέψαμε πέτρες και σχηματίσαμε γραμμές με τις πέτρες και δημιουργήσαμε μια εκκλησία. Βάλαμε και ένα τραπέζι που έπαιξε τον ρόλο της Αγίας Τράπεζας και κάναμε ένα σταυρό με ξύλα. Εν τω μεταξύ στις 4 και μισή μας έκλεισαν στα κελιά μας και συνεχίσαμε την απεργία πείνας.

 Την Κυριακή ξυπνήσαμε πρωί και ήρθε ο πατήρ Αντρέας από τον Στρόβολο. Βάλαμε στο τραπέζι ένα σεντόνι άσπρο και περιμέναμε τον πάτερ Ανδρέα. Και εκείνος πολύ συγκινημένος όπως και εμείς. Δεν το περίμενε να δει αυτό το πράγμα. Μας λειτούργησε. Μας είπε πολλά συγκινητικά λόγια. Πολλές από εμάς έκλαψαν από συγκίνηση και κατάνυξη. Κοινωνήσαμε όλες με τη σειρά μας. Γίναμε μια ομάδα μας ευχηθήκαμε καλή ανάσταση και του χρόνου στα σπίτια μας. Έτσι απλά και ήσυχα. Μετά αποτραβηχτήκαμε στα κελιά μας».

Από τον Reporter

Stelios Polemitis