Αυτά τα 2 παιδάκια θα αποτελέσουν την Α' Δημοτικού του 2030. Φυσικά δεν θα συνιστούν επαρκές μέγεθος για να υφίσταται σχολείο στο χωριό τους. Και η έλλειψη σχολείου θα είναι (άλλος ένας) λόγος για να φύγουν από το χωριό, αν δεν εχουν φύγει νωρίτερα αφού δεν υπάρχουν άλλα παιδάκια για να παίξουν και να κοινωνικοποιηθούν.
Αυτή είναι η εικόνα της ελληνικής επαρχίας. Δεν είναι καλύτερη από της πόλης, απλώς λόγω του συνωστισμού δεν είναι τόσο ορατή.
Στην Ελλάδα μειωθήκαμε κατά 160.000 ανθρώπους πέρυσι, σύμφωνα με τα στοιχεία, τα οποία όμως δεν συνυπολογίζουν πως οι Έλληνες που χάθηκαν ήταν πολύ περισσότεροι και ο αριθμός επηρεάζεται από παράνομους αλλοδαπούς που πολιτογραφούνται ως Έλληνες.
Σε έναν χρόνο χάσαμε περισσότερους Έλληνες από όσους χάσαμε πολεμώντας στον Β'ΠΠ στα πολεμικά μέτωπα. Κι όμως, υπήρξε ανέκαθεν κανόνας, πέραν από ιδιαίτερες ιστορικές εξαιρέσεις, οι νεκροί να είναι περισσότεροι κατά την διάρκεια λιμών ή επιδημιών παρά από μάχες και πολέμους. Έτσι κι εμείς. Δεν χάσαμε νεκρούς στον πόλεμο, αλλά χάσαμε από λιμό, καθώς η ανέχεια και η φτώχεια στέρησε από πολλούς την δυνατότητα του υγιούς και μακρού βίου, αλλά και από νοσήματα, με το σημαντικότερο όλων να αποτελεί εγκεφαλική νόσο.
Αναφέρομαι στην πραγματική αιτία της πληθυσμιακής μας συρρίκνωσης. Στην εκούσια άρνηση των ανθρώπων να κάνουν παιδιά. Άλλοι γιατί κυνηγούν όνειρα, άλλοι διότι παραδίδονται στις απολαύσεις, άλλοι διότι είναι άρρωστοι ψυχικά και σωματικά αποστρεφόμενοι την ίδια τους την φύση, ωστόσο το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: ατεκνία.
Κι επειδή το πρόβλημα είναι κυρίως ψυχοπνευματικό, δεν μπορεί να διορθωθεί με οικονομικά ή άλλα τεχνοκρατικά μέσα. Είναι πρόβλημα κουλτούρας, συνείδησης, πνευματικής και ψυχικής θέλησης και υγείας.
Στο παρελθόν έχω ξαναγράψει πως η επικοινωνιακή οδός που ακολουθείται πως τα παιδιά είναι υποχρέωση, είναι λάθος. Είναι σαν να προσπαθείς να ταΐσεις με ένα πικρό φάρμακο ένα κακομαθημένο παιδί. Και στα κακομαθημένα παιδιά (που είμαστε όλοι οι νεοέλληνες λίγο πολύ) λειτουργεί πάντα η ανάποδη ψυχολογία: Αν δηλαδή βγεις και πεις πως "τα παιδιά δεν είναι για όλους". Πως "το να έχεις παιδιά είναι προνόμιο και ψυχική απολαυση". Πως "τα παιδιά είναι μια ευλογία και μια συνέχεια της προσωπικότητάς σου που δεν μπορεί να απολαμβάνει ο καθένας".
Ίσως φαίνονται ενοχλητικά, εριστικά, αιρετικά τα όσα λέω, ωστόσο το μάρκετινγκ και η επικοινωνία πάντα δούλευε με αυτόν τον τρόπο: βάλε ένα σκισμένο τζην σε μια κρεμάστρα και πρόσφερε το δωρεάν: κανείς δεν θα το πάρει. Βάλε το ίδιο τζην με τιμή τριών μισθών και ταμπελάκι ονείρου και θα κάνουν ουρές να στερηθούν φαγητό για να αγοράσουν το όνειρο.
Σήμερα το όνειρο που πουλάει είναι τα ακριβά καταναλωτικά αγαθά, το όνειρο που πουλάει είναι να γίνεις ένας επιτυχημένος μπιζνεσμαν κι ας φτάσεις στα 60 σου στερουμενος τα πάντα,το όνειρο που πουλάει είναι ο πρώην καρπαζοεισπρακτορας της γειτονιας να γίνει γκάνγκστερ/τραπερ μοστράροντας όπλα και χρυσές αλυσίδες σαν επιτυχημένος αστέρας του Μπρονξ, σήμερα το όνειρο που πουλάει είναι να αφοδεύουν πάνω σου στο Ντουμπάι αφού σε ασημώσουν πρώτα.
Και αυτοί που διοικούν την Πολιτεία μας και λένε πως δήθεν τους νοιάζει το δημογραφικό, δεν προτίθενται να αλλάξουν ούτε στο ελάχιστο τα παραπάνω πρότυπα και την επικίνδυνη κουλτούρα του αφανισμού που μας λιγοστεύει ταχέως...
Το διάγραμμα της Statista δείχνει δύο χώρες που μας ξεπερνούν σε απώλειες. Η μία καταστρεφεται από πόλεμο. Είναι λογικές οι απώλειες. Η άλλη (με πληθυσμό 10.000 και μέγεθος μικρότερο από το Μοσχάτο Αττικής) μειώνεται λόγω εξωτερικής μετανάστευσης και όχι λόγω γεννήσεων οι οποίες είναι πολύ υψηλές.
Δυστυχώς εμείς πεθαίνουμε απόλεμοι και άτεκνοι. Και ο εχθρός είναι μέσα στο μυαλό μας. Είναι το μικρόβιο που έχει περάσει μέσα στην κουλτούρα μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου